Κυρίως όμως γιατί το εξέλαβε ως «προβοκάτσια» που βοηθάει την κυβέρνηση να προχωρήσει σε … αντιδραστικές πρακτικές, όπως διαφαίνεται από τη σχετική ανακοίνωση. Έστω και έτσι πάντως πρόκειται για … πρόοδο. Τουλάχιστον δημιουργεί ένα δεδομένο πολιτικής απομόνωσης αυτών που κατ΄ εξακολούθηση ασκούν βία και κάνουν καταλήψεις σε πανεπιστημιακούς χώρους, από το οποίο δύσκολα ο Σύριζα θα μπορεί να υπαναχωρήσει στο μέλλον. Άρα η κυβέρνηση διευκολύνεται να προχωρήσει στην πάταξη επιτέλους αυτών των νταήδων (και μπράβων). Αν το θελήσει και αν το τολμήσει βέβαια!
Κατά τα άλλα, ελάχιστη η ουσιαστική αλλαγή στο αποκλειστικά ελληνικό ενδημικό φαινόμενο της βίας, της τρομοκράτησης και των καταλήψεων στους πανεπιστημιακούς χώρους. Πολλά τα λόγια και πολλές οι υποσχέσεις – προεκλογικά και όταν ανέλαβε - από τη σημερινή κυβέρνηση περί ριζικής αντιμετώπισης όσων εγκληματούν στα ΑΕΙ, αλλά «τηγανίτα» λίγη. Γνωστή η συμπάθεια του Σύριζα στους απανταχού αυτοπροσδιοριζόμενους αντιεξουσιαστές ( λες και πρόκειται για άδεια διάλυσης του σύμπαντος όποτε και όπου γουστάρουν). Χαρακτηριστική η σιωπή, ο φόβος και το σχετικό αλισβερίσι μεγάλου μέρους του πανεπιστημιακού κατεστημένου με δαύτους. Μπόλικες οι παχιές παρόλες και οι μπαρούφες από τα μήντια, είτε προσφέρουν θαλπωρή, είτε ζητούν την αντιμετώπιση των μπαχαλάκηδων. Αποδεδειγμένη η ανικανότητα της αστυνομίας να διεισδύσει στο συγκεκριμένο κύκλωμα, να προλάβει γεγονότα και να βρει ενόχους. Καταγέλαστη η επιεικής συμπεριφορά δικαστών απέναντι στους ελάχιστους που συλλαμβάνονται και παραπέμπονται. Και τέλος χαρακτηριστική η αδιαφορία και η ανοχή της ελληνικής κοινωνίας για όσα συμβαίνουν. Άλλωστε η δική της στάση είναι ασορτί με το γεγονός ότι δεν έχει απαιτήσεις για κάτι καλύτερο γενικά στην εκπαίδευση.
Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία της ατολμίας και της αναποφασιστικότητας με την οποία η Πολιτεία επί όλων των κυβερνήσεων αντιμετωπίζει τη βία και τις παραφυάδες της στα πανεπιστήμια (και γενικότερα στα γήπεδα, στους δρόμους, στην καθημερινότητα). Ειδικά αυτή η κυβέρνηση που ήλθε στην εξουσία με την υπόσχεση να εξαφανίσει, έχει εμπλακεί σε έναν αέναο ανταρτοπόλεμο. Τη μία μέρα «απελευθερώνει» έναν χώρο παράνομης κατάληψης, την επομένη οι μπαχαλάκηδες επανέρχονται με νέες καταλήψεις, μαζί με απειλές και τρομοκράτηση όσων θεωρούν … εχθρούς. Τίποτα άλλο δεν γίνεται. Το περίφημο αστυνομικό σώμα προστασίας του πανεπιστημιακού ασύλου ακόμη εκπαιδεύεται, ιδιωτικές εταιρίες ασφαλείας δεν προσλαμβάνονται, δεν έχουν μπει πουθενά κάμερες, ο καθένας μπαινοβγαίνει δίχως έλεγχο στους χώρους των πανεπιστημίων, παραμένουν σε πλήρη λειτουργία άντρα καταλήψεων (στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο π.χ.), η πανεπιστημιακή κοινότητα και αρκετοί πρυτάνεις έχει συμβιβαστεί πλήρως με αυτή την πραγματικότητα –για να μη πούμε τίποτα χειρότερο -, η πολιτική τάξη … πολιτεύεται και η κυβέρνηση μετράει και ξαναμετράει το (ανύπαρκτο) πολιτικό κόστος.
Βία και τρομοκράτηση for ever λοιπόν… Με τις υγείες μας!