Αυτά έτσι, για να βγει το άχτι του υπογράφοντος (φανατικού θιασώτη της γελοιοκρατίας πάντως, για όσους δεν τον γνωρίζουν). Επί της ουσίας, η πρωτοφανής σφοδρότητα της χιονοθύελλας, που θύμισε χειμερινό συμβάν στη … Μανιτόμπα του Καναδά, τείνει να ξεχαστεί. Παρ΄όλο που τα χιόνια στους δρόμους, στις στέγες και τις ταράτσες και οι άλλες επιπτώσεις είναι ακόμη εκεί, τέσσερεις μέρες μετά, για να το θυμίζουν. Και με πεντακάθαρο πλέον συμπέρασμα ότι:
Το στραπάτσο
α) Το μεγάλο και πρωταρχικό λάθος της κυβέρνησης είναι ότι δεν κήρυξε αργία τη Δευτέρα, είτε γιατί υποτίμησε το μέγεθος του συμβάντος που αναμενόταν, είτε επειδή φοβήθηκε την κριτική αν σταματούσε κάθε δραστηριότητα στην περιοχή της πρωτεύουσας και παραπέρα, είτε διότι κανείς από τους αρμόδιους της κυβέρνησης δεν το σκέφτηκε. Ας μη νομίζει κανείς ότι οι κυβερνήσεις αποτελούνται από … Αϊνστάϊν, ούτε και η σημερινή.
β) Από τη στιγμή που δεν κηρύχτηκε αργία η Δευτέρα, όσα ακολούθησαν ήταν περίπου φυσιολογικά για Ελλάδα. Η πρωτοφανής χιονοθύελλα (κράτησε 15 - 16 γεμάτες ώρες) κτύπησε την Αττική, συμπεριλαμβανομένου του κέντρου της Αθήνας, μέρα (όχι νύχτα, όπως συνήθως συνέβαινε άλλες φορές), με τον πληθυσμό στους δρόμους, στις δουλειές και τις ασχολίες του και με εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα να κυκλοφορούν. Αν σε αυτό το γεγονός προστεθούν οι ανεπάρκειες, οι αστοχίες, οι ανικανότητες και η παραδοσιακή ανευθυνότητα του κρατικού μηχανισμού (κεντρικού κράτους, περιφέρειας, δήμων), αν ληφθεί υπ’ όψη η μετριότητα πολλών αξιωματούχων (δοτών ή αιρετών), αλλά και η αμέλεια / επιπολαιότητα που χαρακτηρίζει μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων και καταγράφεται στην καθημερινή συμπεριφορά τους, εξηγείται το «αλαλούμ» που ακολούθησε.
γ) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση στραπατσαρίστηκε άσχημα. Οι επιδόσεις της στην αντιμετώπιση του φαινομένου και των συνεπειών του, ήταν από πολύ χαμηλές μέχρι εξαιρετικά μέτριες («έρμε Στυλιανίδη τι σούμελε να πάθεις», ή «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες» …). Φορτώθηκε επίσης την ενδημική ανεπάρκεια περιφέρειας και δήμων (αυτούς εκλέγει ο σοφός λαός), τις παράλογες απαιτήσεις και την φημισμένη γκρίνια ελληνικής παραγωγής, με τη βοήθεια των μήντια και των δημοσιογράφων που δρέπουν δάφνες στον λαϊκισμό.
δ) Άγνωστο προς το παρόν τι θα φανεί από αυτό το στραπάτσο στις εκλογές. Ο Μητσοτάκης κατέφυγε στις συγγνώμες και τις αποζημιώσεις ( ανοίγοντας νέο πεδίο γελοίου αλαλούμ στην πράξη, αν και το σκεπτικό έχει λογική) και ήδη τον ακολούθησε ο ανεψιός δήμαρχος με τις μεγάλες προσδοκίες. Μάλλον δεν θα «φάει» τον Στυλιανίδη, καθώς ήταν δική του επιλογή κόντρα στις εσωκομματικές γκρίνιες και την αντιπολίτευση που ασκούν από δεξιά κάτι Κακλαμάνηδες και κάποιες εφημερίδες, ενώ το δίδυμο Θεοδωρικάκος / Οικονόμου φρόντισαν να βγουν στο απυρόβλητο. Από την άλλη πλευρά, η πρόταση μομφής που κατέθεσε ο Σύριζα, τον διευκολύνει για να μην προχωρήσει σε αποκεφαλισμούς. Ωστόσο, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν περνάει τις πιο ευτυχισμένες ώρες της.
Η μομφή
Και έτσι ερχόμαστε στον Τσίπρα. Η απόφασή του να προχωρήσει σε πρόταση μομφής – η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει- δεν έχει μεν καμία ουσία, είναι όμως εξηγήσιμη στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού στην τωρινή συγκυρία και ακόμη περισσότερο αρμόζει στο στυλ του Σύριζα. Διότι:
1). Ό,τι και να λένε για τις δημοσκοπήσεις, ο Τσίπρας και το επιτελείο του έχουν διαπιστώσει ότι δεν παίρνουν τίποτα από την όποια φθορά τη κυβέρνησης. Αντίθετα, αισθάνονται την καυτή ανάσα του Ανδρουλάκη και του ΠΑΣΟΚ, που οι ίδιες δημοσκοπήσεις δείχνουν να αυξάνουν τα ποσοστά τους. Η κατάσταση αυτή, μαζί με την εναντίωση σημαντικών παραγόντων του κόμματος στη (σωστή επί της αρχής) απόφαση ο αρχηγός να εκλέγεται από τη βάση των κομματικών μελών, έκανε αναγκαία την εκμετάλλευση μιας ευκαιρίας. Αφενός για να συμβάλει στη συσπείρωση ψηφοφόρων και στελεχών, αφετέρου για να βοηθήσει την αναβάπτιση του Τσίπρα ως αδιαμφισβήτητου ηγέτη του Σύριζα, επικεφαλής γενικά της αντιπολίτευσης και μοναδικού αντιπάλου του Μητσοτάκη. Προσδοκίες που στηρίζονται επίσης αναμφίβολα στο ότι ο Ανδρουλάκης δεν θα είναι παρών στη σχετική συζήτηση στη Βουλή, αφού δεν είναι βουλευτής (γνωστό το πρόβλημα, που ίσως να λειτουργεί και θετικά για τον ίδιο, προς το παρόν) αλλά στον υπολογισμό ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θα τολμήσει να μην υποστηρίξει την πρόταση μομφής…
2). Η δυσαρέσκεια και η γκρίνια για τις επιδόσεις της κυβέρνησης στη χιονοθύελλα, μαζί με το πραγματικά τραγικό γεγονός των πολλών θανάτων που προκαλεί η πανδημία (τις τελευταίες οκτώ μέρες είχαμε κατά μέσο όρο 95 σχεδόν θανάτους την ημέρα, κάτι που ασφαλώς λέει πολλά για την κοινωνία και το υγειονομικό σύστημα !!!), τη δυσφορία που επικρατεί σε κάποιους κλάδους (εστίασης κλπ. για τα μέτρα) και την ακρίβεια που ανεβαίνει εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης (αδιάφορο αν ευθύνεται η κυβέρνηση) , θεωρούν στο Σύριζα ότι δημιουργούν κατάλληλο πλαίσιο για εξαπόλυση επίθεσης μέσω της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης. Την οποία θα εξαπολύσουν με την καθιερωμένη ρητορική τους. «Να φύγει ο ανίκανος Μητσοτάκης και η εγκληματική κυβέρνησή του» … για να επανέλθει προφανώς ο Σύριζα στην εξουσία.
Η συνέχεια το επόμενο τριήμερο στη Βουλή, ώστε οι αποζημιώσεις να συνοδευτούν από άφθονη λαϊκή απόλαυση.