Τα αίτια λοιπόν, κατά γενική εκτίμηση, ήταν προσπάθεια του Τσίπρα αφενός να εδραιώσει την ηγεσία του μέσα στον Σύριζα και να συσπειρώσει στελέχη και οπαδούς, αφετέρου να κερδίσει ξανά τις εντυπώσεις ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης και να φέρει σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ, που οι δημοσκοπήσεις το φέρουν να πλησιάζει απειλητικά τον ίδιο και το κόμμα του. Στην πραγματικότητα δηλαδή, η πρόταση μομφής δεν στόχευε τον Μητσοτάκη, ούτε η ηγεσία του Σύριζα πίστευε ότι θα έριχνε την κυβέρνηση. Αν υπήρχαν κάποιοι αλλοπαρμένοι που προσδοκούσαν κάτι τέτοιο, είναι για τα σίδερα…
Στο ερώτημα τι πέτυχε μετά και από τη συζήτηση στη Βουλή ο Τσίπρας, η απάντηση είναι περίπλοκη και δεν θα την δώσουν ούτε οι δημοσκοπήσεις που πιθανότατα θα εμφανιστούν. Τόσο γιατί κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα κατά πόσο τα ευρήματα ποσοστιαίων κερδών ή απωλειών της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης θα οφείλονται στη χιονοθύελλα και στις επιπτώσεις της, όσο και γιατί δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί η διάρκεια των επιπτώσεων. Αυτή θα φανεί στις εκλογές, όποτε γίνουν, αλλά και τότε καμία ανάλυση δεν θα μπορεί να πει με ακρίβεια ποια γεγονότα συνετέλεσαν και πόσο για τα αποτελέσματα που θα προκύψουν.
Για να μη απεραντολογούμε πάντως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρωτοβουλία του Τσίπρα έφερε σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρουλάκη. Η στάση που επελέγη, να ψηφίσουν οι βουλευτές κατά της κυβέρνησης και ταυτόχρονα το κόμμα τους να καταγγείλει τα τερτίπια του Σύριζα δηλώνοντας ότι δεν επιθυμεί εκλογές, είναι αφ εαυτής αντιφατική. Ωστόσο δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική, αφού είναι κόμμα αντιπολίτευσης και μάλιστα δίχως αρχηγό παρόντα στη Βουλή (μειονέκτημα κατ΄αρχήν, που ίσως να λειτουργεί και σαν πλεονέκτημα καθώς ο αρχηγός δεν διαθέτει ιδιαίτερη λάμψη…). Από την άλλη πλευρά το γεγονός ότι και ο Σύριζα, αλλά και η κυβέρνηση έσπευσαν να επισημάνουν τη συγκεκριμένη αντιφατική στάση, ενδεχομένως να χρησιμεύει σαν απόδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη δεν κλίνει προς κανένα από τους δύο και έχει τη δική του αυτόνομη πορεία. Η ηγεσία του πασχίζει μανιωδώς να πείσει.
Είναι σαφές επίσης ότι με την κίνησή του ο Τσίπρας κατάφερε να συσπειρώσει το κόμμα του και τους οπαδούς του γύρω του, τουλάχιστον για μία χρονική περίοδο, που δεν ξέρουμε όμως τη διάρκειά της. Θα εξαρτηθεί πιθανώς και από τη δημοσκοπική πορεία ως τις εκλογές. Κάποιοι τόνισαν ότι κατάφερε να συσπειρώσει και τη Ν.Δ. γύρω από τον Μητσοτάκη. Αυτό όμως δεν ενδιέφερε τον αρχηγό του Σύριζα σε αυτή τη φάση. Αυτός ήθελε να δείξει ότι δύο είναι οι βασικοί αντίπαλοι, του λόγου του και ο Μητσοτάκης, σε κλίμα πόλωσης. Από την εμφάνισή του στη Βουλή μάλιστα δεν άφησε καμία αμφιβολία ότι βασικό στοιχείο της στρατηγικής του είναι η διατήρηση του κλίματος πόλωσης ως τις εκλογές. Πρώτον γιατί ο ίδιος και τα στελέχη του δεν μπορούν να κάνουν άλλη αντιπολίτευση, δεύτερον γιατί με τέτοιο κλίμα τρέφει την σκληροπυρηνική βάση του, τρίτον, γιατί νομίζει ότι στην πόλωση των δύο δεν χωράει τρίτος, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ.
Άγνωστο αν θα του βγει του Τσίπρα η κίνηση της μομφής. Ο πολύ μεγάλος κίνδυνος γι΄αυτόν είναι να τον έχει πάρει ήδη η κάτω βόλτα και σε αυτή την περίπτωση τίποτα και κανένας ελιγμός δεν μπορεί να σταματήσει την κατάρρευση της απήχησής του. Δεν αποκλείεται οι δημοσκοπήσεις να βγάζουν μόνο κερδισμένο το ΠΑΣΟΚ από όλη την βαβούρα των τελευταίων ημερών, εμφανίζοντας κυβέρνηση και Σύριζα να χάνουν ποσοστά. Στο τέλος βέβαια ξυρίζουν τον γαμπρό, όμως τα σίγουρα προς το παρόν είναι ότι α) μπήκαμε πια σε προεκλογική περίοδο, β) τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για την οικονομία ως τις εκλογές, γ) ο μήνας του μέλιτος πέρασε για τον Ανδρουλάκη ο οποίος στο εξής θα βάλλεται από διασταυρούμενα πυρά και του Σύριζα και της κυβέρνησης.
Α, και να μη το ξεχάσουμε, η αυτοδυναμία δεν θα είναι εύκολη υπόθεση στις εκλογές!