Όλα τα παραπάνω δεν συνιστούν τίποτα περισσότερο από φαρισαϊσμό και εμετική υποκρισία. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη ο εγκληματικός οπαδισμός εκδηλώνεται με μεγάλη αγριότητα πολύ συχνά εδώ και χρόνια. Με επιθέσεις και δράσεις που κατέληγαν πάντα σε καταστροφές και θύματα. Αν η κοινωνία της ξεχνάει και δείχνει ανοχή, αποκλείεται η αστυνομία, οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με τον αθλητικό χώρο, η δικαιοσύνη και η πολιτική τάξη της πόλης να μην τα θυμούνται. Εκτός και αν είναι άχρηστοι, δειλοί, συνεργοί στον έναν ή τον άλλο βαθμό, ενδεχόμενα που δεν μπορούν να αποκλειστούν για πολλούς…
Ο εγκληματικός οπαδικός υπόκοσμος και η δραστηριότητά του δεν περιορίζονται ασφαλώς στη Θεσσαλονίκη. Καλύπτει ολόκληρη την Ελλάδα, τα σχετικά γεγονότα και οι αντίστοιχες εμπειρίες βγαίνουν κάθε τόσο στη δημοσιότητα, αλλά γρήγορα ξεχνιούνται. Γιατί ποτέ δεν υπήρχε η πολιτική βούληση να αντιμετωπιστούν με αποφασιστικότητα, εύρισκαν θαλπωρή από παράγοντες ή οπαδικά μήντια και παράλληλα έδειχνε αυξανόμενη αδιαφορία, ανοχή και εθισμό στη βία, η ίδια η κοινωνία. Δηλαδή, ποτέ δεν εκδηλώθηκε έντονη κοινωνική πίεση για την εξάλειψη της «οπαδικής» εγκληματικότητας!
Αντίθετα, έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα αθλητικών παραγόντων και ιδιοκτητών ομάδων να προσφέρουν θαλπωρή στους συνδέσμους που καλύπτουν και εκπροσωπούν τον οπαδικό υπόκοσμο. Με χρηματοδοτήσεις της λειτουργίας τους, με τζάμπα εισιτήρια, με πληρωμή ναύλων σε μετακινήσεις ομάδων, με νομική προστασία σε δίκες, με ανάθεση σε αυτούς της ασφάλειας στα γήπεδα, με επιρροή σε οπαδικές εφημερίδες και ραδιόφωνα, με κοινωνικές συναναστροφές μαζί τους. Έχουμε δει πολιτικά πρόσωπα, δημάρχων συμπεριλαμβανομένων, να στηρίζουν, να στηρίζονται και να «τα κάνουν επάνω τους» σε αναφορές σε οπαδούς και ομάδες. Ξέρουμε επίσης πολύ καλά ότι αστυνομικοί λειτουργούν ανάλογα με τις δικές τους οπαδικές προτιμήσεις, για να μη πούμε τίποτα χειρότερο. Και τελικά είναι γνωστό ότι πολλές σχετικές αποφάσεις δικαστηρίων ήταν και είναι προϊόντα παρεμβάσεων και φόβου.
Με την πάροδο του χρόνου, το αποτέλεσμα είναι ότι ο οπαδικός υπόκοσμος αυτονομήθηκε, μπήκε όλο και πιο βαθειά στο κοινό ποινικό έγκλημα, απέκτησε «θάρρος» και έγινε πιο προκλητικός, αφού το φάσμα της τιμωρίας ήταν και παραμένει ξεθωριασμένο, εκπαιδεύτηκε στα άπειρα γυμναστήρια πολεμικών τεχνών που ξεφύτρωσαν σε λαϊκές γειτονιές, εξοπλίστηκε με φονικά όπλα , διακλαδώθηκε με λεγόμενες «συλλογικότητες» μπαχαλάκηδων που δρουν με πολιτικά , τάχα, κίνητρα, πλαισιώνει φασιστικές ομάδες, εξαπλώθηκε σε σε μικρότερες ομάδες συνοικιών, επιζητεί τη σύγκρουση με την εξουσία Είναι παντού και το γνωρίζουν όλοι πια. Όσοι αμφιβάλλουν, ας θυμηθούν τι έγινε πέρυσι στη Νέα Σμύρνη.
Και για να ξαναγυρίσουμε στη σφαγή της Θεσσαλονίκης, ο Θεοδωρικάκος θα γίνει πιο πειστικός αν τα… κατορθώματα της αστυνομίας που εξυμνεί φτάσουν στην σύλληψη όλων όσων συμμετείχαν στην παγανιά και ολοκληρώσει τις έρευνες σε όλα τα άντρα των συνδέσμων, πριν εξαφανίσουν τα «οπλικά συστήματα». Όπως ακριβώς έγινε στο άντρο της Παλαιών Πατρών Γερμανού, κέντρο, καράκεντρο της Θεσσαλονίκης, Πιο κέντρο δεν γίνεται.
Συμβουλή: Μην έχετε πολλές ελπίδες…