Τέλος πάντων, μετά την γλαφυρή περιγραφή από στόματος Δούκα για το πώς η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή κατάφερε να γυρίσει υπέρ της το 2007 το κλίμα, μοιράζοντας τριχίλιαρα και πεντοχίλιαρα μετά τις πυρκαγιές στην Ηλεία, ο Μητσοτάκης έσπευσε να γειώσει οποιαδήποτε προσδοκία ότι μπορεί η κυβέρνησή του να μιμηθεί εκείνη την πρακτική. Ο ίδιος «αποκεφάλισε» αμέσως τον Λιβανό από την κυβέρνηση και διέγραψε τον Π. Δούκα από τη Νέα Δημοκρατία (στέλνοντας και ένα μήνυμα αποδοκιμασίας της περιόδου Κ. Καραμανλή και ταυτόχρονα προειδοποίησης σε όσους περιφέρονται και αυτολανσάρονται ως «Καραμανλικοί» μέσα και έξω από το κόμμα) και παράλληλα κατέστησε σαφή δύο πράγματα: Πρώτον, ότι θα εξαντλήσει τη θητεία της κυβέρνησης –να δούμε αν θα το καταφέρει…-, άρα δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, δεύτερον, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τον εκλογικό νόμο για τις δεύτερες εκλογές, μετά από εκείνες που θα γίνουν υποχρεωτικά πλέον με απλή αναλογική.
Ο υπογράφων είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο πρωθυπουργός λέει ακριβώς τα ίδια στους στενούς συνεργάτες του και σε όλους τους συνομιλητές του, τονίζοντας μάλιστα με έμφαση ότι δεν τον νοιάζει αν χάσει την πρωθυπουργία. Εννοώντας μάλλον το ενδεχόμενο να μην καταφέρει να κερδίσει αυτοδυναμία που είναι και ο πολιτικός στόχος του… Για να ξαναγυρίσουμε ωστόσο στα της οικονομίας και για να αναστραφεί το κλίμα της οριζόντιας στήριξης των πάντων αενάως (που περιλαμβάνει και την πρακτική της διανομής πεντοχίλιαρων), την ανάγκη συγκράτησης για να μη ξωκείλει πάλι η χώρα φρόντισαν να υπογραμμίσουν με άρθρα τους στην Καθημερινή» την περασμένη Κυριακή, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρας και ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Αλ. Πατέλης. Να θυμίσουμε βεβαίως ότι είχαν προηγηθεί έμμεσες προειδοποιήσεις από το ΔΝΤ, άμεσες από τη Κομισιόν και μεγάλη άνοδος των επιτοκίων δανεισμού, καθώς και των spreads των ομολόγων (πάντα σε σύγκριση με τα γερμανικά). Που σημαίνει ότι ο δανεισμός γίνεται δυσκολότερος και πιο προβληματικός.
Τα ρίσκα
Ό,τι και να λέμε, οι εκλογές κρίνονται 9 στις 10 φορές από την οικονομία. Πιο ειδικά, από το πόσο ικανοποιημένος είναι ο ψηφοφόρος από την τσέπη του. Εκτός απροόπτου, αυτό θα ισχύσει και στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Λογικά ο Μητσοτάκης έχει σταθμίσει τα πράγματα. Διαπιστώνει ότι ο μέσος Έλληνας πολίτης έχει χρήματα να ξοδέψει και ξοδεύει (παρά την κλάψα που ενθαρρύνουν αναπαράγουν πολλοί δημοσιογράφοι ακόμη και σε συστημκά μήντια), γι’ αυτό και οι τζίροι είναι ικανοποιητικοί σε διάφορους κλάδους. Θεωρεί επίσης ότι οι προοπτικές του τουρισμού είναι πολύ καλές και θα ρεύσει μπόλικο χρήμα το καλοκαίρι. Τέλος πιστεύει ότι θα βοηθήσουν πολύ τα κοινοτικά κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ που αναμένονται οσονούπω. Και επομένως όλα αυτά μαζί με τη στοχευμένη στήριξη των πραγματικά «ευάλωτων» (αν και στην Ελλάδα της πλατειάς φοροδιαφυγής , της μαύρης οικονομίας και της επίσης ολόμαυρης εργασίας, τρέχα γύρευε ποιος είναι ευπαθής), που έχει ήδη ανακοινώσει, θα διατηρήσουν ένα θετικό κλίμα για την κυβέρνηση στην πλειοψηφία του πληθυσμού και στη λεγόμενη μεσαία τάξη.
Από την άλλη πλευρά, οι καιροί είναι ρευστοί και το ορατό μέλλον φαντάζει δύσκολο. Η τεράστια άνοδος των τιμών της ενέργειας, που οι προβλέψεις λένε ότι ακόμα και με ομαλές συνθήκες σε πρόκειται να πέσουν στα επίπεδα προ ουκρανικής κρίσης, αφού δεν οφείλεται μόνο και αποκλειστικά σε αυτήν. Είναι επίσης γνωστό ότι η θεαματική άνοδος των τιμών της ενέργειας παρασύρει προς τα πάνω τις τιμές σε πλήθος τομέων και αγαθών που αφορούν την καθημερινότητα, η πανδημία (και οι συνέπειές της) δεν λέει ακόμη να εξαφανιστεί, παρά τους εξορκισμούς ειδικών και μη, ενώ δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να προκύψει στο μεταξύ και μέσα στον επόμενο χειμώνα. Ο ψηφοφόρος δεν νοιάζεται αν η τσέπη του αδυνατίζει εξαιτίας εξωγενών παραγόντων και εξελίξεων και ειδικά ο Έλληνας την κυβέρνηση ατενίζει και από εκείνη ζητάει τα ρέστα. Όλα αυτά συνιστούν μεγάλα ρίσκα για μία κυβέρνηση και εκεί ποντάρει ο Τσίπρας επανερχόμενος σε γραμμή προγράμματος ΔΕΘ του 2014, και σε άμετρες πλειοδοσίες.
