Η Ελλάδα ασφαλώς και έχει εμπλακεί στον, έστω άτυπο, πόλεμο ΝΑΤΟ/Δύσης - Ρωσίας επί ουκρανικού εδάφους. Δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, ως ευρωπαϊκή χώρα, μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, νιώθοντας την καυτή ανάσα της Τουρκίας και όντας πλήρως εξαρτημένη από την Ουάσινγκτον. Εξάλλου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα επιχειρήματα του ΝΑΤΟ/ Δύσης περί ανάγκης σεβασμού του διεθνούς δικαίου, της εθνικής κυριαρχίας, του απαραβίαστου των συνόρων και όλα τα συναφή, βολεύουν πλήρως την Ελλάδα, αφού αντίστοιχη είναι και η δική μας επιχειρηματολογία απέναντι στην τουρκική απειλή. Για όποιον έχει αμφιβολία περί της ελληνικής εμπλοκής στον πόλεμο, υπάρχει η πολύ πρόσφατη συνέντευξη της αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών, Βικτώριας Νιούλαντ στην «Καθημερινή» (στον Βασίλη Νέδο), για να τον πείσει. Με την επισήμανση ότι η ίδια, όπως και ο Αμερικανός πρεσβευτής Πάϊατ, είναι βετεράνοι της ουκρανικής κρίσης με ιδιαίτερη δραστηριότητα κατά το κρίσιμο 2014.
Λέει λοιπόν η Νιούλαντ στη συγκεκριμένη συνέντευξη «ο ρόλος που διαδραματίζει η Ελλάδα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη ως πάροχος ασφάλειας που βοηθάει την Ουκρανία ήταν εξαιρετικός» και παρακάτω «Είναι πολύ σημαντικό ότι η Ελλάδα παρέχει υποστήριξη ασφάλειας στην Ουκρανία πολύ γενναιόδωρα, πολύ γρήγορα, πολύ αποτελεσματικά, αλλά και η Τουρκία το έχει κάνει… Τα όπλα σας ήταν αποτελεσματικά για την Ουκρανία στο πεδίο της μάχης και βοήθησαν να γίνει η διαφορά, αλλά και της Τουρκίας το ίδιο.» Ακόμη δε πιο συγκεκριμένα τονίζει ότι χωρίς την αμυντική σχέση που έχουν αναπτύξει Ελλάδα και ΗΠΑ «θα μπορούσαμε να λάβουμε (ενν. παρέχουμε) περισσότερη υποστήριξη ασφαλείας στην Ουκρανία, κυριολεκτικά εντός δύο ημερών από το αίτημα του Ζελένσκι; Θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε μέρος του εξοπλισμού που είχαν οι ΗΠΑ εδώ (ενν. στην Ελλάδα) στην Ουκρανία; Θα είχαμε την εικόνα πληροφοριών που χρειαζόμασταν για να καταλάβουμε τι επρόκειτο να κάνει ο Πούτιν και να προετοιμαστούμε γι αυτό;» Για να ολοκληρώσει «Η Αλεξανδρούπολη, ο Βόλος και όλες αυτές οι τοποθεσίες μας δίνουν ευκαιρίες (ενν. δυνατότητες) να παρέχουμε ασφάλεια όχι μόνο για τις ΗΠΑ και την Ελλάδα, αλλά για όλους τους συμμάχους του ΝΑΤΟ σε αυτή την περιοχή. Τώρα που η Ελλάδα έχει κάνει αυτή τη μετάβαση στο να είναι εξαγωγέας ασφάλειας στο πλαίσιο της Ουκρανίας, υπάρχουν άλλες ευκαιρίες να κάνουμε πράγματα μαζί»!
Με λίγα λόγια η Νιούλαντ τα είπε νέτα σκέτα και διέλυσε κάθε αμφιβολία περί συμμετοχής της χώρας στον πόλεμο. Αυτό γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας της πολιτικής τάξης, καθώς η θεαματική αναβάθμιση της συνεργασίας Ελλάδας – ΗΠΑ στον αμυντικό τομέα άρχισε επί κυβέρνησης Σύριζα – Αν.Ελ (γνωστή και ως Συρανέλ), συνεχίστηκε επί σημερινής κυβέρνηση Ν.Δ. και το Κιν.Αλ./ ΠΑΣΟΚ δεν εξέφρασε ποτέ διαφορετική άποψη. Εξάλλου οι πάντες γνώριζαν και γνωρίζουν ποιος ήταν ο κύριος στόχος των Αμερικανών επιλέγοντας την Αλεξανδρούπολη για βάση και ενεργειακό κόμβο. Αυτά για να ξέρουμε τι μας γίνεται και που ακριβώς βρίσκεται η χώρα. Η Ελλάδα «ανήκει» στη Δύση όπως ξεκαθάρισε στην αρχή της Μεταπολίτευσης ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιχειρεί πριν λίγο καιρό να το… εξωραϊσει σε «η Ελλάδα είναι η Δύση». Ευτυχώς μεταξύ μας και σίγουρα με τη συναίνεση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων κρίνοντας από τα ποσοστά των κομμάτων που δεν αμφισβητούν αυτό το δόγμα. Όλα αυτά ίσως να εξηγούν σε σημαντικό βαθμό γιατί η Μόσχα αντιδρά ιδιαίτερα σκληρά στις τοποθετήσεις και ενέργειες της Αθήνας, αν και δεν διαφέρουν από τις πρακτικές άλλων χωρών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Π.χ. οι μαζικές απελάσεις ρώσων διπλωματών…
Ενέργεια και Τουρκία
Στη συνέντευξή της όμως η Νιούλαντ είπε και άλλα σημαντικά και αποκαλυπτικά περί ενέργειας και Τουρκίας, όχι ευχάριστα βέβαια για τα ελληνικά αυτιά και ακόμη περισσότερο για τα συμφέροντά μας. Κατ’ αρχήν, ξεκαθάρισε με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι η Ουάσινγκτον «δεν γουστάρει» την κατασκευή αγωγών μεταφοράς αερίου και βεβαίως ούτε τον EastMed. Αντ’ αυτών προτιμά η μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και εγκατάσταση καλωδίων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτά, είπε ευθέως, συμφέρουν οικονομικά και είναι πιο γρήγορης απόδοσης. Κάπως πιο έμμεσα συνέστησε συνεργασίες που να περιλαμβάνουν και την Τουρκία στην Νοτιανατολική Μεσόγειο λέγοντας μεταξύ άλλων «Βλέπουμε πραγματικές ευκαιρίες για την ενέργεια να είναι θεραπευτής και συνδετικός παράγοντας σε αυτό το μέρος του κόσμου». Για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας να σημειωθεί ότι η Νιούλαντ μιλούσε σε πρώτο πληθυντικό σχετικά με τα κόστη των αγωγών, ενώ είναι γνωστό ότι ο EastMed και η κατασκευή του δεν αφορούν οικονομικά τις ΗΠΑ. Επικαλέστηκε επίσης την μετάβαση σε καθαρές μορφές ενέργειας για περιβαλλοντικούς λόγους, αν και είναι γνωστό ότι το αέριο που βγαίνει από λιθάνθρακα προκαλεί ζημιές στο περιβάλλον. Τέλος, δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η άποψή της περί αγωγών αν με έναν τέτοιο αγωγό μπορούσε να μεταφερθεί αέριο από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη, κάτι αδύνατο φυσικά. Επομένως LNG και ειδικά αμερικανικό, υπεράνω όλων…
Το «κερασάκι», η μάλλον το καλάθι με τα κεράσια, της συνέντευξης Νιούλαντ αφορά την Τουρκία. Η αμερικανίδα υφυπουργός κατέστησε σαφές ότι η πολιτική της επιτήδειας ουδετερότητας που παίζει ο Ερντογάν στον πόλεμο, είναι της απόλυτης έγκρισης της Ουάσινγκτον. Τόνισε απερίφραστα « το γεγονός πως ο πρόεδρος Ερντογάν είχε μια αποτελεσματική σχέση με τον πρόεδρο Πούτιν και μια αποτελεσματική σχέση με τον πρόεδρο Ζελένσκι ήταν σημαντικό για να μπορέσει η Τουρκία να δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο για διπλωματία… Είναι λοιπόν καλό να συναντηθούν στην Αττάλεια και να συνεχίσουν να μιλάνε.» Ταυτόχρονα τίμησε τα drones που είχε πουλήσει η Τουρκία στην Ουκρανία λέγοντας «Η Τουρκία είναι επίσης πάροχος ασφάλειας με ορισμένα πολύ υψηλής τεχνολογίας και σημαντικά όπλα που ήταν αποτελεσματικά». (Αφιερωμένα αυτά τα λόγια και στους άχρηστους δικούς μας στρατιωτικούς και πολιτικούς που επί χρόνια δεν καταλάβαιναν τι ερχόταν με τα drones».) Στο τέλος δε, φρόντισε να δικαιολογήσει τη στάση της Τουρκίας επισημαίνοντας ότι αυτή έχει «ιδιαίτερα τρωτά σημεία που προκύπτουν από την εμπλοκή της στη Συρία, αλλά και από την υψηλότερη εξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια». Εξέφρασε πάντως την ελπίδα ότι η Τουρκία δεν θα μετατραπεί σε χώρα όπου η Ρωσία θα αποφεύγει τις κυρώσεις.
Πάλι καλά… Αν σκεφτούμε ότι σχεδόν ταυτόχρονα που η Νιούλαντ έλεγε όλα αυτά τα σημαντικότατα στην Αθήνα, το Στέητ Ντηπάρτμεντ ζητούσε από το Κογκρέσο να επιτρέψει την πώληση 40 αναβαθμισμένων F-16 στην Άγκυρα με σκεπτικό που τονίζει α) τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, της ανάγκες της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, τα αμερικανικά οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα, β) το γεγονός ότι η Τουρκία έχει θαλάσσια σύνορα τόσο με τη Ρωσία, όσο και με την Ουκρανία στη Μαύρη Θάλασσα, διατηρεί καλές σχέσεις και με τους δύο και μπορεί να φιλοξενεί τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στο έδαφός της (άλλη μία απόδειξη ότι η Άγκυρα πολιτεύεται με τη συναίνεση της Ουάσινγκτον).
Συμπέρασμα: Πόλεμος που αγκαλιάζει όλη την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, όχι όμως την Τουρκία, με ειδική άδεια από τις ΗΠΑ. Κατά τα άλλα, διεθνές δίκαιο και κουραφέξαλα. Με την Ελλάδα βεβαίως να μην έχει πολυτέλεια διαφορετικής πολιτικής, καθώς «ανήκει» στη Δύση και είναι αιχμάλωτη της γεωγραφίας, δίπλα σε ισχυρό γείτονα που απειλεί.