Οι γαλλικές εκλογές απέδειξαν πανηγυρικά ότι τα πράγματα έχουν γίνει εξαιρετικά περίπλοκα, που σημαίνει ότι η καθημερινότητα και οι κοινωνίες έχουν γίνει εξαιρετικά περίπλοκες. Σε βαθμό που ξεπερνούν τις δυνατότητες των κυβερνήσεων. Αντίστοιχα, οι προβλέψεις και οι δημοσκοπήσεις δεν ξεπερνούν πολλές φορές το επίπεδο μαντείου. Για παράδειγμα, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία και αμέσως μετά, ο Μακρόν φάνηκε να οδεύει σε σίγουρη νίκη, ίσως και σε θρίαμβο. Στη συνέχεια όμως, με τον Μακρόν να αισθάνεται σιγουριά και να δείχνει αλαζονεία απέναντι στα προβλήματα που απασχολούν τους Γάλλους, άρα να μην πολυασχολείται με τα εσωτερικά, την Λεπέν να κλείνει σταθερά την ψαλίδα και τον Μελανσόν που εκφράζει μία αριστερά διαφορετική από εκείνη που εξέφραζαν τα πατροπαράδοτα κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά κόμματα να ανεβαίνει με μεγάλη ταχύτητα. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ο Μακρόν πήρε 27,84%, η Λεπέν 23,15% και ο Μελανσόν 21,95%, με τους υπόλοιπους εκτός του εντελώς ακροδεξιού Ζεμούρ (7,07%) να καταποντίζονται.
Έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά περί της αλλαγής του προφίλ της Λεπέν ώστε να είναι πιο εύπεπτο στους νοικοκυραίους, αλλά τα ποιοτικά στοιχεία των ψηφοφόρων έχουν πια μεγαλύτερη σημασία. Σε γενικές γραμμές, ο Μελανσόν πήγε εξαιρετικά στις μικρότερες ηλικίες, αλλά και στους ψηφοφόρους αραβικής και αφρικανικής καταγωγής, η Λεπέν υποστηρίχθηκε έντονα από ψηφοφόρους παραγωγικών ηλικιών, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές και μικρές πόλεις, ο Μακρόν πλειοψήφισε στους συνταξιούχους και τους κατοίκους των μεγάλων πόλεων. Αυτή η διαφορετική συμπεριφορά των πολιτών των μεγάλων αστικών κέντρων από τους άλλους των αγροτικών περιοχών και των μικρών πόλεων θυμίζει ασφαλώς όσα έγιναν στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές. Μετά δε από τις τοποθετήσεις των «αποτυχημένων» υπέρ ή κατά των δύο μονομάχων της μεθεπόμενης Κυριακής, γίνεται φανερό ότι οι ψηφοφόροι του Μελανσόν και η αποχή θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα, παρά την παρότρυνση του αρχηγού της αριστεράς προς τους οπαδούς του να μη ψηφίσουν Λεπέν. Γι’ αυτό όλα είναι ανοιχτά και το διεθνές, αλλά ειδικά το ευρωπαϊκό, σύστημα τρέμει…
Στο ερώτημα πως έφτασαν οι Γάλλοι στο πιθανό ενδεχόμενο να εκλέξουν Λεπέν, η απάντηση δεν είναι ούτε μία ούτε εύκολη. Κατ’ αρχήν έγινε σαφές ότι το παραδοσιακό κομματικό σύστημα και μαζί του οι ιδεολογίες, έχουν καταρρεύσει κάτω από την τρομακτική επίδραση του διαδικτύου, με τις γενιές να αλλάζουν πλέον ανά πενταετία (πάνε εκείνα περί διαχωρισμού των γενιών ανά 30 χρόνια) και να δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, την τεχνολογία να αναπτύσσεται με αυξανόμενη ταχύτητα και ναι μεν να δημιουργεί θέσεις εργασίας υψηλότερων απαιτήσεων και εξειδίκευσης απαιτήσεων, αλλά ταυτόχρονα να καταργεί ακόμη περισσότερες χαμηλών απαιτήσεων, επομένως να ανεβαίνει το αίσθημα ανασφάλειας σε πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το οποίο αναζητεί υποσχέσεις και λύσεις για τα προβλήματά του. Σε αυτές τις γενικές διαπιστώσεις προστίθενται οι κρίσεις των τελευταίων ετών από την πανδημία ως τη θεαματική άνοδο των τιμών που απειλεί με φτωχοποίηση τους Γάλλους, όπως και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Δεν ξέρουμε επίσης αν και πόσο ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επηρεάσει τους Γάλλους, ούτε αν στις συνέπειές του αποδίδουν κάποια από τα προβλήματά τους. Το βέβαιο είναι ότι χθες ψήφισαν με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό και το ίδιο θα πράξουν και στον δεύτερο γύρο. Άγνωστο πως θα πορευτούν και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την Ευρώπη αν εκλεγεί η Λεπέν. Αλλά και ο Μακρόν να εκλεγεί, αποκλείεται στη δεύτερη θητεία του να λειτουργεί με την ίδια ζέση και πάθος ως ευρωπάρχης. Δεν θα έχει αντικειμενικά αυτή την πολυτέλεια κερδίζοντας οριακά ή με μικρή διαφορά. Θα είναι αναγκασμένος να ασχοληθεί πολύ περισσότερο με τα προβλήματα και τις αντιφάσεις των συμπατριωτών του, έστω και αν η υπόλοιπη Ευρώπη (ποια Ευρώπη άραγε πια;) βγάλει αναστεναγμό ανακούφισης από την επικράτησή του.