Η Πολωνία και η Βουλγαρία επιλέχθηκαν για άλλους λόγους και στόχους. Κατ’ αρχήν τιμωρητικούς, γιατί η πρώτη είναι θανάσιμα και παραδοσιακά εχθρική απέναντι στη Ρωσία (και τούμπαλιν), αρκεί να θυμηθούμε ότι από εκεί ξεκίνησε το ξήλωμα της Σοβιετικής Ένωσης, φανατικά καθολική, με «ειδική» σχέση με τις ΗΠΑ και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σήμερα στον πόλεμο της Ουκρανίας, η δεύτερη επειδή προφανώς η Ρωσία πιστεύει ότι επέδειξε αγνωμοσύνη και επιλέγοντας το ΝΑΤΟ και την Ουάσινγκτον «πρόδωσε» τη στοργική σχέση που είχαν από τον 19ο αιώνα. Ενδεχομένως γιατί και μέσω Βουλγαρίας φτάνει δυτικός οπλισμός στην Ουκρανία.
Ο δεύτερος και πιο ουσιαστικός λόγος είναι πιθανότατα ότι με τη διακοπή της ροής φυσικού αερίου προς Πολωνία και Βουλγαρία, ο Πούτιν αφενός επιχειρεί να στείλει σήμα και προειδοποίηση προς την Ευρώπη για τις επιπτώσεις που θα έχει αν κάτι τέτοιο επεκταθεί, είτε ο ίδιος το αποφασίσει, είτε οι Ευρωπαίοι αφετέρου για να δείξει ότι η Ρωσία αντέχει χωρίς τα έσοδα που εξασφαλίζει από τις πωλήσεις ενέργειας. Επιδιώκοντας να προκαλέσει διχόνοια στη Δύση, αναστάτωση και δυσαρέσκεια σε επίπεδο κοινής γνώμης που θα δει την ενέργεια να ακριβαίνει ακόμη περισσότερο, επομένως και την καθημερινότητά του. Υπολογίζεται ότι η τιμή του ρώσικου φυσικού αερίου είναι 3-4 φορές φτηνότερο από το αντίστοιχο άλλων προμηθευτών, καθώς μεταξύ άλλων, οι αγωγοί με τους οποίους μεταφέρεται έχουν αποσβεστεί, άρα ο Ρώσος μπορεί να κατεβάζει την τιμή όσο θέλει, προκειμένου να δελεάζει τους ευρωπαίους που θέλουν να διατηρήσουν ανταγωνιστικές τις οικονομίες τους. Βασικοί παραλήπτες του ρωσικού σήματος είναι η Γερμανία, αλλά και εκείνοι που την πιέζουν να σταματήσει άμεσα να λειτουργεί με ρωσικό φυσικό αέριο. Άλλωστε, η γερμανική διάσταση σε όλο το κακό που γίνεται είναι εξαιρετικά σημαντική, για όσους δεν το έχουν καταλάβει.
Ήδη, ο αποκλεισμός της Πολωνίας και της Βουλγαρίας από το ρωσικό αέριο προκάλεσε ανησυχία, που έγινε αισθητή και στις τιμές του και στις κυβερνήσεις. Αρκετοί αναλυτές και «αναλυτές» άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι διαφέρουν τα συμφέροντα των Αμερικανών και των Ευρωπαίων, με τους πρώτους να θέλουν να κρατήσει σε διάρκεια ο πόλεμος μέχρις τελικής πτώσης της Ρωσίας (και τον διαμελισμό της;) ώστε να παύσει να υπάρχει ως δύναμη, ενώ οι δεύτεροι θέλουν να τελειώνει γρήγορα, αντιλαμβανόμενοι τις συνέπειες. Υπάρχουν μάλιστα εκτιμήσεις ότι οι διαφορές στις απόψεις είχαν εμφανιστεί πίσω από τις κλειστές πόρτες και αυτός ήταν ένας λόγος που οι Αμερικανοί συγκάλεσαν διευρυμένη διάσκεψη, μη νατοϊκή, με συμμετοχή 40 χωρών που «ανήκουν» στη Δύση, στην αμερικανική βάση στη Γερμανία. Τόσο για να συντονίσουν τις ενέργειες απέναντι στη Ρωσία, όσο και για να υποβαθμιστούν οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων που ανησυχούν.
Ίσως η απόφαση Πούτιν για τα φυσικό αέριο να είναι απάντηση στη διάσκεψη των 40. Από την άλλη πλευρά δεν παύει να έχει ρίσκο για τη Ρωσία. Η εκτίμηση ότι θα ενταθούν περισσότερο οι πιέσεις στη Γερμανία να διακόψει αμέσως την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους φορτικούς Πολωνούς και τους φουκαράδες Βούλγαρους, έχει βάση. Δεν ξέρουμε βέβαια αν θα το κάνει, γνωρίζοντας τις συνέπειες στην οικονομία της, την κοινωνία της και την υπόλοιπη Ευρώπη. Πιθανώς να σταματήσει να προμηθεύεται ρωσικό πετρέλαιο, αυτό όμως είναι μικρής σημασίας. Αν πάντως διακόψει τώρα την αγορά ρωσικού αερίου, το χάσμα πλέον θα γίνει τεράστιο και αγεφύρωτο και δεν ξέρουμε αν αυτό το επιθυμεί το Κρεμλίνο, όσο αποφασισμένο και να δείχνει. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται επίσης το ρίσκο που παίρνει ο Πούτιν, αν αποδειχθεί εκ των πραγμάτων ότι η Ευρώπη είναι σε θέση να αναπληρώσει πριν από τον επόμενο χειμώνα το ρωσικό αέριο, παίρνοντάς το από άλλες πηγές, έστω και ακριβότερα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο και δεν υπάρξουν κοινωνικές αναστατώσεις, θα είναι απόδειξη ότι τα μέτωπο της Δύσης παραμένει αρραγές και ενιαίο υπό την αμερικανική ηγεσία, άρα αυτός (ο Πούτιν) θα έχει υποστεί μεγάλη πολιτική ήττα, εκτός από οικονομική.
Το γενικό συμπέρασμα πάντως είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, ο πόλεμος θα έχει μεγάλη διάρκεια, οι κίνδυνοι μεγαλώνουν ταχύτατα και με γεωμετρική πρόοδο για τους πάντες και οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες και μακροχρόνιες, ενδεχομένως και επισιτιστικές. Κατά τα άλλα, να δούμε τι θα καταφέρει ο Μακρόν στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου και πόσο ανεβαίνουν οι πιθανότητες για εκλογές στην Ελλάδα το φθινόπωρο.
