Είναι αντιληπτός ο λόγος που όλοι τρώγονται να μάθουν από τώρα με ποιον θα συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Θα είναι μεγάλη είδηση αν ο Ανδρουλάκης πει ότι προτιμάει τον έναν ή τον άλλον, αλλά ακόμη και αν κλείσει τα μάτι προς τον Σύριζα ή τη Νέα Δημοκρατία, θα ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Αν δείξει ότι βλέπει θετικά την λεγόμενη «προοδευτική διακυβέρνηση» του Τσίπρα θα διακινδυνεύσει από σήμερα, πριν δηλαδή από τις εκλογές, διάσπαση του κόμματός του και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ξανασπρώξει προς την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνον εκείνους που ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές τον Μητσοτάκη για να απαλλαγούν από τον Σύριζα, αλλά μαζί τους θα πάει και ένα μεγάλο κομμάτι εκείνων που είχαν μείνει πιστοί στο ΠΑΣΟΚ ή ΚΙΝΑΛ τον καιρό της μεγάλης δυσπραγίας.
Αν πάλι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αφήσει ανοιχτό τα ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία θα εκληφθεί ότι αντιμετωπίζει το κόμμα του ως παρακολούθημα και δεκανίκι του Μητσοτάκη και εκχωρεί δωρεάν τον κεντρώο χώρο στον τελευταίο. Άλλωστε ο Μητσοτάκης έχει δείξει καλά δείγματα γραφής για τους συνειδητούς κεντρώους και διαλαλεί συνεχώς ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι πλέον υπ’ αυτόν η λεγόμενη Δεξιά. Εξ ου και εξανίσταται ο Σαμαράς, μεταξύ άλλων που έχουν να κάνουν και με προσωπική αντιπαλότητα προς το Μητσοτακέϊκο… Με αυτή την έννοια, θα είναι σαν να παροτρύνει ο Ανδρουλάκης τους κεντρώους ψηφοφόρους να πάνε απ ευθείας να ψηφίσουν τη Νέα Δημοκρατία και όχι το υποκατάστατό της. Επομένως πολύ καλά κάνει και παίζει τη Σφίγγα, αφήνοντας τους άλλους να βουρλίζονται.
Σε μια συγκυρία όπου η μόνη σταθερά είναι η αβεβαιότητα, κανείς δεν μπορεί ξέρει τι γεγονότα θα ακολουθήσουν, ποιες θα είναι οι εξελίξεις και τι θα βγάλουν οι «γκαστρωμένες» κάλπες όταν θα γίνουν οι εκλογές. Ο Μητσοτάκης λέει συνεχώς δημόσια ότι θα γίνουν στο τέλος της άνοιξης του 2023, αλλά μη το δένετε κόμπο. Το φθινόπωρο παίζει με μεγάλες πιθανότητες, αν θέλετε τη γνώμη μου. Και για να αποτολμήσω και μία άποψη παρακάτω, αποκλείεται ο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ να συμπλεύσει με τον Σύριζα για να σχηματίσουν μαζί κυβέρνηση. Τους χωρίζει άβυσσος και σε επικοινωνιακό επίπεδο και σε ουσία. Ο λόγος του Ανδρουλάκη και των Πασόκων γενικά δεν είναι ούτε ακραίος φραστικά, ούτε συνεχώς καταγγελτικός, ούτε επικεντρώνεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ασκούν κριτική που πολύ συχνά την συνοδεύουν με προτάσεις και πάντως δεν κάνουν δομική αντιπολίτευση εφ όλης της ύλης και επί παντός επιστητού. Εξάλλου, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αποφεύγει να αγκαλιάσει τους απανταχού μπαχαλάκηδες και συνδικαλιστές συντεχνιών κυρίως όμως έχει διαφορετική συμπεριφορά σε κύρια ζητήματα. Για παράδειγμα, ο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ ψήφισε και την ελληνογαλλική συμφωνία και τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, ο Σύριζα όχι…
Προϋποθέσεις συνεργασίας
Είναι γνωστό ότι ο Μητσοτάκης θα κυνηγήσει την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές, εκείνες της ενισχυμένης αναλογικής και αν αποτύχει στον στόχο του θα κάνει συνεργασία με άλλο κόμμα ή κόμματα, προκειμένου η χώρα να αποφύγει ακυβερνησία διαρκείας. Μεταξύ μας θα είναι πολύ μεγάλες και οι πιέσεις –και λόγω οικονομίας - για σχηματισμό κυβέρνησης. Αν έχω αντιληφθεί καλά, ο Ανδρουλάκης δεν αποκλείει τη συνεργασία, αλλά η επιθυμία του είναι αυτή να προκύψει από τις πρώτες εκλογές της απλής αναλογικής. Το γιατί είναι προφανές. Υπολογίζει ότι με 12 – 14 % το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ θα φτάσει γύρω στους 50 βουλευτές και βάλε στις πρώτες με τα σημερινά δεδομένα, ενώ φοβάται ότι λόγω συστήματος και μεγάλης πόλωσης πλέον, μπορεί να πέσει στις μισές έδρες στις δεύτερες. Άρα με άλλη ισχύ θα διαπραγματευθεί είσοδό του σε κυβέρνηση συνεργασίας στις πρώτες και με άλλη, σημαντικά μικρότερη, στις δεύτερες. Όπερ, έδει, δείξαι…
Βέβαια, μέσα στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ κυκλοφορεί και μία άλλα άποψη. Η άποψη εκείνων που αποκλείουν συνεργασία με τον Σύριζα, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουν και συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία. Πρώτον, γιατί θα αφήσει όλο τον χώρο της αντιπολίτευσης στο έλεος του Τσίπρα, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα εισπράξει τη φθορά, όπως έγινε με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά. Δεύτερον, γιατί κατ΄ αυτούς, το ΠΑΣΟΚ έχει εκπληρώσει με το παραπάνω το χρέος του προς την πατρίδα –με την έννοια της κομματικής θυσίας – τα τελευταία χρόνια και είναι καιρός να τα βρουν Νέα Δημοκρατία και Σύριζα και να εισπράξουν το κόστος, αντί να φροντίζουν αποκλειστικά και μόνο τη συντήρηση των μαγαζιών τους. Εξαιρετικά δύσκολο να δει κανείς συγκυβέρνηση Ν.Δ. – Σύριζα, έστω και με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο (όχι δηλαδή Μητσοτάκη ή Τσίπρα). Δεν αποκλείεται όμως οι πολύ δύσκολοι καιροί που είναι μπροστά μας να επιβάλουν τον σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – Σύριζα! Με όσα γίνονται και θα γίνουν, και τα πιο απίθανα είναι πιθανά.
