Τούτων λεχθέντων και με δεδομένη την κλιμακούμενη προκλητικότητα της Άγκυρας (ο υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου δεν παύει να επαναλαμβάνει ότι αν δεν αποστρατιωτικοποιηθούν τα ελληνικά νησιά, η Τουρκία θα «ανοίξει συζήτηση» -ό,τι και να σημαίνει αυτό-, προβάλλοντας παράλληλα χάρτες με γκριζαρισμένο το Ανατολικό Αιγαίο). Ως τώρα τουλάχιστον, ο εκπρόσωπος του Στέητ Ντηπάρτμεντ σύστησε σε Ελλάδα και Τουρκία να συνεργάζονται για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, άρα παίρνοντας ίσες αποστάσεις με μία διαφορά πάντως, αν κάτι σημαίνει βεβαίως. Χαρακτήρισε την Ελλάδα «αναντικατάστατο σύμμαχο και σύμμαχο κλειδί των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, ενώ για την Τουρκία είπε απλώς ότι πρόκειται για «σημαντικός εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών και ένας σημαντικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ». Αν έχει κάποια ουσιαστική σημασία αυτή η διαφοροποίηση…
Κατά τα άλλα, βγήκε ο Μενέντεζ, ο Αμερικανός γερουσιαστής και πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων, ο οποίος όπως συνηθίζει «καταχέριασε» πάλι με έντονο ύφος την Τουρκία και τάχθηκε κατά των εξοπλιστικών προγραμμάτων που απαιτεί η Άγκυρα, μόνο που δεν ξέρουμε αν θα έχει αυτή τη θέση μετά τις εκλογές του Κογκρέσου τον επόμενο Νοέμβριο. Αλλά και στην Ευρώπη οι αντιδράσεις απέναντι στη νέα τουρκική προκλητικότητα έχουν ενδιαφέρον. Για τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, τον Στόλτενμπεργκ, δεν υπάρχει θέμα, ο άνθρωπος αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι απαράδεκτος. Ο άλλος απερίγραπτος και πρόθυμος να κάνει τα πάντα, ακόμη και να προκαλέσει Παγκόσμιο Πόλεμο για να κρατηθεί στην πρωθυπουργία, είναι βέβαια ο Μπόρις Τζόνσον. Στη νέα προσπάθειά του να υπονομεύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση –που δεν περνάει φυσικά τις καλύτερες ώρες της– προτείνει τώρα στην Πολωνία, τις Βαλτικές χώρες, την Ουκρανία να συμπήξουν αμυντική συμμαχία με το Ηνωμένο Βασίλειο, εκτός Ε.Ε., με προοπτική να περιληφθεί και η Τουρκία σε αυτήν αργότερα. Προς το παρόν ήρε την απαγόρευση πώλησης βρετανικών όπλων προς την Τουρκία που ίσχυε από χρόνια.
Από εκεί και πέρα καλό είναι κρατήσουμε την υποβάθμιση της τουρκικής απειλής και την εντελώς απαράδεκτη στάση των ίσων αποστάσεων που προσπάθησε αρχικά να κρατήσει η εκπρόσωπος των ολίγιστων σημερινών αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την Φον ντερ Λάιεν ως τον Μπορέλ, που τα δίνουν όλα στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά αδιαφορούν για τις τουρκικές απειλές σε βάρος ευρωπαϊκών εδαφών στη δική μας πλευρά. Η «επανόρθωση» που έγινε με νέα δήλωση κατόπιν παρασκηνιακών πιέσεων της Αθήνας, δεν αλλάζει την ουσία. Τα πράγματα διορθώθηκαν από την πραγματικά γενναία καταγγελία του Μακρόν κατά της τουρκικής πολιτικής. Ο Μακρόν μίλησε μάλιστα εκ μέρους όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν και επιτρέπεται να αμφιβάλουμε αν όλοι οι εταίροι έχουν την ίδια θέση. Παράδειγμα ο Σολτς και το Βερολίνο που παραμένουν ασάλευτοι στην πολιτική των ίσων αποστάσεων!
Με αυτή την έννοια, αν το αντάλλαγμα στο αίτημα του Γερμανού καγκελάριου να στείλουμε τα δικά μας παλιά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού στην Ουκρανία και αυτός θα τα αντικαταστήσει με καινούργια, δεν είναι αρκετό. Όταν η πατρίδα απειλείται τόσο έντονα από τον Ερντογάν και δεν ξέρουμε μέχρι που θα φτάσει, η οποιαδήποτε στέρηση πολεμικού υλικού από τις ένοπλες δυνάμεις δεν είναι ούτε κατανοητή, ούτε αποδεκτή. Είναι φανερό ότι ο Σολτς ζήτησε από τον Μητσοτάκη να στείλει αυτά τα οχήματα, γιατί η Γερμανία δεν έχει ανάλογα να στείλει απ΄ευθείας η ίδια. Οπότε «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» μέχρι να παραλάβουμε εμείς αυτά που υπόσχεται ο Σολτς. Παραβλέποντας το γεγονός ότι η «αποκάλυψη» του «ντιλ» έγινε από τον Γερμανό καγκελάριο και όχι από τον Έλληνα πρωθυπουργό, θέλουμε να ελπίζουμε ότι περιλαμβάνει και άλλα ανταλλάγματα. Όπως μετακίνηση της Γερμανίας από τις ίσες αποστάσεις προς τη δική μας πλευρά ( χλωμό μάλλον), καθυστέρηση στην παράδοση των υποβρυχίων στην Τουρκία, ή κάτι άλλο. Έχει τα όριά της η πολιτική του αγνού και σταθερού συμμάχου, που τα δίνει όλα για να χαίρει εμπιστοσύνης. Στη διεθνή πολιτική οφέλη προσκομίζει συχνά και η αναξιοπιστία, ή τα «τσαλίμια», τέλος πάντων…
