Για όποιον παρατηρεί στοιχειωδώς τη συμπεριφορά της κυβέρνησης, είναι εντελώς προφανές ότι πασχίζει με κάθε τρόπο να μη προκαλεί δυσαρέσκειες σε ομάδες, κλάδους και στρώματα του πληθυσμού, αφήνοντας στην άκρη τον ζήλο για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, αναγκαίες μεν, με πολιτικό κόστος δε. Αντίθετα, φροντίζει να ικανοποιεί με διάφορους τρόπους αιτήματα και προσδοκίες, από την πολυπληθή τάξη όσων ασχολούνται με την εστίαση και την ψυχαγωγία (εστιατόρια, μπαρ, καφενεία, κλπ, που είναι πια τόσα πολλά γι’ αυτό και δεν βρίσκουν εύκολα προσωπικό, το οποίο μάλιστα θέλουν να κακοπληρώνουν), μέχρι τους δημόσιους υπαλλήλους και πάντα τους συνταξιούχους που αφθονούν στη χώρα μας. Ακόμη περισσότερο, είναι σαφές ότι αποφεύγει να θίξει πια οφθαλμοφανή «κακώς κείμενα» της καθημερινότητας ή να ενοχλεί οποιονδήποτε, ιδιαίτερα σε τομείς που έχουν έστω και μακρινή σχέση με τον τουρισμό, κρίνοντας από την ανοχή που δείχνει στην ποικιλότροπη ασυδοσία η οποία χαρακτηρίζει τον ευρύτερο χώρο της εστίασης.
Οι επισημάνσεις αυτές είναι απλά ενδεικτικές και αν προεκταθούν αφορούν τους πάντες. Ταυτόχρονα είναι φανερό ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να καλύψει με κρατικό χρήμα αιτήματα και ανάγκες, πραγματικές ή όχι, που προκαλεί η τρομακτική αύξηση των τιμών στην ενέργεια και σε πάρα πολλά είδη διατροφής. Στην οποία άνοδο πολύ μεγάλο ρόλο παίζει και η διάχυτη αισχροκέρδεια. Αισχροκέρδεια που ξεκινάει από τους διεθνείς κολοσσούς και φτάνει ως το μαγαζί της λιανικής… Πέρα από το συνεχές παραδοσιακό πάρτι που γίνεται με τη φοροκλοπή, τη φοροδιαφυγή και τη μαύρη οικονομία στην Ελλάδα μας, με αποτέλεσμα να μη βγαίνει άκρη.
Κανονικά η κυβέρνηση πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα. Ότι δηλαδή η πορεία του τουρισμού φέτος αναμένεται με μεγάλη βεβαιότητα να είναι καλή, αλλά από εκεί και πέρα τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Η παγκόσμια οικονομία οδεύει σε δρόμους πολύ μικρής ανάπτυξης, η ακρίβεια και ο πληθωρισμός, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, άρα και στην Ελλάδα, θα έχει διαστάσεις ενδημίας, ο τουρισμός του χρόνου θα είναι πεσμένος γιατί θα «σωθούν» και οι αποταμιεύσεις που έγιναν εξαιτίας της πανδημίας, η διεθνής κατάσταση θα παραμείνει τεταμένη και ρευστή, το κράτος δεν θα μπορεί να είναι τόσο γενναιόδωρο για πολύ ακόμη. Με λίγα λόγια ο επόμενος χειμώνας προαλείφεται δύσκολος έως αφόρητος, το προβλέπουν άλλωστε όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, και ακούγονται παράταιροι οι πανηγυρισμοί επειδή ο ρυθμός της ανάπτυξης έφτασε στο 7% στην πατρίδα μας. Την ίδια ώρα διευρύνθηκε πάρα πολύ το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, αφού οι εισαγωγές ξεπέρασαν κατά πολύ τις εξαγωγές. Ουαί και αλίμονο δε, αν ο Τούρκος προχωρήσει από την άκρως προκλητική και επιθετική ρητορική σε αντίστοιχες ενέργειες επί του πεδίου…
Όλα τα παραπάνω αφορούν τη χώρα και τον λαό, αλλά αφορούν και την κυβέρνηση, που θέλει φυσικά να διατηρηθεί στην εξουσία. Ξεπερνώντας μάλιστα τον πολιτικό κυνισμό, θέλει να μπορεί να αντιμετωπίσει την πολύ δύσκολη κατάσταση που προκύπτει, αναβαπτισμένη στη λαϊκή ψήφο. Με αυτή λοιπόν την έννοια, οι πιθανότητές της να το πετύχει θα είναι μεγαλύτερες και περισσότερες αν οι εκλογές γίνουν το φθινόπωρο, παρά την επόμενη άνοιξη. Λογικά…
