Οι τελευταίες δηλώσεις του ακροδεξιού εθνικιστή / φασίστα και συνεταίρου του Ερντογάν, του διαβόητου Μπαχτσελί για το επόμενο βήμα που πρέπει να κάνει ή θα κάνει η Άγκυρα σε βάρος της Ελλάδας, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την ολοκλήρωση του τουρκικού σχεδιασμού, εδώ και δεκαετίες. Του σχεδιασμού που ξεκίνησε με τη θέση ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα - άρα και ΑΟΖ -, προχώρησε με την γκριζοποίηση, δηλαδή τη διεκδίκηση κυριαρχίας, σε κάποια ερημονήσια, στη συνέχεια έθεσε θέμα αμφισβήτησης της κυριαρχίας σε κατοικημένα μεγάλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου με το πλήρως αστήρικτο πρόσχημα της στρατιωτικοποίησης κατά διαστρέβλωση της Συνθήκης της Λωζάννης  και τώρα ο Μπεχτσελί μιλάει για ετσιθελική ένταξη νησιών στην κυριαρχία  της Τουρκίας και μονομερή χάραξη της ΑΟΖ και στο Αιγαίο, ώστε να εναρμονίζεται εντελώς με το δόγμα της «γαλάζιας  πατρίδας» και να κουρελιάζει στην πράξη τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Όλα αυτά διανθισμένα με ρητορική, ενέργειες και προκλήσεις που συνεχώς κλιμακώνονται στη διάρκεια δεκαετιών, περιλαμβάνοντας συνεχείς εναέριες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, άρνηση αναγνώρισης των αρμοδιοτήτων του FIR Αθηνών , στημένα παιχνίδια που αφορούν τα δικαιώματα διάσωσης, τεράστια πίεση όσον αφορά το Καστελόριζο και την ΑΟΖ του, casus belli και πολιτική κανονιοφόρων, διαστρεβλώσεις, καταγγελίες και ασύστατες κατηγορίες σε μόνιμη βάση, ειδικά τα τελευταία χρόνια, εργαλειοποίηση προσφύγων  και μεταναστών, χάραξη ορίων ΑΟΖ με τη Λιβύη που αγνοεί το Δίκαιο της  Θάλασσας και γενικά μία συμπεριφορά νταή που ασκεί bullying σε μικρότερο γείτονα και σε μόνιμη βάση.  Ενώ μάλιστα οι δύο χώρες ανήκουν στην ίδια αμυντική συμμαχία και με την ανοχή των δυτικών συμμάχων που υποτίθεται ότι κόπτονται για τον σεβασμό στην κυριαρχία και την ελευθερία γενικώς και ιδίως για τα μέλη της.  Ακραία δε περίπτωση αδιαφορίας / μεροληψίας υπέρ της Τουρκίας  αποτελεί ο σημερινός γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο απερίγραπτος Στόλτενμπεργκ, ο οποίος κάνει πως δεν καταλαβαίνει τι γίνεται σε αυτή την πλευρά της δήθεν Ατλαντικής Συμμαχίας.

Με την έννοια όλων των παραπάνω, ο φόβος είναι η Τουρκία να προχωρήσει στο δρόμο που χαράζει ο Μπαχτσελί (κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, να μη ξεχνάμε).  Και ενώ η Ελλάδα θα φωνάζει για καταπάτηση όλων των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των παραφυάδων του μαζί με διάφορες επιμέρους συμφωνίες, ο Τούρκος να απειλεί με πόλεμο, αν γίνει οποιαδήποτε απόπειρα εκ μέρους μας να αντιμετωπίσει την εφαρμογή του σχεδιασμού στο τελικό του στάδιο (προς το παρόν, τελικό…).

Οπότε ή δεχόμαστε και αυτή την ακραία συμπεριφορά, ή τα παίζουμε όλα για όλα. Γι' αυτό, πριν φτάσουμε σε τέτοιες καταστάσεις, η Αθήνα πρέπει να βρει τρόπους για να προκαλέσει την ανησυχία και σαφή τοποθέτηση των λεγόμενων συμμάχων για την κατάσταση που επικρατεί. Δεν είναι πια αρκετό να παίζουμε τους πιστούς, τους λογικούς και τους σώφρονες επικαλούμενοι αρχές και  διεθνές δίκαιο, όταν ή Άγκυρα ακολουθεί ανοιχτά τακτικές Πούτιν, τις οποίες η Δύση διαλαλεί ότι δεν ανέχεται. Ας δημιουργήσει μία αναστάτωση και η Αθήνα, αίροντας, ας πούμε, επίσημα σε πρώτη φάση  την εμπιστοσύνη της στον Στόλτενμπεργκ. Ή ζητώντας μετά επιτάσεως να πληροφορηθεί τι είπε για το Αιγαίο ο Καλίν του Ερντογάν στους συμβούλους ασφαλείας ΗΠΑ, Αγγλίας, Γερμανίας και Γαλλίας και να απαιτήσει συνάντησή τους και με Έλληνα εκπρόσωπο. Ας πάρουμε κάποια  ρίσκα για να προκληθεί πραγματική ανησυχία, που δεν θα εξαντληθεί με ανακοινώσεις,  στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι και σε αυτή την περιοχή θα δημιουργηθεί μπάχαλο, αντίστοιχο με αυτό της Ουκρανίας.

Εκείνο που δεν μπορεί να γίνει, είναι να συνεχίσουμε να ζούμε ως Ελλάδα υπό συνεχές bullying, με την Τουρκία να πετσοκόβει συνεχώς κυριαρχικά δικαιώματα και κυριαρχία της χώρας μας. Γιατί αυτή η ιστορία δεν θα έχει τελειωμό! Με πλήρη επίγνωση βέβαια των ρίσκων, των δυσκολιών, των πιθανών σοβαρότατων συνεπειών και χωρίς ίχνος ανόητης επίδειξης υπερπατριωτισμού, αυτές οι απόψεις. Από την άλλη πλευρά όμως, είναι δυνατόν να περιμένουμε συνεχώς την επόμενη κλιμάκωση που θα δημιουργεί νέα τετελεσμένα;