Κάπως έτσι διαγράφεται η κατάσταση μετά την επίσκεψη Ντράγκι, Μακρόν και Σολτς στο Κίεβο σε συνδυασμό βέβαια με τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών και την προοπτική ενός χειμώνα με ενεργειακές ελλείψεις και ακρίβεια. Χαρακτηριστικές μάλιστα οι αντικρουόμενες δηλώσεις, από τη μία πλευρά η Φον Ντερ Λάιεν να ζητά να μην αποκλίνουν οι κυβερνήσεις από το πρόγραμμα απαλλαγής από τις ορυκτές πηγές ενέργειας και από την άλλη αξιωματούχος του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας αφενός να ενθαρρύνει τη χρήση πυρηνικής ενέργειας και αφετέρου να δικαιολογεί την επανεκκίνηση λιγνιτικών μονάδων. Αφήστε δε τη δήλωση του αρμόδιου υπουργού της Γερμανίας που είπε ότι η μείωση της ροής φυσικού αερίου από τη Ρωσία ισοδυναμεί με εξαπόλυση επίθεσης κατά της χώρας του… Δήλωση που είναι ανάλογη και με γενικότερη σκλήρυνση του Βερολίνου απέναντι στη Ρωσία.

Το συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι η λήψη μέτρων για περιορισμό της κατανάλωσης σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι πολύ πιθανό ενδεχόμενο, μαζί επίσης με αναγκαστικές μειώσεις στην βιομηχανική παραγωγή, καθώς και διατήρησης της ακρίβειας και του υψηλού πληθωρισμού, ενδεχομένως και ύφεσης. Άρα και κοινωνικής αναταραχής που μπορεί να απειλήσει το σημερινό πολιτικό σύστημα. Πολλοί δεν θέλουν να το δουν, άλλοι δεν το πιστεύουν, ωστόσο οι προβλέψεις από φορείς του κατεστημένου όχι μόνο δεν αποκλείουν τέτοιες εξελίξεις, αλλά τις βλέπουν ήδη να έρχονται. Μακάρι φυσικά να διαψευστούν, για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο αναγκαία προϋπόθεση είναι η διακοπή των εχθροπραξιών και τέτοια προοπτική δεν φαίνεται ακόμη στον ορίζοντα.

Προς το παρόν, εκείνο που φαίνεται στο ουκρανικό μέτωπο, πέρα από τις μάχες ασφαλώς, είναι ρητορική σκλήρυνση της Μόσχας απέναντι στην Ευρώπη (απευθυνόμενη κυρίως προς τη Γερμανία) και να δούμε που θα βγάλει η απαγόρευση πρόσβασης δια ξηράς της Ρωσίας στο Καλίνινγκραντ μέσω Λιθουανία. Η οποία Λιθουανία ρίχνει την ευθύνη για την απόφασή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα «καλά» νέα (με πλήρη επιφύλαξη) είναι ότι κάτι κινείται σχετικά με τη διακίνηση σιτηρών από Ουκρανία και Ρωσία (;) μέσω Τουρκίας και οι επιφυλάξεις της Ουάσινγκτον στη χορήγηση κάποιων εξελιγμένων όπλων στους Ουκρανούς που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πιο επικίνδυνη κλιμάκωση του πολέμου.