Η βάση του πιθανολογούμενου σεναρίου είναι η συμμετοχή του Ν. Ανδρουλάκη σε επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου που ασχολείται με σχέσεις Ε.Ε. – Κίνας. Αν δεν ήταν μέλος αυτής της επιτροπής μάλλον κανείς δεν θα ενδιαφερόταν να παρακολουθεί το τηλέφωνό του. Εκτός και αν είχαν υποκινήσει υποψίες ότι τα ακατάληπτα κρητικοαγγλικούλια του αποτελούν άγνωστη κινεζική διάλεκτο, ίσως και κρυπτογραφικό κώδικα συνεννόησης με Πεκίνο…
Αν λοιπόν η αφετηρία του σκεπτικού είναι σωστή, τότε είναι λογική και η υπόθεση ότι αρκετές μυστικές υπηρεσίες και οικονομικά συμφέροντα ήθελαν και θέλουν να μαθαίνουν τις απόψεις των μελών της συγκεκριμένης επιτροπής, τι λέγεται στο εσωτερικό της και ακόμη περισσότερο, τι λένε αυτοί οι ευρωβουλευτές αν και όταν έχουν επαφές με Κινέζους εκπροσώπους. Αναμφίβολα επίσης, οι ενδιαφερόμενες ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες και κυβερνήσεις μπορούν να μαθαίνουν τι λέγεται - ή και να δίνουν κατευθύνσεις από τους ευρωβουλευτές της δικής τους χώρας που συμμετέχουν στην επιτροπή. Αντίθετα, μεγάλες, ηγετικές χώρες της Δύσης, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν έχουν πάντα τέτοια δυνατότητα, αν και «καίγονται» να μάθουν, ή να επηρεάσουν. Οπότε στο πλαίσιο της αλληλεγγύης και της συνεργασίας τολμούν να πλησιάσουν τις ομότεχνες μυστικές υπηρεσίες των ευρωπαίων συμμάχων τους, μπας και μάθουν μέσω εκείνων κάτι ενδιαφέρον περί τα ευρωκινεζικά.
Τέτοιες χάρες και εξυπηρετήσεις μπορούν φυσικά να ζητούν μόνο τρανές χώρες προσδοκώντας ή και απαιτώντας θετική ανταπόκριση. Με αυτή την έννοια λοιπόν η ΕΥΠ έθεσε υπό παρακολούθηση το τηλέφωνο του Ν. Ανδρουλάκη. Με λίγα λόγια, έκανε service σε μυστική υπηρεσία πολύ μεγάλης χώρας, μη τολμώντας να αρνηθεί, ως όφειλε. Το σενάριο μάλιστα θα μπορούσε να επαληθευτεί αν και τα τηλέφωνα άλλων ευρωβουλευτών που μετέχουν στην ίδια επιτροπή παρακολουθήθηκαν ή παρακολουθούνται από τις μυστικές υπηρεσίες των δικών τους χωρών. Μυστικές υπηρεσίες και οι αντίστοιχες πολιτικές ηγεσίες τους που δεν μπόρεσαν να πουν «όχι» στο αίτημα / απαίτηση των συναδέλφων τους τρανής χώρας η οποία δεν ανήκει στην Ευρώπη!
Η εξέλιξη αυτού του σεναρίου στην Ελλάδα σήμερα έχει πάρει τη μορφή «κολοκυθιάς». Η μεν κυβέρνηση λέει στον Ν. Ανδρουλάκη να πάει να ενημερωθεί από την ΕΥΠ γιατί τον παρακολουθούσε, ποιοι ήταν δηλαδή οι λόγοι «εθνικής ασφαλείας» -μεταξύ μας δεν υπήρχαν – που «νομιμοποιούσαν» το εγχείρημα. Ο δε Ν. Ανδρουλάκης ζητάει από την κυβέρνηση να πει δημόσια για ποιο λόγο η ΕΥΠ παρακολουθούσε το τηλέφωνό του. Που σε απλά ελληνικά, η κυβέρνηση προκαλεί τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ να πάρει αυτός την ευθύνη και να αποκαλύψει με καθαρή και δυνατή φωνή ποια ξένη δύναμη ζήτησε την παρακολούθησή του και ο Ν. Ανδρουλάκης ζητάει να το κάνει αυτό η κυβέρνηση με δική της ευθύνη. Άρα κανείς δεν πρόκειται να το τολμήσει φωναχτά, γιατί κάνει τζιζ, ειδικά στη δύσκολη εποχή που ζούμε…
Οι επιπτώσεις, οι αντιφάσεις και τα πολιτικά – νομικά ζητήματα που δημιουργήθηκαν και συζητούνται (παράδειγμα η ανταλλαγή απόψεων και οι διαξιφισμοί Βενιζέλου – Γεραπετρίτη) μέσα στη χώρα με αφορμή την υπόθεση Ανδρουλάκη, δεν είναι μικρής σημασίας. Κάθε άλλο και η στήλη έχει πάρει θέση σε δύο προηγούμενα κείμενα και επιμένει σε αυτές. Στο σημερινό, ο υπογράφων αναφέρεται σε σενάριο ερμηνείας για το πώς και το γιατί στήθηκε αυτή η ανοησία (ενν. της ομολογημένης παρακολούθησης του τηλεφώνου του Ν. Ανδρουλάκη) . Αν πάντως εσείς οι αναγνώστες απορρίπτετε αυτό το σενάριο, κανένα πρόβλημα. Εύκολα μπορούμε να βρούμε άλλο…
