Στην προκειμένη περίπτωση, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε θεσμικός δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τον εκλογικό νόμο. Δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον ότι η όλη φιλολογία που είχε αναπτυχθεί τελευταία περί μετατροπής του σε πιο ενισχυμένη αναλογική στις δεύτερες εκλογές, για να διευκολυνθεί η επίτευξη αυτοδυναμίας από τη Ν.Δ. ήταν ένα δόλωμα που έριξε το Μαξίμου, για να εμφανιστεί μετά ο Κυρ. Μητσοτάκης ως ο ηγέτης που ξεπερνά τις ωφελιμιστικές παραινέσεις των συμβούλων του επειδή σέβεται τους θεσμούς, τηρεί τον λόγο του και δεν παίρνει πίσω τις αποφάσεις του για κομματικούς λόγους. Το κακό είναι ότι το δόλωμα το κατάπιε ως ένα βαθμό και ο υπογράφων…
Βεβαίως, οι δημοσκοπήσεις που θα ακολουθήσουν θα δείξουν αν και πόσα είναι τα οφέλη της κυβέρνησης από την παρουσία του πρωθυπουργού και όσων εξάγγειλε στη Θεσσαλονίκη. Ισχυρίζομαι όμως ότι τουλάχιστον για το επόμενο χρονικό διάστημα, κατάφερε να δείξει ότι το δικό του ηγετικό και πρωθυπουργικό προφίλ υπερέχει σημαντικά ακόμη από εκείνο των αντιπάλων του. Με την έννοια ότι πείθει πως ξέρει τι του γίνεται με δεδομένες και τις επιδόσεις του τα τρία τελευταία χρόνια στην εξουσία. Μέχρι τώρα φυσικά γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στο εκλογικό σώμα, όχι μόνο του δύσκολου χειμώνα που αναμένεται, αλλά και ξαφνικών γεγονότων που ενδεχομένως να συμβούν.
Εκείνο που προσπάθησε να πει ο Κυρ. Μητσοτάκης στο εκλογικό σώμα το Σαββατοκύριακο από τη Θεσσαλονίκη είναι ότι αν η Ν.Δ. δεν μπορέσει να κερδίσει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, θα επικρατήσει καταστροφική πολιτική αστάθεια στη χώρα. Για να γίνει πιο πιστευτός διάνθισε το μήνυμά του με παραπομπές στις δυνάμεις που εμφανίζονται ως εναλλακτική επιλογή για την εξουσία. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι φρόντισε να στολίσει το πολιτικό του μήνυμα με ένα πολύ γενναιόδωρο πακέτο εξαγγελιών που στοχεύουν στην ανακούφιση τόσο των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού, όσο και της μεσαίας τάξης. Επιχείρησε δηλαδή να αγκαλιάσει την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού και να ακυρώσει τις καταγγελίες των αντιπάλων του, κυρίως του Σύριζα, ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι νεοφιλελεύθερη και ανάλγητη. Άλλωστε τα τεράστια κονδύλια που διατέθηκαν για να διατηρηθεί η συνοχή της κοινωνίας και της οικονομίας επί COVID – 19 (που είναι ακόμη εδώ), μαζί με αυτά που διατίθενται τώρα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και των συνεπειών της για τα νοικοκυριά, διαψεύδουν πανηγυρικά τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης. Το ερώτημα είναι αν η οικονομία θα αντέξει με όλα αυτά και όχι αν η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη είναι αρκούντως γενναιόδωρη προς τον μέσο και τον φτωχότερο Έλληνα.
Από όλα αυτά και κάποια άλλα, γίνεται σαφές ότι ο Πρωθυπουργός ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη την προεκλογική εκστρατεία του με κύριο στόχο να διατηρήσει ή να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών του μεσαίου χώρου. Έστω και δίχως να κερδίσει τις καρδιές τους. Αυτούς τους ψηφοφόρους που του έδωσαν τη νίκη στις περασμένες εκλογές και όσους ενδεχομένως έχουν δυσαρεστηθεί από φαινόμενα, όπως η παρακολούθηση του τηλεφώνου του Ν. Ανδρουλάκη, αλλά δεν εμπνέονται – έως και καθόλου - από την αντιπολίτευση. Από την άλλη πλευρά σε μία εποχή με έντονα χαρακτηριστικά ανασφάλειας, ρευστότητας και ακρίβειας, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να προκύψει… Ιδιαίτερα αν σε αυτά προστεθεί και το μόνιμο μεγάλο αγκάθι της Τουρκίας, αν και ο Ερντογάν και το σκηνικό πολέμου (ναι, πολέμου, κατά την άποψή μου) που στήνει είναι ένα από τα δεκανίκια στα οποία στηρίζεται ο Κυρ. Μητσοτάκης.
