Την παραδέχθηκε με υπερηφάνεια και χθες στη Βουλή, τονίζοντας ότι πρόκειται για μία πνευματική σχέση. Ωστόσο μένει να διαπιστωθεί μέχρι ποίου σημείουέφθασε αυτή η σχέση γιατί τώρα πια δεν αρκεί να διαβεβαιώνει ο ίδιος ότι συκοφαντίες και αστήρικτες κατηγορίες διαμόρφωσαν μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αρνητική για το πρόσωπό του. Και αν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο υπουργός Επικρατείας έκανε παράνομες ενέργειες, πολιτικά έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι ήταν εκείνος που κινούσε τα νήματα ώστε με κυβερνητικές παραλείψεις και πράξεις να ωφεληθεί υπερβολικά η Μονή Βατοπεδίου και να ζημιωθεί εξίσου υπερβολικά το ελληνικό δημόσιο.
Με λίγα λόγια, ασχέτως των συμπερασμάτων στα οποία θα φθάσει η Εξεταστική Επιτροπή -αν φτάσει σε ένα ενιαίο πόρισμα και όχι σε περισσότερα και διαφορετικά- και ακόμη περισσότερο η Προανακριτική, πολύ δύσκολα ο Θεόδωρος Ρουσσόπουλος θα ανακάμψει. Πρέπει να το γνωρίζει αυτό, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι εμφανίστηκε χθες στη Βουλή εμφανώς αδυνατισμένος και αρκετά καταβεβλημένος. Αλλωστε πέρασε και περνάει δύσκολες ώρες, καθώς εδώ και αρκετές εβδομάδες βρίσκεται στο στόχαστρο εχθρών και «φίλων». Μπορεί να επικεντρώθηκε στο ΠΑΣΟΚ και προσωπικά στον κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά οι δηλώσεις και τα υπονοούμενα βουλευτών και στελεχών της Νέας Δημοκρατίας εναντίον του τον τελευταίο καιρό, γεμίζουν πολλές σελίδες, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη δημιουργία της αρνητικής περιρρέουσας ατμόσφαιρας.
Ο ίδιος προσπάθησε χθες να αποδείξει ότι οι κυβερνητικές ευεργεσίες προς τη Μονή Βατοπεδίου ήταν πολλές και γενναιόδωρες και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Ξέχασε όμως να προσθέσει ότι επρόκειτο για χορηγίες και κοινοτικά κονδύλια, που δόθηκαν με νόμο ή νομιμοφανή τρόπο και όχι μέσω περίεργων ανταλλαγών κτημάτων και ακινήτων. Αυτή είναι η πολύ σημαντική διαφορά. Αντικειμενικά, η υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου έχει γνωστές πτυχές, αλλά και πολλές σκοτεινές, που είναι πολύ αμφίβολο αν ποτέ θα φωτιστούν. Προκαλούν όμως ερωτήματα, όπως ο ρόλος τωνΒουλγαροπελέκηδων, αν υπήρχαν και άλλοι στο Μέγαρο Μαξίμου που είχαν πάρε - δώσε με τον Εφραίμ και τη Μονή, γιατί υπήρχε τέτοια προθυμία για τον υπερπλουτισμό της Μονής, αν είναι ανακατωμένα και άλλα κυκλώματα, αν υπήρχε πολιτικό χρήμα, πόσο εξαρτημένος ήταν ο κ. Ρουσσόπουλος από τον κ. Εφραίμ, ακόμη και αν είχε δημιουργήσει κύκλο -στον οποίον συμμετείχαν και δημοσιογράφοι- που συμμετείχαν σε εκδηλώσεις υπό την πνευματική καθοδήγηση του ηγούμενου. Θα μπορούσε κάποιος να φτάσει στο βαθμό να αναρωτηθεί αν ο Εφραίμ ήταν κάποιου είδους «Ρασπούτιν» του Μεγάρου Μαξίμου.
Ο κ. Ρουσσόπουλος σωστά διέγνωσε και το ανέφερε κατά την ομιλία του χθες στη Βουλή, ότι αποτελεί στόχο του ΠΑΣΟΚ γιατί βρίσκεται πολύ κοντά στον κ. Καραμανλή και με αυτό τον τρόπο βάλλεται έμμεσα ο Πρωθυπουργός. Ωστόσο, θα πρέπει να παραδεχθεί ότι έχει ο ίδιος βοηθήσει για να γίνει στόχος, δίχως καν να μπούμε στην ουσία της υπόθεσης Βατοπεδίου. Αναμφίβολα έχει βοηθήσει πάρα πολύ τον πρωθυπουργό σε σημείο που να δίνεται η εντύπωση ότι ο κ. Καραμανλής εξαρτάται από τον υπουργό του. Από την άλλη πλευρά, ήταν απολύτως αναμενόμενο ότι θα γινόταν στόχος εχθρών και «φίλων» αφού δενυπήρχε στοιχειώδης απόσταση μεταξύ του ιδίου και του κ. Καραμανλή, είτε γιατί αυτό αποτελούσε πρωθυπουργική επιθυμία, είτε γιατί αυτή ήταν δική του επιδίωξη. Ηταν αναμενόμενο ότι τελικά θα καιγόταν, αφού το γραφείο του ήταν στο Μαξίμου και όχι στο υπουργείο του, αφού λειτουργούσε ως «αντ΄ αυτού» δίνοντας εντολές σε υπουργούς, τα απογεύματα που συνήθως... αποσύρεται ο πρωθυπουργός.
Το δεύτερο λάθος του κ. Ρουσσόπουλου ήταν ότι μέσα σε ελάχιστα χρόνια απέκτησε πολλά σπίτια. Σπίτι στο Παλαιό Ψυχικό, σπίτι στο Καπανδρίτι, σπίτι στην Πάρο και ίσως και αλλού. Τα απέκτησε με δάνεια, με τις αμοιβές δικές του από τα χρόνια της δημοσιογραφίας ή της συζύγου του, πιθανώς και από το Χρηματιστήριο. Καμία αντίρρηση, αλλά δεν ήταν πολιτικό λάθος, που το εξηγεί, αλλά δεν το ακυρώνει το γεγονός ότι είναι γυιός ταχυδρό