Πυκνές οι εξελίξεις μέσα και έξω από την Ελλάδα τα τελευταία 24ωρα. Βομβιστική/ τρομοκρατική ενέργεια στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης που προκάλεσε 6 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, συνάντηση Μπάιντεν – Ερντογάν που δεν είχε προαναγγελθεί στο περιθώριο της συνόδου των G – 20, συνάντηση Σι με Μπάϊντεν στο ίδιο μέρος, ανακοίνωση συνάντησης των μυστικών υπηρεσιών ΗΠΑ – Ρωσίας πάλι στην Κωνσταντινούπολη, πύραυλος που έπεσε στην Πολωνία και σκότωσε 2 Πολωνούς αγρότες δημιουργώντας παγκόσμια ανησυχία, ανακοίνωση Τραμπ ότι θα διεκδικήσει πάλι την προεδρεία των ΗΠΑ το 2024, εκφυλισμός της υπόθεσης των υποκλοπών στην Ελλάδα και δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να συμβεί μέχρι αύριο. Η χαρά του δημοσιογράφου δηλαδή…

Όταν η κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε το τηλέφωνο του Ανδρουλάκη -προφανώς δίχως ειδικό λόγο, αλλά μάλλον γα να προσφέρει υπηρεσία σε ξένη κυβέρνηση που ενδιαφερόταν για όσα λέγονται στην επιτροπή σχέσεων Ευρώπης – Κίνας του Ευρωκοινοβουλίου-, ο υπογράφων τόνισε ότι επρόκειτο για υπόθεση που σε άλλες χώρες θα οδηγούσε σε παραίτηση της κυβέρνησης, αφού μάλιστα η πολιτική ευθύνη ανήκε θεσμικά στον πρωθυπουργό. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η ΕΥΠ υπάγεται στον ίδιο με δική του επιλογή.

‘Ολες οι εκλογές είναι σημαντικές στις ΗΠΑ, αφού πρόκειται για χώρα που καθορίζει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό τις τύχες του κόσμου, αλλά οι αυριανές/σημερινές ενδιάμεσες ξεπερνούν κάθε προηγούμενο σε σημασία. Τυπικά αφορούν τις 435 έδρες της Βουλής των Αντιπροσώπων, το ένα τρίτο της Γερουσίας (35 έδρες), 36 κυβερνήτες πολιτειών και ένα πλήθος τοπικών και πολιτειακών αξιωματούχων.

Γίνεται αντιληπτό ότι ο Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να μεταμορφωθεί, ή τουλάχιστον να δώσει την εντύπωση ότι μεταμορφώνεται, αλλά είναι ερώτημα αν τα καταφέρνει. Και για να είμαι δίκαιος, μόνον αν είχαμε τώρα εκλογές θα διαπιστώναμε αν τα καταφέρνει ή όχι. Αντίθετα, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για τις εκλογές που θα γίνουν την άνοιξη του 2023 -σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Κυρ. Μητσοτάκη-, καθώς το αποτέλεσμα τότε μάλλον θα διαμορφωθεί από πολλούς παράγοντες, κυρίως από τα πως θα αισθανθούν οι πολίτες στην τσέπη τους τις εξελίξεις στην οικονομία. Προς το παρόν πάντως, η κυβέρνηση φροντίζει να ρίχνει άφθονο χρήμα προς όλες τις κατευθύνσεις και αυτό είναι ένα αποτελεσματικό όπλο, κακά τα ψέματα. Μαζί με τις άοκνες προσπάθειες που κάνει να μη θίξει κανέναν, ή να αλλάξει οποιοδήποτε και οτιδήποτε από τα κακώς κείμενα που δημιουργούν την περιβόητη «ελληνική πραγματικότητα»…

Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό απασχολεί τους Έλληνες πολίτες ο πόλεμος στην Ουκρανία εννιά μήνες μετά την έναρξή του, αλλά κανονικά θα έπρεπε. Θα έπρεπε γιατί πρόκειται για πόλεμο που διεξάγεται μέσα στην Ευρώπη, γιατί συνεχίζεται και άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά, γιατί ο γείτονας Ερντογάν αντλεί παραδείγματα από εκεί και παίζει παιχνίδια πού έχουν αντίκτυπο και σε μας, γιατί η κατάσταση είναι πολύ συγκεχυμένη δίχως να  φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ, γιατί οι επιπτώσεις του είναι φανερές σε όλη την ευρωπαϊκή οικονομία και στην Ελλάδα και γιατί εμείς τουλάχιστον, οι κοινοί θνητοί, δεν γνωρίζουμε τι ξημερώνει την επόμενη μέρα.

Δεν είναι εύκολο να πει κανείς ότι όσα συμβαίνουν σήμερα στην πολιτική και οικονομική ζωή της Βρετανίας δεν μας αφορούν, άρα δεν ενδιαφέρουν. Όσοι ασχολούνται, έστω και στοιχειωδώς, με την ιστορία του νεοελληνικού κράτους γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή έχει διαμορφωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις διαθέσεις και τις επιρροές του βρετανικού παράγοντα στη χώρα μας κατά τη διαδρομή των 200 ετών από το 1821.

Με τον πληθωρισμό να σκαρφαλώνει συνεχώς και να φθάνει το 12%, όπως ανακοινώθηκε πριν κανα-δυό μέρες, ποιος μπορεί να ορκισθεί με το χέρι στο Ευαγγέλιο ότι οφείλεται αποκλειστικά στον πόλεμο στην Ουκρανία, στα παιχνίδια της Ρωσίας και καθόλου στη διεθνή και στη ντόπια κερδοσκοπία; Προφανώς κανείς στα συγκαλά του. Και αν ο μέσος πολίτης δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τι ακριβώς παίζεται διεθνώς -ομολογουμένως δεν είναι καθόλου εύκολο, ούτε έχει την παραμικρή δυνατότητα να επηρεάσει τα πράγματα- σίγουρα καταλαβαίνει τι γίνεται στην Ελλάδα ζώντας την καθημερινότητα.