Και παρά τις «διαβεβαιώσεις» ότι η Κύπρος είναι ειδική περίπτωση, στην ΕΕ προωθείται νομοσχέδιο που θα ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ τέτοιες ενέργειες μετά το 2015! Και όλοι αναρωτιόνται αν έχουν ... τρελαθεί εκεί στις Βρυξέλες!
Πολλοί μιλάνε για καταρράκωση της τραπεζικής πίστης, του βασικού συστήματος με το οποίο οι αποταμιεύσεις επενδύονται σε επιχειρήσεις εξασφαλίζοντας την «ροή» του χρήματος. Αν όμως κάποιος το δει πιο ψύχραιμα, θα διαπιστώσει ότι (ουσιαστικά) δεν υπήρχε ποτέ εξασφάλιση, ακόμα και για τις μικρές καταθέσεις. Π.χ. το € είχε προ κρίσης 1.45$, σήμερα είναι στο 1.28$, ο καταθέτης έχει χάσει ~12% σε αναλογία με το πετρέλαιο που είναι σε $! Για να μην μιλήσουμε για τις υποτιμήσεις που έχουμε δει στην χώρα μας (και όχι μόνο), που σε μια μέρα χάσαμε κάποιο ποσοστό των χρημάτων μας.
Η διαφορά με τις μέχρι σήμερα πρακτικές είναι ότι δεν χάνουν ΟΛΟΙ το ίδιο και οι απώλειες δεν γίνονται ως προς στην αντιστοιχία του νομίσματος με τα αγαθά, αλλά ως προς το αριθμητικό ποσό των χρημάτων που έχουμε. Και η «αφαίμαξη» πέφτει σε αυτούς που έχουν μεγάλες καταθέσεις πάνω από 100χιλ €, ένα όριο ασφαλείας που ΥΠΗΡΧΕ και απλά δεν είχε «ενεργοποιηθεί» μέχρι τώρα. Και η αφαίμαξη δεν γίνεται σε ΟΛΕΣ τις καταθέσεις ανεξαιρέτως, αλλά σε αυτές που υπάρχουν σε προβληματικές τράπεζες! Πράγμα που σημαίνει ότι ο καταθέτης μεγάλων ποσών, καλείται να τα ζητήσει από την τράπεζα του ΣΙΓΟΥΡΙΑ και όχι μεγάλο ΕΠΙΤΟΚΙΟ!
Οι περισσότεροι προβλέπουν φυγή καταθέσεων προς τον Ευρωπαϊκό «βορά», ή ακόμα χειρότερα εκτός ΕΕ. Και ότι η απόφαση αυτή θα είναι καταστροφική. Θα πρέπει όμως να δούμε και το σκεπτικό που υπάρχει πίσω από αυτή την απόφαση. Τα κράτη (πρέπει να) εποπτεύουν τις τράπεζες και αργότερα αυτό θα το αναλάβει εξ ολοκλήρου η ΕΚΤ. Αν παρέχεται πλήρης ασφάλεια στον καταθέτη από την ΕΚΤ, αυτός φυσιολογικά θα αναζητήσει το μεγαλύτερο επιτόκιο. Οπότε και η τράπεζα θα αναζητήσει επενδύσεις / δάνεια μεγαλύτερου κέρδους, άρα και ρίσκου. Και αυτό έχει δύο επιπτώσεις στην αγορά, ΑΚΡΙΒΑΙΝΕΙ τα ΔΑΝΕΙΑ και αυξάνει τον κίνδυνο κατάρρευσης μιας τράπεζας! Οπότε αυξάνει ΠΟΛΥ τον φόρτο ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ των τραπεζών από την ΕΚΤ!
Παρ' ότι αυτή η τακτική φαίνεται σαν λάθος, μακροχρόνια δεν είναι. Διότι λάθος είναι το ΣΗΜΕΡΙΝΟ σύστημα. Έχουμε φτάσει (σε κάποιες χώρες) να προσφέρονται κέρδη σε όσους έχουν απλώς ... λεφτά, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ρίσκο! Διότι με την (θεωρούμενη μέχρι χθες) σίγουρη εξασφάλιση της ύπαρξης τους στην τράπεζα, ο «επενδυτής» απολάμβανε επιτόκια από 4~6%. Δηλαδή όποιος είχε προφτάσει να πουλήσει ένα «καλό» διαμέρισμα των 300χιλ €, έπαιρνε 1000 € τον μήνα, περισσότερα από ένα ενοίκιο (και με φορολογία μόνο 10%).
Προφανώς αυτή η κατάσταση δεν είναι (οικονομικά) υγιής, διότι όπως είπαμε οδηγεί σε μεγάλο ρίσκο επενδύσεων και μεγάλα επιτόκια δανεισμού. Και είναι και «λογικό λάθος», το να ... γεννάνε τα λεφτά άλλα λεφτά (με άπειρη ασφάλεια). Αν καταφέρουν οι Ευρωπαίοι να περάσουν στους λαούς τους αυτή την θέση (στις χώρες που ισχύουν τα μεγάλα επιτόκια), τότε θα ανεβάσουν την οικονομία των χωρών τους. Επίσης αυτή η νέα πολιτική, της ευθύνης του μεγαλοκαταθέτη για το που έβαλε τα λεφτά του όπως και της ευθύνης του ομολογιούχου για την «αξιοπιστία» των ομολόγων που αγόρασε, έχει και ένα άλλο έμμεσο στόχο που τελευταία ταλαιπωρεί την Ευρώπη:
- Την διαφορετική προσέγγιση των κυβερνήσεων ως προς τον δανεισμό τους και την διαφορετική νοοτροπία επενδύσεων / δανειοδότησης των τραπεζιτών!
Ας αναρωτηθούμε, αν οι κυβερνήσεις μας ήξεραν ότι οι αγορές και η Ευρώπη δεν θα καλύψουν τα δανειακά μας ανοίγματα, θα άφηναν τόσο πολύ να ξεφύγει η κατάσταση; Πολύ αμφιβάλω! Και αν οι Κύπριοι τραπεζίτες ήξεραν ότι αν καταρρεύσουν οι τράπεζες τους δεν θα πάρουν ρευστό από την ΕΚΤ, θα είχαν κάνει τα ανοίγματα που έκαναν; Προφανώς όχι! Άσε που οι αγορές δεν θα έπαιρναν φτηνά τα Ελληνικά ομόλογα, ούτε θα είχαν φέρει οι Ρώσοι τα λεφτά τους ...
Αφού λοιπόν οι διάφορες επιτροπές ελέγχου της ΕΕ που ήταν αρμόδιες για την παρακολούθηση των οικονομικών των κρατών απέτυχαν, η δουλειά «ανατέθηκε» στους επενδυτές ομολόγων. Και αφού απέτυχε και η ΕΚΤ μαζί με τις κεντρικές τράπεζες των χωρών να ελέγξουν τις τράπεζες, η δουλειά «ανατέθηκε» στους μεγαλοκαταθέτες.
Κατά πάσα πιθανότητα το σύστημα θα λειτουργήσει καλύτερα έτσι. Γιατί κακά τα ψέματα, φαίνεται ότι ακόμα και για το επίπεδο της προηγμένης Ευρώπης, η ανάθεση ελέγχου σημαντικών τομέων της οικονομίας σε κρατικούς και Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς απέτυχε. Πότε για τον Α λόγο, πότε για τον Β, πολλά μάτια «κλείσανε» μπροστά στα προβλήματα. Οπότε θα βάλουν στο παιχνίδι και τους «παίκτες» της αγοράς.
Και μη μου πείτε ότι είναι τραγικό να ψάχνει ένας μεγαλοκαταθέτης αν η Χ τράπεζα είναι καλή ή όχι! Ψάχνει για το ποιο σπίτι είναι καλό να πάρει, αυτοκίνητο, έπιπλα, ηλεκτρικά, κινητό, κουστούμι, φόρεμα κλπ. Έψαχνε και για το που θα βρει το μεγαλύτερο επιτόκιο. Ε, ας ψάξει τώρα για σιγουριά! Ο απλός καταθέτης εξακολουθεί να προστατεύεται.
Τέλος υπάρχει το θέμα του κινδύνου της φυγής των καταθέσεων προς διεθνείς «παραδείσους» (συνήθως εκτός Ευρώπης). Πιθανότατα για αυτό τον λόγο βλέπουμε τον πολύ μεγάλο «πόλεμο» εναντίον τους, που έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια. Ώστε ο μεγαλοκαταθέτης να νιώθει ανασφαλής αν πάει τα λεφτά του εκεί, να ξέρει ότι υπάρχει ένα «σύστημα» που προσπαθεί συνεχώς να «ξεμπροστιάσει» τους μετόχους των off-shore.