Ένα από αυτά τα γεγονότα είναι η δημοσιοποίηση της "Έκθεσης Πισσαρίδη", της πρότασης δηλαδή που συντάχθηκε μετά από κυβερνητική πρωτοβουλία από διαπρεπείς Έλληνες οικονομολόγους που εργάστηκαν εθελοντικά υπό τον συντονισμό του νομπελίστα (2010) Χριστόφορου Πισσαρίδη. Αντικείμενο της έκθεσης ήταν "Οι προτάσεις για ισχυρή ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας".

Δεν είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί η κακή κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας. Είναι μία κατάσταση που βιώνουμε και γνωρίζουμε όλοι. Οι χρόνιες αντιφάσεις και διαρθρωτικά προβλήματα προκάλεσαν την ελληνική οικονομική κρίση, που είχε σαν ορατό αποτέλεσμα την κρίση χρέους 2008-2010 και φυσιολογική εξέλιξη την μετέπειτα μνημονιακή περιπέτεια.

Η καταστροφική και παρατεταμένη μνημονιακή λιτότητα εκείνης της περιόδου οδήγησε στην απαξίωση και την φυγή του νεότερου και πιο ποιοτικού παραγωγικού δυναμικού της χώρας. Το προαπαιτούμενο των μνημονιακών δανείων, οι περιβόητες “μεταρρυθμίσεις", επειδή ακριβώς δεν ήταν ούτε οραματικές, ούτε γενναίες, έδωσαν μετά το 2017 μία ισχνή και αναιμική ανάπτυξη που δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι θα διατηρούνταν τα επόμενα χρόνια. Η πανδημία διέκοψε βίαια αυτή ούτως ή άλλως προβληματική και υπό αμφισβήτηση για την δυναμική της αναπτυξιακή πορεία. 

Η Έκθεση Πισσαρίδη αναλύει σωστά αυτή την ιστορική πραγματικότητα. Θεωρεί ότι η κρίση της Ελληνικής Οικονομίας δεν οφείλονταν στην κακή δημοσιονομική διαχείριση που προκάλεσε την κρίση χρέους. Αντίθετα, εντοπίζει και ονοματίζει τις βασικές αντιφάσεις και χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα που οδήγησαν το ελληνικό παραγωγικό-αναπτυξιακό μοντέλο στην αποτυχία.

• Η κυριαρχία στο ελληνικό αναπτυξιακό-παραγωγικό μοντέλο της μικρομεσαίας επιχείρησης που είχε σαν αποτέλεσμα χαμηλές παραγωγικές επιδόσεις και απουσία της χώρας από σύγχρονους και δυναμικούς τομείς της διεθνούς οικονομίας, όπως η υψηλή τεχνολογία, η μεταποίηση αλλά και οι υπόλοιποι κλάδοι υψηλής προστιθέμενης αξίας. 
• Παρά την θετική συμβολή του τουρισμού και της ναυτιλίας, εδώ και πολλά χρόνια το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας έχει πάψει να ενισχύεται από τις εξαγωγές αφού ένα πολύ μεγάλο τμήμα της ελληνικής οικονομίας συνεχίζει να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες που είναι είτε μη εμπορεύσιμα είτε μη ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές. 
• Αποτελέσμα των δύο παραπάνω. Μικρές επενδύσεις και χαμηλή επενδυτική δυναμική. 
• Συνέπεια όλων των παραπάνω. Εμφάνιση στον οικονομικό κύκλο του "τετραγώνου της φτώχειας", ήτοι Χαμηλές Επενδύσεις - Χαμηλή Παραγωγικότητα-Χαμηλές Εξαγωγές - Χαμηλοί Μισθοί. Εύλογο είναι να καταγράφονται υψηλά ποσοστά ανεργίας κυρίως στους νέους και στην γυναίκες και μεγάλο ποσοστό οικογενειών που διαβιούν στα όρια της φτώχειας .
• Τα προβλήματα του δημόσιου τομέα και της κρατικής παρέμβασης στην λειτουργία της οικονομίας. 

Βάσει της παραπάνω ανάλυσης η Έκθεση Πισσαρίδη δεν ήταν δυνατόν να θέσει σαν προτεραιότητα την τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας αλλά να προτείνει

1. Την αύξηση των συνολικών και εταιρικών πάγιων επενδύσεων απο τα σημερινά επίπεδα του 10,1% και 5,4% του ΑΕΠ στα μέσα επίπεδα της ΕΕ που είναι αντίστοιχα 23% και 14% του ΑΕΠ. 
2. Την αύξηση των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων σε έρευνα από το 1.2 % του ΑΕΠ που είναι σήμερα προς τον μέσο όρο της ΕΕ που είναι 2% του ΑΕΠ.
3. Την αύξηση των συνολικών εξαγωγών και των εξαγωγών προϊόντων απο τα σημερινά επίπεδα του 37% και του 19% του ΑΕΠ στο μέσο όρο της ΕΕ που είναι 66% και 48% 
4. Την αύξηση του ποσοστού εργαζόμενων νέων και γυναικών από τα σημερινά ποσοστά 42% και 65% στο μέσο όρο της ΕΕ που είναι 62% και 73% αντίστοιχα. 
5. Την ενδυνάμωση των μεσαίων και την αύξηση του αριθμού των μεγάλων επιχειρήσεων και στην συνέχεια την διασύνδεση των ελληνικών επιχειρήσεων με μεγάλες εμπορικές αλυσίδες. 

Από τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Έκθεση Πισσαρίδη δεν προτείνει μία αναπτυξιακή στρατηγική που απλά αναδιαρθρώνει το αναπτυξιακό-παραγωγικό μοντέλο της χώρας, αλλά κάνει κάτι πολύ σημαντικότερο προτείνει μία νέα παραγωγική και κοινωνική συνθήκη. 

Για παράδειγμα. Οι πολιτικές επενδύσεων δεν στρέφονται προς τα παραδοσιακά ελληνικά επενδυτικά σχήματα των κατασκευών και του τουρισμού, που αντικειμενικά είναι επενδυτικές πολιτικές μικρής προστιθέμενης αξίας, αλλά σε πάγιες εταιρικές επενδύσεις με αντικείμενο την υψηλή τεχνολογία και την ανάπτυξη μεταποιητικής ικανότητας, ενώ ταυτόχρονα για να μειωθεί η ανεργία των νέων και των γυναικών, προτείνει την μείωση των φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών αλλά όχι το διαθέσιμο εισόδημα για τους εργαζόμενους.  

Είναι λογικό ότι για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι θα πρέπει να βελτιωθεί σημαντικά η λειτουργία των κρατικών υποδομών. Ενδεικτικά  αναφέρεται ότι πρέπει να γίνεται ταχύτερα η επίλυση διαδικαστικών και δικαστικών εκκρεμοτήτων και με μεγαλύτερη διαφάνεια οι πολεοδομικές και περιβαλλοντολογικές αδειοδοτήσεις. Γι' όλα τα παραπάνω στην Έκθεση Πισσαρίδη υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις. Για παράδειγμα, στο πρόβλημα της ταχύτερης επίλυσης δικαστικών διαφορών "σημαντικού οικονομικού ενδιαφέροντος”, προτείνονται συγκεκριμένες νέες διαδικασίες που ορίζουν ότι σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα 12 μηνών θα πρέπει να έχει εκδοθεί απόφαση. Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί πρόκειται για μία σημαντικότατη και αναγκαία μεταρρύθμιση που ήδη ισχύει στις περισσότερες χώρες της ΕΕ.   

Όμως...

Το έχουμε αναφέρει πολλές φορές, πάντα υπάρχει το όμως.... Στις αρχές Οκτωβρίου η νέο-εκλεγείσα διοίκηση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων επισκέφθηκε τον υπουργό δικαιοσύνης, το κλίμα της συνάντησης ήταν πολύ καλό αφού ο υπουργός σε εξαιρετικό κλίμα συνεργασίας δέχθηκε τις περισσότερες από τις προτάσεις της ένωσης. Ενδεικτική του καλού κλίματος ήταν η σχετική ανακοίνωση της ένωσης. 

"Τέλος, εκφράσαμε την πλήρη αντίθεσή μας σε οποιονδήποτε σχεδιασμό αξιοποίησης της Δικαιοσύνης ως εργαλείου προσέλκυσης επενδύσεων, όπως προτείνει το σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη"

Ένα ακόμα τυπικό ελληνικό παράδειγμα γραφειοκρατικής αγκύλωσης και συντεχνιακής λογικής και σίγουρα δεν είναι η μοναδική. 

Η "Επιτροπή Πισσαρίδη" έκανε την δουλειά της, τώρα απομένει στην κυβέρνηση να κάνει την δική της και να συμπεριλάβει τις προτάσεις της "Επιτροπής Πισσαρίδη" στο εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο που θα αξιοποιήσει τους πόρους από το ευρωπαϊκό ταμείο ανάκαμψης. Ας ελπίσουμε να μην επικρατήσει το Όμως...