Απλά επιβεβαιώθηκε ότι οι δύο πλευρές θα ξανασυναντηθούν (πιθανότατα τον Μάρτιο) για να ξανα-συζητήσουν. Οι δημόσιες θέσεις των δύο πλευρών ακόμα και για το περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Συνεπώς, μάλλον απίθανο να γεφυρωθούν, άρα κανείς δεν προβλέπει θεαματικές εξελίξεις και στους επόμενους γύρους αυτών των διερευνητικών επαφών.
Το προηγούμενο χρονικό διάστημα η ένταση μεταξύ των δύο χωρών ανέβηκε κατακόρυφα και για πολλούς ίσως έφθασε και στα όρια της πολεμικής σύγκρουσης. Σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, η Τουρκία διεκδίκησε ελληνικό χώρο αλλά αποκρούστηκε από τον συνδυασμό επιτυχημένης εξωτερικής πολιτικής και ισχυρής αποτρεπτικής ικανότητας. Μάλλον ελληνοκεντρική ερμηνεία και αποτίμηση της κρίσης.
Εμείς σε όλο αυτό το κρίσιμο χρονικό διάστημα είχαμε εντελώς διαφορετική άποψη. Θεωρούσαμε ότι είχε έρθει η ώρα να πληρώσει η Τουρκία όλα εκείνα τα στρατηγικά λάθη που είχε διαπράξει στον κρίσιμο χώρο της Μέσης Ανατολής την τελευταία 10ετία. Με σειρά άρθρων (Λώρενς του Ναβαρόνε) εκείνη την χρονική περίοδο είχαμε αναδείξει και αναλύσει αυτά τα λάθη και είχαμε φθάσει στον συμπέρασμα ότι η χώρα μας δεν έπρεπε να παρασυρθεί σε κλιμάκωση της κρίσης. Μία εξέλιξη που θα λειτουργούσε σαν βαλβίδα εκτόνωσης στην κρίση στρατηγικής που αντιμετώπιζε ο πολιτικά αδύναμος τούρκος ηγέτης. Για εμάς ήταν περίπου βέβαιο ότι η Τουρκία θα εξαναγκάζονταν λόγω της νέας γεωδυναμικής πραγματικότητας που διαμορφώνονταν στην περιοχή να αναθεωρήσει την πολιτική της και να υποχωρήσει.
Δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα απο το καλοκαίρι-φθινοπωρο 2020, όταν κορυφώθηκε η ένταση.
Τα γεγονότα που έχουν συμβεί από τότε μας δικαιώνουν πλήρως. Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι η Τουρκία αρχίζει να οπισθοχωρεί στα περισσότερα από τα μέτωπα που είχε δημιουργήσει στην Μέση Ανατολή και την Νότιο-Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή η οπισθοχώρηση δεν έχει δώσει έως τώρα απτά και χειροπιαστά δείγματα στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής αλλά μόνο ενδείξεις. Δέν είναι εύκολες τόσο μεγάλες αλλαγές.
Επιγραμματικά.
- Η αντί-ισραηλινή πολιτική αναθεωρείται άρδην. Οι Τούρκοι προσπαθούν να επαναπροσεγγίσουν το Ισραήλ. Όμως, πέρα από τα εθιμοτυπικά (διορισμοί πρέσβεων κλπ) και τις δημόσιες προτάσεις για εποικοδομητικό διάλογο, τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί όσο η Τουρκία δεν ικανοποιεί την βασική ισραηλινή απαίτηση. Να πάψει να δίνει καταφύγιο και υποστήριξη στην Hamas. Προς το παρόν ακούει το αίτημα των ισραηλινών και δεν αντιδρά. Πέρασαν οι εποχές που ο Τ. Ερντογάν ήταν ο επικοινωνιακός εκπρόσωπος της Hamas και των υπόλοιπων ακραίων ισλαμιστών που θεωρούσαν το Ισραήλ ως τον απόλυτο εχθρό.
- Τα ίδια ακριβώς και στις σχέσεις με τον Αραβικό κόσμο. Σε συνεργασία με το Κατάρ υποχωρούν σε όλα. Μόλις το καλοκαίρι μαζί με το Κατάρ κατήγγειλαν τα αραβικά καθεστώτα (που με σιωπηλή υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας) αναγνώρισαν το Ισραήλ. Στην παρούσα χρονική περίοδο οι σχέσεις του Κατάρ (και εξ αντανακλάσεως και της τουρκίας) με την Σαουδική Αραβία και τους υπόλοιπους συντηρητικούς Αραβες, αποκαθίστανται με πλήρη όπως όλα δείχνουν υπαναχώρηση του Κατάρ. Ο μελλοντικός ρόλος του Al Jazeera σε σχέση με κριτική που ασκεί στα συντηρητικά αραβικά καθεστώτα και την υποστήριξη που παρέχει στην μουσουλμανική αδελφότητα, καθώς και οι σχέσεις Κατάρ με το Ιράν, είναι δύο κρίσιμες παράμετροι που θα κρίνουν την εξέλιξη αυτής της επαναπροσέγγισης.
- Στην Λιβύη η αργή αλλά σταθερή πρόοδος της ειρηνευτικής διαδικασίας με την υποστήριξη της Ε.Ε και της Αιγύπτου (και εμμέσως και των ΗΠΑ), οδηγεί στην σύγκλιση των δύο αντίπαλων παρατάξεων που πρωταγωνιστούν στον λιβυκό εμφύλιο. Εξέλιξη που αποδυναμώνει την δυναμική της τουρκικής επέμβασης και οδηγεί στην οικτρή διάψευση τα τουρκικά μεσογειακά αυτοκρατορικά όνειρα αφού αργά η γρήγορα θα σχηματισθεί κάποιας μορφής κυβέρνηση εθνικής ενότητας στην οποία δεν θα κυριαρχούν τα φιλο-τουρκικά ισλαμιστικά στοιχεία που συμμετέχουν στην υποστηριζόμενη απο τον Τ. Ερντογάν, κυβέρνηση της Τρίπολης.
- Στη διαχείριση του λιβυκού προβλήματος από την τουρκική εξωτερική πολιτική, αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα, αφού σε σύντομο χρονικό διάστημα είναι υποχρεωμένη να δείξει τις πραγματικές της προθέσεις. Συγκεκριμένα. Στην Λιβύη βρίσκονται σήμερα περίπου 17 χιλ ισλαμιστές μισθοφόροι κυρίως Σύροι αλλά και Τυνήσιοι-Σομαλοί. Αυτοί οι μισθοφόροι ανήκουν σε ισλαμιστικές οργανώσεις που συμμετείχαν κάτω από ένα "γκρίζο" καθεστώς στον Συριακό εμφύλιο. Αρχικά ηταν ενταγμένοι στον ISIS. μετά την αποχώρηση της Al Qaeda απο τον Ισλαμικό Κράτος ως αυτόνομες ισλαμιστικές ομάδες εντάχθηκαν στην Συριακή Αντιπολίτευση και κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην βόρεια Συρία στρατολογήθηκαν σαν μισθοφόροι απο τους Τούρκους. Οι Τούρκοι υποσχέθηκαν σε αυτούς τους μισθοφόρους τουρκικά διαβατήρια και μισθό 3-5 χιλ δολάρια μηνιαίως, ιατρική περίθαλψη καθώς επίδομα θανάτου.
Εκπαιδεύθηκαν και συγκροτήθηκαν σε οργανωμένες στρατιωτικές μονάδες σε τουρκικά στρατόπεδα της Ν/Α Τουρκίας. Αποσύρθηκαν σταδιακά από το συριακό πεδίο και μεταφέρθηκαν με τουρκικά στρατιωτικά μεταγωγικά αεροπλάνα στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη. Από εκεί με Λιβυκά πολιτικά αεροσκάφη ταξίδεψαν στην Λιβύη. Πολεμούν στο πλευρό της κυβέρνησης της Τρίπολης. Σήμερα βρίσκονται σε στρατόπεδα στα περίχωρα της Τρίπολης, στις συνοικίες Τατζούρα (στρατόπεδο Khandaq) και Μπουσαλίμ. Συνεχίζουν να είναι συγκροτημένοι σε οργανωμένες στρατιωτικές ομάδες. Στις μεραρχίες Sultan Murad, Hamzat και Sulayman Shah και στις επίλεκτες μονάδες Mu’tasim, Levante Falcons και Samarkad Division.
Στο πρόσφατο πόλεμο Αζερμπαιτζάν-Αρμενίας, περιπου 2 χιλ. από αυτούς τους μισθοφόρους (εκ των οποιων 850 από τις επίλεκτες μονάδες) πολέμησαν στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν.
Βάσει της πρόσφατης συμφωνίας ειρήνης μεταξύ των αντιπάλων λιβυκών παρατάξεων, την οποία στηρίζουν ο ΟΗΕ, η Ε.Ε, η Αίγυπτος και κυρίως οι ΗΠΑ, πρέπει αυτοί οι μισθοφόροι να αποχωρίσουν άμεσα . Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα.
Η λογική ορίζει ότι αυτοί οι μισθοφόροι θα πρέπει να αποστρατευθούν και να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Μόνο τότε θα αρχίσουν όλοι να πείθονται ότι η Τουρκία επιλέγει την ειρηνική διαπραγμάτευση ως μέσο επίλυσης των διακρατικών διαφορών, αφού διαλύει ένα ισχυρό παραστρατιωτικό σώμα που χρησιμοποιούσε έως σήμερα για επεμβάσεις στο εσωτερικό άλλων χωρών.
Όμως αν επιλέξει είτε να εκβιάσει την παραμονή αυτών των μισθοφόρων στην λιβυκό πεδίο, είτε να μην διαλύσει αυτό τον μισθοφορικό στρατό, αλλά να τον μεταφέρει σε κάποια στρατιωτική τουρκική βάση (πχ στο Κατάρ) τότε πολύ απλά...Μία φορά μισθοφόρος για πάντα μισθοφόρος
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr