Για τον σοσιαλιστή Ράντεφ έχουμε μιλήσει στο παρελθόν. Τυπικό δείγμα μεσαίου στελέχους (αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας) του κομμουνιστικού καθεστώτος, που στα  δύσκολα χρόνια της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού ανακάλυψε και ασπάσθηκε τον καπιταλισμό για να ανταμειφθεί στην συνέχεια πλουσιοπάροχα με κατακόρυφη άνοδο στην κρατική ιεραρχία (αρχηγός πολεμικής αεροπορίας). 

Ιδεολογικά και πολιτικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίσκεται εντός του πλαισίου της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αφού επιλέγει να κινείται στο χώρο του αριστερού λαϊκισμού υποστηρίζοντας θέσεις και πολιτικές που συχνά (σχεδόν πάντα) είναι αντίθετες με επιλογές της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ. 

Στον απερχόμενο κέντρο-δεξιό  πρωθυπουργό Μπόϊκο Μπορίσωφ επίσης έχουμε αναφερθεί. Μετά από μία «περίεργη» πορεία σε πολιτικές και επιχειρησιακές θέσεις των Βουλγάρικων κομμουνιστικών υπηρεσιών ασφαλείας, σε σχολές καράτε και σε εταιρείες προστασίας υψηλών προσώπων, αναμείχθηκε με την πολιτική αρχικά με το κέντρο-δεξιό κόμμα του τέως Βασιλιά Συμεών Β’, στην συνέχεια ιδρύοντας το δικό του κέντρο-δεξιό φίλο-ευρωπαϊκό κόμμα (GERB) με το οποίο αναδείχθηκε τρείς (3) φορές πρωθυπουργός. 

Παρ’ ότι θεωρητικά είναι φίλο-ευρωπαϊστής, δεν διστάζει να συναγωνιστεί τον σοσιαλιστή Πρόεδρο σε εθνικιστική αδιαλλαξία, υιοθετώντας τους πιο ακραίους ισχυρισμούς του ηττημένου και καταδικασμένου πολιτικά και ιστορικά βουλγάρικου εθνικισμού που υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι της Β. Μακεδονίας έχουν βουλγαρικές ρίζες και αν το επιθυμούν πρέπει να μπορούν να έχουν και διπλή υπηκοότητα. Προβάλλοντας αυτή την ακραία θέση που δεν αποδέχεται η κυβέρνηση της Β. Μακεδονίας (ποιο σοβαρό κράτος θα δεχθεί να έχουν οι πολίτες του δύο υπηκοότητες) μπλοκάρει ασκώντας βέτο (Δεκέμβριος 2020) την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Ε.Ε και Β. Μακεδονίας . 

Πρόσφατα, στις 22 Μαΐου επισκέφθηκε την Σόφια και συναντήθηκε με την υπηρεσιακή κυβέρνηση αντιπροσωπεία της Ε.Ε. Σκοπός της επίσκεψης και της συνάντησης, η άρση του Βουλγάρικου βέτο και η έναρξη της ενταξιακής διαδικασίας για την Β. Μακεδονία. Το αποτέλεσμα της επίσκεψης και των συναντήσεων ήταν απογοητευτικό. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Προέδρου Ράντεφ με την στήριξη και του κέντρο-δεξιού GERB του τέως πρωθυπουργού Μπορίσωφ αρνήθηκε να άρει το βέτο. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ε.Ε και Β. Μακεδονίας δεν θα αρχίσουν λόγω του Βουλγάρικου βέτο που συγκεντρώνει διακομματική στήριξη. 

Είναι προφανές ότι όσο καθυστερεί η ένταξη της Δημοκρατίας της Β. Μακεδονίας στην Ε.Ε τόσο στο εσωτερικό αυτής της χώρας διαχέεται η οικονομική ανέχεια και εντείνονται οι εθνικοί ανταγωνισμοί, συνεπώς τόσο μεγαλώνει η πιθανότητα διαμελισμού και η ενσωμάτωση τμημάτων αυτής της χώρας στην Βουλγαρία και την Αλβανία. Όλοι λοιπόν κατανοούμε τον ορατό και απώτερο στόχο του Βουλγαρικού βέτο. 

Την Τρίτη 8 Ιουνίου και λίγο πριν αναχωρήσει για το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη ο πρόεδρος J. Biden υπέγραψε διάταγμα που καθορίζει τα κριτήρια επιλογής των ατόμων που θα πρέπει να τους επιβληθούν κυρώσεις επειδή εμπλέκονται σε ενέργειες που απειλούν την εθνική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στις περιοχές και τα κράτη των δυτικών Βαλκανίων. 

Τέτοιες ενέργειες είναι αυτές που απειλούν την ειρήνη, την ασφάλεια, την σταθερότητα, την εδαφική ακεραιότητα, τις δημοκρατικές διαδικασίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και υποθάλπουν την δωροδοκία, την διαφθορά την κατάχρηση δημόσιων αγαθών και την βίαιη απαλλοτρίωση ιδιωτικής περιουσίας. Ως Δυτικά Βαλκάνια ορίζονται στο διάταγμα τα εδάφη της πρώην Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και η Δημοκρατία της Αλβανίας. Στο διάταγμα αναφέρεται ρητά ότι πρέπει να προστατεύονται και να τηρούνται οι συμφωνίες των Πρεσπών του 2018 και της Οχρίδας του 2001 (που δεν προβλέπει βουλγαρική γλώσσα ως συν επίσημη γλώσσα του κράτους της Β. Μακεδονίας, καταρρίπτοντας στην πράξη τις βουλγάρικες αξιώσεις), το ψήφισμα 1244 του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ (που ορίζει μεταξύ άλλων και τα σύνορα Κοσόβου),συμφωνίες Ντέϊτον (σύνορα Βοσνίας-Ερζεγοβίνης). 

Σε πολύ απλά Ελληνικά και σύμφωνα πάντα με το σκεπτικό του εν λόγω διατάγματος, όποιος Βαλκάνιος ηγέτης κάνει πολιτική καριέρα υποστηρίζοντας πολιτικές που αναζωπυρώνουν τις εθνικιστικές εντάσεις και μίση και υπονομεύουν τις υφιστάμενες συνθήκες απολύτως αντικειμενικά εμποδίζει την πορεία προς την αποτελεσματική δημοκρατική διακυβέρνηση και την πλήρη ένταξη των χωρών της περιοχής στους διατλαντικούς και πανευρωπαϊκούς θεσμούς συνεπώς αποτελεί ασυνήθιστη και έκτακτη απειλή για την ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και αντιμετωπίζει το κίνδυνο να υποστεί τις κυρώσεις (κυρίως οικονομικές) που περιγράφονται και προβλέπονται στο συγκεκριμένο διάταγμα. 

Το πολιτικό συμπέρασμα είναι ευανάγνωστο. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι οι ΗΠΑ έχουν εγκαταλείψει τις απομονωτικές επιλογές του προηγούμενου προέδρου και επιστρέφουν δυναμικά στην διεθνή σκηνή. Εύλογα επανακάμπτουν και στα Βαλκάνια μία περιοχή που είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού αποτελεί τον συνεκτικό κρίκο μεταξύ ηπειρωτικής Ευρώπης και Ουκρανίας. 

Ο Φρανσουά Μιττεράν έλεγε «Η ιστορία περπατά στα ίδια μονοπάτια με την γεωγραφία». 

Ας παρατηρήσουμε προσεκτικά τον χάρτη. Είναι οφθαλμοφανές ότι η σύνδεση της Ουκρανίας με την Δύση μέσω ηπειρωτικής Ευρώπης (Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία) είναι ευάλωτη, αφού μπορεί σε περίπτωση κρίσης να απειληθεί σχετικά εύκολα από την Ρωσία. 

Η ένταξη λοιπόν στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ και των υπολοίπων Βαλκανικών χωρών  (δηλαδή της Β. Μακεδονίας, του Κοσόβου και της Σερβίας) αναδεικνύεται σε μείζον ζήτημα αφού αυτόματα θα συνδέσει την Ουκρανία με την Δύση μέσω των ομοιογενών πολιτικά-οικονομικά (Ε.Ε) και στρατιωτικά (ΝΑΤΟ) Βαλκανίων, δηλαδή μέσω μίας απόλυτα ασφαλούς διαδρομή. 

Στις 12 Ιουνίου ο Πρόεδρος J.Biden  βρίσκονταν ήδη στην Ευρώπη και συμμετείχε στην συνεδρίαση του G-7 στην Κορνουάλη της Μ.Βρετανίας, απέμεναν μόλις  δύο (2) ημέρες πριν έναρξη της συνόδου του ΝΑΤΟ. Αυτή ακριβώς την ημέρα οι  ΗΠΑ ανακοίνωσαν πρόσθετη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία ύψους 150 εκατ. δολαρίων. Κίνηση που είναι βέβαιο ότι θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το ήδη κακό κλίμα των αμερικανό-ρωσικών σχέσεων και όλα αυτά τέσσερις (4) μόλις ημέρες πριν την συνάντηση του Προέδρου των ΗΠΑ με τον Πρόεδρο της Ρωσίας V.Putin (16 Ιουνίου στην Γενεύη). Δείχνει πάντως ξεκάθαρα την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ στο θέμα της Ουκρανίας. 

Συμπερασματικά, το κρίσιμο πεδίο της παγκόσμιας γεω-πολιτικής αντιπαράθεσης βρίσκεται αυτή την εποχή στην Ουκρανία. Θα είναι μία τεράστια και πιθανόν μακροχρόνια σύγκρουση που θα ορίσει τις τύχες της Ευρώπης και της Ρωσίας. Μην ξεχνάμε ποτέ «Η Ρωσία με την Ουκρανία είναι αυτοκρατορία, χωρίς την Ουκρανία είναι μία απλή χώρα».