ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Το πτερύγιο του καρχαρία

Το πτερύγιο του καρχαρία

04:45 - 10 Ιαν 2022
Το 2021 χάθηκε για τους Έλληνες και τον Ελληνισμό μία ιστορική ευκαιρία. Την χρονιά που πέρασε συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης που γέννησε το νεοελληνικό κράτος και επανάφερε το Ελληνικό έθνος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Η χρονική σύμπτωση της λαμπρής επετείου και του τέλους της μνημονιακής περιπέτειας είχαν δημιουργήσει τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες για την ευαισθητοποίηση της εθνικής συνείδησης και της συλλογικής σκέψης. Στο συνειδητό των περισσότερων Ελλήνων συνυπήρχαν τα υψηλόφρονα συναισθήματα που γεννούσε η ηρωική επέτειος και η θλιβερή πραγματικότητα της πρόσφατης μνημονιακής περιπέτειας. Τα πρωτόλεια συστατικά για την γέννηση εκείνου του πλειοψηφικού κινήματος, που με όρους ορθολογισμού και ευθύνης θα εμπνεόταν και θα σχεδίαζε την στρατηγική του έθνους για την επόμενη γενιά Ελλήνων. 

 

Πριν 200 χρόνια ξεκινούσε η γέννηση ενός κράτους από τα ερείπια. Η Ελλάδα δεν ήταν απλώς μία καθυστερημένη επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ήταν ένας ερειπωμένος τόπος. Οι αγροτικές καλλιέργειες, το ζωϊκό κεφάλαιο και οι περισσότερες πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, είχαν καταστραφεί ολοσχερώς από τον στρατό του Ιμπραήμ που εφάρμοζε με συνέπεια την τακτική της καμένης γης. Υπήρχαν παντού μόνο ερείπια που έπρεπε να καθαρισθούν για να αρχίσει στην συνέχεια η οικοδόμηση του νεοελληνικού κράτους. 

 

Οι περισσότεροι έχουμε διαβάσει το θεατρικό έργο «Η Βαβυλωνία». Το έργο γράφεται το 1836 από τον Δ. Βυζάντιο και περιγράφει μία παρέα Ελλήνων που γιορτάζει την καταστροφή του τούρκο-αιγυπτιακού στόλου στο Ναυαρίνο (1827). Κατά την διάρκεια του εορτασμού δημιουργούνται απίθανες κωμικές καταστάσεις, επειδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους γιατί μιλούν διαφορετικές τοπικές διαλέκτους. 

 

Όντως, πριν 200 χρόνια οι Έλληνες δεν μιλούσαν μία ενιαία γλώσσα απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία ενιαίας εθνικής ταυτότητας, της συνεκτικής ουσίας για την ανάπτυξη ενός ισχυρού έθνους. Ενιαία γλώσσα σημαίνει ενιαίο εκπαιδευτικό σύστημα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σήμερα είναι απλό και εύκολο να ιδρυθεί ένα δημοτικό σχολείο, όμως πριν 200 χρόνια ήταν σχεδόν αδύνατο, αφού έπρεπε να δημιουργηθούν σύντομα και από τον μηδέν όλες εκείνες οι απαραίτητες υποδομές (κτήρια, βιβλία, εξοπλισμός) και πάνω απ’ όλα να βρεθούν οι δάσκαλοι που θα διδάξουν γραφή και ανάγνωση. 

 

Ο Ι. Καποδίστριας πετυχαίνει το ακατόρθωτο και ιδρύει σε ελάχιστο χρόνο δημοτικά σχολεία σε όλη την ελεύθερη Ελλάδα. Οι περισσότεροι νέοι μαθαίνουν να μιλούν και να γράφουν ελληνικά. Ελάχιστα χρόνια μετά την απελευθέρωση, στις 7/10/1838 ο Θ. Κολοκοτρώνης εκφωνεί στην Πνύκα τον ιστορικό λόγο του προς τους μαθητές των σχολείων των Αθηνών, ο λόγος αναδημοσιεύεται στην εφημερίδα «ΑΙΩΝ» στις  13/11/1838 προκαλώντας πανελλήνια συγκίνηση και αποδοχή. Όλοι οι Έλληνες πλέον κατανοούν την ίδια γλώσσα την οποία οι νεότεροι γράφουν, διαβάζουν και μιλούν. Τεράστιο επίτευγμα με πενιχρούς πόρους σε ελάχιστο χρόνο. Αντίστοιχης κλίμακας επιτεύγματα ήταν η εγκαθίδρυση ενός όντως αξιόπιστου συστήματος απονομής της δικαιοσύνης, η δημιουργία και ο εξοπλισμός (1828-1831) των πρώτων τακτικών μονάδων στρατού ξηράς και πολεμικού ναυτικού, η ίδρυση (1833) και επάνδρωση της χωροφυλακής που εμπέδωσε συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας κυρίως στην ύπαιθρο που κυριαρχούσαν τα κατάλοιπα της τουρκοκρατίας οι ληστοσυμμορίες και η λειτουργία του πανεπιστημίου Αθηνών (1837). Ένα νέο κράτος αρχίζει και σχηματοποιείται. 

 

Ο ιστορικός κύκλος της δημιουργίας του Ελληνικού κράτους τελειώνει στο τέλος του αιώνα με την χρεοκοπία (1893), την ήττα στον Ελληνό-τουρκικό πόλεμο και την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (1897). Επώδυνα εθνικά γεγονότα που χαρακτηρίζουν αρνητικά όλη την προηγούμενη περίοδο. Τεράστιο λάθος. Από την αναγνώριση της ανεξαρτησίας (1830) και την οριοθέτηση των συνόρων (1832) έως το 1897 οι Έλληνες έχουν κάνει άλματα αφού σε ελάχιστο χρόνο και παρ’ ότι χρεοκοπούν 3 φορές (1827, 1843, 1893) καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος από την τεράστια απόσταση που τους χώριζε από τα ευρωπαϊκά έθνη. Οι Έλληνες έχουν  δημιουργήσει από το μηδέν το κράτος που το 1912, μόλις 15 χρόνια μετά την καταστροφή του 1897, στηρίζει την εξόρμηση του Ελληνισμού για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων πατρίδων. 

 

Δεν αρκούσε το εθνικό πάθος των Μακεδονομάχων για να σωθεί η Μακεδονία από τον Βουλγάρικο εθνικισμό. Χρειάζονταν το οργανωμένο ελληνικό κράτος με τις ικανές μυστικές-διπλωματικές υπηρεσίες και τα άφθονα χρήματα που στήριξε αποτελεσματικά τον νικηφόρο αγώνα του Τέλλου ΄Άγρα και των Μακεδονομάχων. 

 

Δεν ήταν αρκετό το εθνικό όραμα του Ελευθερίου Βενιζέλου και ο ηρωισμός των Ελλήνων για την νίκη στους Βαλκανικούς πολέμους. Χρειάζονταν το οργανωμένο κράτος που διέθεσε άπειρα χρήματα και ανθρώπινους πόρους για να εξοπλίσει και να επανδρώσει με άριστο υλικό, αξιωματικούς και στελέχη το μηδέποτε ηττηθέν Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. 

 

Οι επικές σελίδες του θωρηκτού «Γ. Αβέρωφ» άρχισαν να γράφονται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, όταν εξασφαλίζονταν οι τεράστιες για εκείνη την εποχή πιστώσεις που απαιτούνταν για την αγορά του θρυλικού πλοίου και στα θρανία της σχολής Ναυτικών Δοκίμων, όπου εκπαιδεύονταν οι αξιωματικοί που διοίκησαν τον στόλο στις νικηφόρες ναυμαχίες της «Έλλης» και της Λήμνου, οι οποίες μετέτρεψαν το Αιγαίο σε Ελληνική λίμνη. 

Σε μόλις 15 χρόνια από την ήττα και την καταστροφή του 1897 στον θρίαμβο του 1912-13. 

 

Πριν 10 χρόνια η πατρίδα μας έζησε ακόμα μία εθνική καταστροφή, την μνημονιακή περιπέτεια. Το μεταδικτατορικό πολιτικό-οικονομικό μοντέλο έφθασε στο τέλος του ιστορικού του κύκλου και κατέρρευσε. Οι αρνητικοί πρωταγωνιστές του εμφυλίου, οι μονίμως απόντες από τους εθνικούς αγώνες, η άκρα δεξιά και η λαϊκιστική αριστερά βρήκαν την πολιτική ευκαιρία να νομιμοποιηθούν πολιτικά για να διεκδικήσουν την εξουσία. 

 

Στις πλατείες των αγανακτισμένων η άκρα δεξιά σε αγαστή συνεργασία με την λαϊκιστική αριστερά επιτίθονταν σε όλους αυτούς που εργάσθηκαν για την δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Χωρίς τεκμηρίωση εξαπέλυαν την ύβρι «Το παλαιό πολιτικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την καθυστέρηση και την χρεοκοπία της χώρας», αποσιωπώντας  σκόπιμα την αλήθεια, ότι η πατρίδα μας 200 χρόνια μετά την ανεξαρτησία και παρά την μνημονιακή περιπέτεια, εξακολουθούσε να συγκαταλέγεται στις περισσότερο προηγμένες χώρες παγκοσμίως. Πάντα η ιστορική ύβρις τιμωρείται με εξευτελισμό. Ήδη οι θλιβεροί πρωταγωνιστές εκείνης της μαύρης περιόδου, είτε έχουν οδηγηθεί στην ατιμωτική πολιτική αποστρατεία, είτε περιθωριοποιούνται πολιτικά και απαξιώνονται καθημερινά στην συνείδηση της μαχόμενης και σκεπτόμενης κοινωνίας. 

 

Η σημερινή κυβέρνηση αρκείται σε διαχείριση των κρίσεων (μεταναστευτικό, ελληνο-τουρκικά, πανδημία) και με πειστική προς το παρόν δικαιολογία την πανδημία, δεν επιχειρεί καν να χρησιμοποιήσει το επικό ιστορικό παράδειγμα «Καταστροφή 1897-Θρίαμβος 1912», για να εμπνεύσει την ελληνική κοινωνία με το όραμα της μετατροπής της πρόσφατης οικονομικής καταστροφής (μνημόνιο) σε αναπτυξιακό θρίαμβο. 

 

Είναι πλέον σαφές ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε πολιτικό όραμα για το νέο εθνικό πολιτικό-οικονομικό μοντέλο, ούτε στρατηγική για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Σύντομα αυτό το κενό θα γίνει αντιληπτό από την Ελληνική κοινωνία. 

 

Όποιος όμως χάνει την ιδεολογική μάχη, είναι βέβαιο ότι θα χάσει και την μάχη στο τακτικό πολιτικό πεδίο. Το πτερύγιο του καρχαρία (η πολιτική φθορά και η ήττα) αρχίζει και γυρνάει γύρω-γύρω από το κυβερνητικό σκάφος. 

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.