Συνέβη κάτι συνταρακτικό που είτε οι πολιτικοί το αποσιωπούν είτε δεν αντιλαμβάνονται το σφυγμό της κοινωνίας.  Χάθηκε η ελπίδα ότι κάτι θ αλλάξει προς το καλύτερο και οι περισσότεροι έχουν εθισθεί να έχουν τις λιγότερες απαιτήσεις από τη ζωή τους και να μην προσπαθούν να αλλάξουν τη κατάσταση που βρίσκονται σήμερα.

Μία ολόκληρη κοινωνία έχεις την αίσθηση ότι είναι παραιτημένη και έχει αποδεχθεί τη μοίρα της ότι τίποτα δεν θ αλλάξει και συνεπώς πρέπει να συμβιβασθούμε με τη μετριότητα και την ήσσονα προσπάθεια.

Ειδικά οι ηλικίες που έχουν χτυπηθεί από την ανεργία μεταξύ 45-60 ετών αντιλαμβάνονται ότι και βιολογικά δεν θα προλάβουν να δούνε την επόμενη ανάκαμψη της χώρας αλλά και να έχουν το ίδιο επίπεδο ζωής με αποτέλεσμα να  έχουν παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια.

Προφανώς  και στη κυβέρνηση αντιλαμβάνονται αυτή την εικόνα παραίτησης και εθίζουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας σε επιδόματα και έκτακτες ενισχύσεις.  Ίσως εδώ είναι και η απάντηση γιατί η πλειοψηφία των πολιτών δεν συμμετέχει σε διαδηλώσεις για να πετύχει καλύτερη ποιότητα ζωής και παραμένει αδρανής. Ότι δεν αλλάζει και δεν ανανεώνεται στη ζωή αναγκαστικά θα σβήσει. Όλοι μας πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια και να δούμε πιο αισιόδοξα τη ζωή μας. Περάσαμε από τυφώνες και επιβιώσαμε και αυτό είναι ένα θαύμα από μόνο του . Η χώρα χρειάζεται ενεργούς πολίτες που θα είναι όμως αισιόδοξοι για την επόμενη μέρα.

Όπως είπε και το μεγαλύτερο μυαλό που πέρασε από το πλανήτη ο Αλμπερτ Αϊνστάϊν : <από το σωρό βρείτε την απλότητα . Από την ασυμφωνία βρείτε την αρμονία . Στη μέση της δυσκολίας βρίσκεται η ευκαιρία>.