Η απάντηση είναι κάπου στη μέση. Πράγματι οι επιχειρήσεις και ειδικά οι μεγάλες και σοβαρές που εξασφαλίζουν θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης με αξιοπρεπείς μισθούς δεν βρίσκουν εργαζομένους γιατί πιθανότατα έχουν κάνει άλλες σπουδές και χρειάζεται νέα εκπαίδευση για να διεκδικήσουν αυτές τις θέσεις εργασίας. Όπως μας εκμυστηρεύτηκε πρόεδρος μεγάλου βιομηχανικού ομίλου με παρουσία σε όλες τις ηπείρους, <σήμερα και ο πιο ταπεινός εργαζόμενος πρέπει να ξέρει αγγλικά αφού στη γραμμή παραγωγής εάν χαλάσει οτιδήποτε θα πρέπει να στείλει email στα αγγλικά στον υπεύθυνο για να αναφέρει το πρόβλημα>. Άλλος επίσης πρόεδρος μεγάλης εισηγμένης εταιρίας στο χώρο του αλουμινίου είχε δηλώσει πρόσφατα< μας έρχονται συνέχεια βιογραφικά από ανθρώπους που έχουν τελειώσει μόνο τη βασική εκπαίδευση δηλαδή την Γ΄Γυμνασίου. Τι να τους κάνουμε για να σκουπίζουν και να είναι κλητήρες; Δεν μπορούμε να βρούμε εργαζόμενους να καλύψουμε τις ανάγκες μας> .
Όπως διαμορφώνεται σήμερα η εικόνα σχεδόν 1 στις 2 μεγάλες βιομηχανίες ψάχνει αλλά δεν μπορεί να καλύψει τις κενές θέσεις εργασίας που διαθέτει γιατί οι υποψήφιοι γι’ αυτές τις θέσεις δεν έχουν τις κατάλληλες δεξιότητες. Όπως εξηγούν στελέχη μεγάλων ελληνικών βιομηχανιών το μεγάλο πρόβλημα είναι η εκπαίδευση και οι δεξιότητες που αποκτάνε μέσα από αυτήν οι νέοι εργαζόμενοι. Μία εκπαίδευση που αποκλίνει πολύ από τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας.
Όπως μου εξηγούσε ο ιδρυτής ομίλου στο κλάδο των ορυκτών <ζητάμε αυτή τη περίοδο 20 νέους να εργαστούν και δεν βρίσκουμε. Οι περισσότεροι που έρχονται με τα βιογραφικά τους δεν συνέχισαν τις σπουδές τους σε μεταλυκειακό επίπεδο (γεγονός που θα τους έδινε μεγαλύτερη πιθανότητα εύρεσης εργασίας) και παρέμειναν κοντά στα σπίτια τους γιατί δεν πήραν ποτέ το ρίσκο να αναζητήσουν εργασία σε άλλες περιοχές ή και εκτός χώρας ως οικονομικοί μετανάστες.
Σε μία παλαιότερη ευρωπαϊκή έκθεση της Mc Kinsey για το ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό σύστημα είχε προκύψει ότι οι εκπαιδευτικοί και οι εργοδότες «κινούνται σε διαφορετικούς πλανήτες». Πιο συγκεκριμένα, το 79% των εκπαιδευτικών που συμμετείχε στην έρευνα απάντησε ότι οι φοιτητές είναι καλά προετοιμασμένοι για την πρώτη τους δουλειά, ενώ μόνο το 23% των εργοδοτών συμφωνεί σε αυτό, δίνοντας στη χώρα μας την πιο εντυπωσιακή διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ομάδων. Αυτή η διαφορά είναι αποτέλεσμα της έλλειψης επικοινωνίας που έχουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα με την πραγματική αγορά εργασίας ενώ στη χώρα μας δεν υπάρχει καμία οργανωμένη δομή που να φέρνει σε επαφή αυτές τις ομάδες. Επίσης η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό της εργατικής δύναμης του ιδιωτικού τομέα να απασχολείται σε μικρές επιχειρήσεις (73%).
Μετά το δημογραφικό η έλλειψη εξεύρεσης εργαζομένων για τις ελληνικές επιχειρήσεις είναι η δεύτερη άλυτη εξίσωση για να μπορέσει η χώρα να ελπίζει σε ανάκαμψη και να ακολουθήσει τις ανεπτυγμένες χώρες στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης.