Κατ’ αρχάς αξίζει να θυμηθούμε τη χρεοκοπία του ταξιδιωτικού πρακτορείου Manos το 2003. Η εταιρία είχε λάβει πολλά δάνεια για να έχει δικό της αεροπορικό στόλο με στόχο να έχει την άνεση της μεταφοράς των πελατών της. Δυστυχώς η πτώση των δίδυμων πύργων στη Νέα Υόρκη προκάλεσε και άλλαξε όλη τη φιλοσοφία των αεροπορικών ταξιδιών με αποτέλεσμα η εταιρία να πτωχεύσει.
Στην εγχώρια επιχειρηματική σκηνή η δεκαετία της κρίσης που έχουμε αφήσει πίσω μας, έχει να μας διδάξει πικρές επιχειρηματικές ιστορίες. Γνωστά ονόματα της βιομηχανίας και του εμπορίου δεν απέφυγαν την πτώχευση, αφού δεν κατάφεραν να βρουν λύση απέναντι στο κλείσιμο των πιστωτικών γραμμών που εφάρμοσαν οι τράπεζες και σε συνδυασμό με τον υψηλό δανεισμό που μετέφεραν από τα προηγούμενα χρόνια, χρεοκόπησαν και εξαφανίστηκαν από το χάρτη. Πρόσθεσαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία και «έσβησε» η εταιρική τους επωνυμία (brand name) έπειτα από πολλά χρόνια παρουσίας στην επιχειρηματική ζωή της χώρας.
Η αρτοβιομηχανία Κατσέλης, η οποία το 2007 μετονομάστηκε σε Nutriart όταν εξαγοράσθηκε από τον όμιλο Γ. Δαυίδ, πτώχευσε το 2013 παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες της ιδιοκτησίας και των τραπεζών να βρεθεί μία λύση.
Η Ατλάντικ, η πέμπτη μεγαλύτερη αλυσίδα σούπερ μάρκετ της χώρας, πριν κλείσει βυθίστηκε υπό το βάρος των δανειακών υποχρεώσεων, οδηγώντας στην ανεργία πάνω από 3.000 εργαζόμενους και προκαλώντας ζημίες σε 1.500 και πλέον προμηθευτές. Καθοριστικής σημασίας ήταν και η κόντρα ανάμεσα στους βασικούς μετόχους, την οικογένεια Αποστόλου και την οικογένεια Λαουτάρη, στη διάρκεια της οποίας εκτοξεύθηκαν εκατέρωθεν σκληρές κατηγορίες.
Σ’ ένα απόγευμα τον Σεπτέμβριο του 2013 έγινε γνωστό στους 890 εργαζόμενους του ομίλου Χατζηιωάννου ότι κλείνει η θυγατρική-αλυσίδα Sprider Stores. Τα οικονομικά ανοίγματα των αδελφών Χατζηιωάννου σε συνδυασμό με τον υψηλό δανεισμό ήταν το εκρηκτικό μείγμα που προκάλεσε την πτώχευση του ομίλου.
Τον Απρίλιο του 2013 κατατέθηκε αίτηση πτώχευσης για την καπνοβιομηχανία Γεωργιάδης, μία από τις πιο ιστορικές επιχειρήσεις της χώρας. Τα οικονομικά προβλήματα της εταιρείας σε συνδυασμό με την κατάρρευση των πωλήσεων λόγω της αύξησης του λαθρεμπορίου δεν άφησαν πολλά περιθώρια για να αποφύγει η εταιρεία το πικρό ποτήρι της χρεοκοπίας. Το σήμα κατατεθέν της «Γεωργιάδης» ήταν η περίφημη σειρά «22», η οποία είχε πιστούς λάτρεις.
Στην ιστορία πέρασε και η βιομηχανία δομικών υλικών Φίλκεραμ Johnson με δικαστική απόφαση στα τέλη του 2011. Η καθίζηση της οικοδομικής δραστηριότητας ήταν το βασικό χτύπημα για την εταιρεία, η οποία δεν κατάφερε να διαχειριστεί τα χρέη της.
Σε πτώχευση οδηγήθηκε και η γνωστή χαρτοβιομηχανία Diana. Η επιχείρηση του κ. Πάνου Ζερίτη λύγισε υπό το βάρος των υποχρεώσεών της και της αδυναμίας της να βρει κεφάλαια για να συνεχίσει τη λειτουργία της, επιφέροντας βαρύ πλήγμα στην απασχόληση της ακριτικής Ξάνθης. Οι συνολικές υποχρεώσεις της Diana –σύμφωνα με τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στο αίτημα πτώχευσης– προς προμηθευτές, προσωπικό, Δημόσιο, ασφαλιστικούς φορείς, πιστωτές, ΔΕΗ και ΔΕΠΑ ανέρχονταν σε 30 εκατ. ευρώ.
Στη λίστα των χρεοκοπιών προστέθηκαν η Neoset, η Alex Pak, ο Fokas,η Shelman και η Χ.Κ. Τεγόπουλος.