Όπως έχει πει και στο παρελθόν και  ένας από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες «στην Ελλάδα για να είσαι επενδυτής πρέπει να είσαι αθάνατος προκειμένου να ζήσεις για να δεις  την υλοποίηση της επένδυσης».

Αυτή τη χρονική στιγμή η χώρα είναι τραυματισμένη με τραυματισμένες νοοτροπίες πολιτών. Τα θέλουμε όλα από το κράτος που έτσι κι αλλιώς έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και χρόνια. Σκεφτείτε μόνο ότι από το 2010 που ξεκινά η κρίση στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα  δεν έχουν γίνει οι αναγκαίες συντηρήσεις στην δημόσια υποδομή της χώρας(οδικοί άξονες, γέφυρες, δημόσια κτίρια). Η βασική επιχειρηματολογία ήταν ασφαλώς η κρίση που εξαφάνισε το 25% του ΑΕΠ της χώρας.

Τώρα λοιπόν που πρέπει να γίνει επανεκκίνηση και καλώς η κυβέρνηση προσπαθεί να ενεργοποιήσει τις υγιείς δυνάμεις της χώρας δεν υπάρχουν τα κεφάλαια γιατί θα πρέπει να δοθούν ετεροχρονισμένα σε υποχρεώσεις παλαιότερες για το δημόσιο.

Από την άλλη πλευρά οι ξένοι που θέλουν και έχουν ρευστότητα να επενδύσουν στην Ελλάδα βλέπουν δύο βασικά προβλήματα: α) πολύ μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης αλλά και στην ανάληψη αδειών για επενδύσεις και β) αμφισβητούν ότι η ανάπτυξη μπορεί να υπερβεί το 2% ή και να φθάσει το 4% ετησίως που θέλει η κυβέρνηση με τόσο μεγάλη έλλειψη στελεχών και υγιών αλλά μεγάλων σε μεγέθη επιχειρήσεων.

Μην ξεχνούμε ότι έχουμε καεί στη κυριολεξία 10 χρόνια από τη κρίση και τώρα που θα έπρεπε η χώρα να κάνει μεγάλους βηματισμούς καθόμαστε και κλαίμε και αναπολούμε τι χάσαμε και τι μας βρήκε τα προηγούμενα χρόνια. Δυστυχώς δεν έχουμε σήμερα μία Ιφιγένεια  να θυσιάσουμε για να πάρουν μπροστά τα πανιά της οικονομίας.