Όλες οι σοβαρές μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις στη χώρα είναι σε απόγνωση, αφού δεν βρίσκουν να προσλάβουν στελέχη με εξειδίκευση γιατί συμβαίνει το εξής φοβερό γεγονός: το 99% των βιογραφικών που στέλνονται από τους υποψηφίους όχι μόνο δεν έχει σχέση με το αντικείμενο που ζητά η εκάστοτε εταιρία, αλλά είναι αντιγραφή προς όλες τις εταιρίες. Για παράδειγμα ζητά κάποια εταιρία χημικό μηχανικό ή ηλεκτρολόγο μηχανικό και αποστέλλονται βιογραφικά από νέους που έχουν σπουδάσει μαγειρική, κομμωτική, ή έχουν σπουδάσει κάποιο δημόσιο ή ιδιωτικό ΙΕΚ. Το εκπληκτικό είναι ότι τα βιογραφικά είναι το ίδιο γραμμένα-προφανώς υπάρχει μία κοινή φόρμα στην οποία βασίζονται- και βέβαια στο τέλος του βιογραφικού ο ενδιαφερόμενος αναγνωρίζει ότι δεν έχει τα προσόντα και σημειώνει ότι μπορεί να εργαστεί από απλός νυχτοφύλακας, κηπουρός, θυρωρός ή διανομέας.

Προφανώς και τα καλά στελέχη έχουν φύγει στο εξωτερικό γι αυτό και όπως μας εκμυστηρεύονται διευθύνοντες σύμβουλοι μεγάλων βιομηχανιών, ψάχνουμε μέσω γνωστών και φίλων να βρούμε αξιόλογα στελέχη.

Το εκπληκτικό είναι ότι δεν υπάρχει καμία διασύνδεση των κορυφαίων πανεπιστημίων(ΕΜΠ, ΟΠΑ, ΠΑ.ΠΕΙ,) με τη πραγματική οικονομία για να υπάρχει διασύνδεση των επιχειρήσεων με τους αποφοίτους των ελληνικών πανεπιστημίων. Οι περισσότεροι πτυχιούχοι αμέσως στέλνουν τα βιογραφικά τους στο εξωτερικό και ετοιμάζονται για την πολυεθνική τους καριέρα. Ποιος πιστεύει άραγε ότι ένας νέος πτυχιούχος του ΕΜΠ ή της Νομικής ή της Ιατρικής-για να μείνουμε στις 3 εμβληματικές σχολές της χώρας- που έλιωσε στο διάβασμα θα θέλει να επιστρέψει για να λαμβάνει 3.000 ευρώ μεικτά-2.100 καθαρά- και παράλληλα να βλέπει δίπλα του την αναξιοκρατία και τη προώθηση στην αναρρίχηση της εργασίας ατόμων που μπορεί να τέλειωσαν μόνο το λύκειο αλλά έχουν μάθει να ελίσσονται όπως λέει και η σχετική παροιμία με τον αετό και το φίδι, όπου ο αετός βλέποντας το φίδι να έχει φθάσει στην κορυφή του βουνού το ρωτά: «εσύ πως έφθασες τόσο ψηλά αφού σέρνεσαι στο έδαφος;» και το φίδι απάντησε : «έρποντας και γλύφοντας».