Πρόκειται για μία χαμένη χρηματιστηριακά χρονιά, αν και το ξεκίνημα ήταν θετικό και οι προσδοκίες μεγάλες μετά από το +49,17% του γενικού δείκτη το 2019 και τη παγκόσμια πρωτιά που είχε η Αθήνα τη περσινή χρονιά.

Τι συνέβη όμως και η αγορά παραπαίει και κάθε μήνας που περνά είναι και χειρότερος;

Αυτό που λένε τα σοβαρά χρηματιστηριακά γραφεία και οι διεθνείς οίκοι είναι ότι η Αθήνα είναι πλέον μία πολύ μικρή αγορά. Εάν εξαιρέσεις τις τέσσερις τράπεζες και την ομάδα των εισηγμένων που έχουν κεφαλαιοποίηση άνω του 1 δις ευρώ και μία μικρή μειοψηφία 10 εισηγμένων με μέση αξία 400-800 εκατ ευρώ η Αθήνα δεν έχει να επιδείξει πολλές επιλογές σε ξένα ή και εγχώρια funds που θα ήθελαν να επιλέξουν το Ελληνικό Χρηματιστήριο.

Μην ξεχνάτε ότι το ΧΑ διαθέτει σήμερα 178 εταιρίες εκ των οποίων οι 40 είναι σχεδόν αδιάφορες καθώς πολλές εξ αυτών ανήκουν στη κατηγορία ζόμπι. Ταυτόχρονα ο βασικός κορμός των εισηγμένων 100 εισηγμένες είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δυστυχώς εγκλωβίστηκαν στην 10ετή κρίση και υπό το βάρος του δανεισμού έχουν μαραζώσει και ταυτόχρονα δεν έχουν εξωστρέφεια.

Όλα τα παραπάνω συν το γεγονός ότι μετά το 1999 καταστράφηκε η γενιά των επενδυτών και για να δημιουργηθεί μία νέα γενιά απαιτείται τουλάχιστον μία δεκαετία αλλά με κανονικές συνθήκες σε μία οικονομία, είναι κατανοητό ότι το Χρηματιστήριο κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Όμως δεν είναι μόνο τα παραπάνω αρνητικά στοιχεία, έχουν έρθει και όλα τα οικονομικά σκάνδαλα των τελευταίων ετών με αποκορύφωμα τη Folli Follie όπου αναζητούνται 1 δις ευρώ χαμένα κεφάλαια (το σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν μεταξύ 80-100 εκατ ευρώ), για να αφήσουν ακόμη μεγαλύτερη σκουριά, σε ένα θεσμό που, στις προηγμένες οικονομίες του πλανήτη, αποτελεί έναν από τους βασικούς άξονες ανάπτυξης.