Αυτή η εικόνα μας θυμίζει το καλοκαίρι των capital controls όταν επικράτησε η απόλυτη στρέβλωση και καταστροφή για τις επιχειρήσεις καθώς εγκλωβίστηκαν από την έλλειψη μετρητών και αδυνατούσαν να καλύψουν ταμειακά τις ανάγκες σε πρώτες ύλες.

Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, είναι πασιφανές ότι επιστρέφει ο εφιάλτης της ρευστότητας για μεγάλο μέρος των 650.000 επιχειρήσεων της χώρας που είναι μικρομεσαίες. Δηλαδή απασχολούν από 10 έως 50 εργαζόμενους. Δεν αναφερόμαστε στις 220 μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις που αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία.

Γιατί όμως ξανά οι προμηθευτές θέλουν να κάνουν δύσκολη τη ζωή των επιχειρήσεων; Το καμπανάκι της ανησυχίας χτύπησε δυνατά μετά την ανακοίνωση της ύφεσης (-15,2%) το δεύτερο τρίμηνο του 2020. Ήδη όμως η εικόνα άρχισε να θαμπώνει από αμέσως μετά το lock down του Μαρτίου και ενώ ουσιαστικά ο τραπεζικός τομέας έχει απενεργοποιηθεί.

Οι προμηθευτές έχοντας ακόμη νωπές τις εικόνες του capital control στην Ελλάδα προσέτρεξαν να διασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους. Ωστόσο αυτή η πρακτική είναι άδικη απέναντι στις επιχειρήσεις που κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να σταθούν στα πόδια τους. Μετά από ένα αξιόλογο 2019 ήρθε το 2020 που ισοπέδωσε ξανά μερίδια αγοράς και κέρδη και έβαλε τις εταιρείες σε νέο πονοκέφαλο.

Οι υγιείς εταιρίες προφανώς και έχουν κεφάλαια για να «κάψουν» αλλά η πλειοψηφία των εταιρειών είναι πάλι σε απόγνωση με στεγνό το τραπεζικό σύστημα και αναζητούν χρηματοδότηση. Εάν δεν τελειώσει αυτός ο εφιάλτης της πανδημίας με την εξεύρεση του εμβολίου δεν πρόκειται να ηρεμήσει ο οικονομικός κύκλος της χώρας που είναι πάλι σε αναταραχή.