Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε ότι ξεκίνησε νέος κύκλος επαφών και προτάσεων για εξαγορές που θα κορυφωθεί το 2021 και θα έχει ως στόχο εταιρίες που δραστηριοποιούνται σε κλάδους που διακρίνονται στα χρόνια της πανδημίας. Όπως για παράδειγμα στους κλάδους υγείας, στο λιανεμπόριο, στην ακτοπλοΐα. Πρόκειται για κλάδους που εμφανίζουν ανάπτυξη γιατί πολύ απλά οι επενδύσεις που πραγματοποιούνται έχουν τη δυνατότητα να αποσβεστούν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα αφού υπάρχει σταθερή και αυξανόμενη ζήτηση των προϊόντων της όπως συμβαίνει και στους κλάδους –πρωταθλητές της πανδημίας- που είναι οι κλάδοι logistics και ταχυμεταφορών για ευνόητους λόγους που είναι η αποθήκευση αλλά και η μεταφορά και η ασφαλής και υγιής παράδοση των προϊόντων.

Μπροστά σ αυτή τη γενική εικόνα υπάρχει η πλειοψηφία των οικογενειακών επιχειρήσεων στην Ελλάδα(πάνω από το 90% του συνόλου των επιχειρήσεων) που βρίσκονται σ ένα σταυροδρόμι. Η 3η γενιά των επιχειρηματιών(οι παππούδες τους ίδρυσαν τις εταιρείες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και οι πατεράδες τους τις επέκτειναν) που είναι οι σημερινοί 40αρηδες θα πρέπει να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον των εταιρειών που έφτιαξε η οικογένειά τους. Η θα πρέπει να ετοιμάσουν την επόμενη μέρα με νέες επενδύσεις και στόχευση στην 4η βιομηχανική επανάσταση ή να δεχθούν να συμμαχήσουν με μεγαλύτερους ανταγωνιστές τους που ενδεχομένως θα τους κοστίσει και την έλλειψη της ιδιοκτησίας αλλά θα έχουν εξασφαλίσει το μέλλον της εταιρίας τους που πιθανότατα να σβήσει εάν δεν υπάρχουν διάδοχοι όπως έχει συμβεί σε ιστορικά ονόματα της ελληνικής βιομηχανίας που πέρασαν στη λήθη.

Υπάρχει όμως το θέμα του εγωισμού που επιδεικνύουν πολλοί νέοι επιχειρηματίες της 3ης γενιάς οι οποίοι ενώ διαισθάνονται ότι δεν μπορούν από μόνοι τους να οδηγήσουν την επιχείρηση στην εποχή μετά τη πανδημία όπου θα χρειαστούν κεφάλαια που μόνο μία συγχώνευση τους προσφέρει, αντιδρούν και προτιμούν να δανείζονται βάζοντας όμως σε κίνδυνο την εταιρία και το μέλλον των θέσεων εργασίας. Η εποχή που διανύουμε είναι η εποχή της συνεργασίας και της ενίσχυσης των δυνάμεων. Η Ελλάδα παραμένει ένα πολύ μικρό κομμάτι του παγκόσμιου εμπορίου και της βιομηχανίας. Έχει καταπληκτικές εταιρίες αλλά μικρές σε μέγεθος που η παγκοσμιοποίηση κάποια στιγμή θα της εξαϋλώσει.