Αυτό που αφήνει το 2020 σαν γεύση είναι πόσο εύθραυστη είναι η ζωή μας και θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με το 2001 όταν τότε είχαμε τη κατάρρευση των δίδυμων πύργων και ξαναφτιάχτηκαν από την αρχή οι κανόνες για τις διεθνείς μεταφορές λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Νέα Υόρκη.

Ο παγκόσμιος πόλεμος κατά της υγείας των ανθρώπων δεν πρόκειται να τελειώσει τόσο γρήγορα όσο νομίζουμε με τον εμβολιασμό των ανθρώπων στο βόρειο ημισφαίριο. Κανείς δεν γνωρίζει αν θα υπάρξουν παρενέργειες και κυρίως πως θα εξελιχθεί το κίνημα κατά των εμβολίων.

Βέβαια το μείζον θέμα μετά από ένα παγκόσμιο πόλεμο είναι πως θα ξεκινήσει η αποκατάσταση των ζημιών στη παγκόσμια οικονομία. Εκεί το ερώτημα που τίθεται είναι εάν έφθασε η ώρα να συζητηθεί το κούρεμα στα χρέη κρατών και επιχειρήσεων.

Στη δική μας μικρή χώρα η κυβέρνηση ξέρει ότι πρέπει να κρατήσει άμυνα τουλάχιστον για 6 μήνες μέχρι να εμβολιασθεί το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού. Οι προβλέψεις του εμπορικού κόσμου για τις 670.000 επιχειρήσεις που υπάρχουν σήμερα-από 910.000 το 2008 όταν ξεκινούσε η κρίση- είναι ότι τουλάχιστον 200.000 δεν θα ξαναλειτουργήσουν οδηγώντας στην ανεργία 300.000 εργαζομένους.

Οι επιχειρήσεις που θα οδηγήσουν τις εξελίξεις και θα βρεθούν στη πρώτη γραμμή των νέων έργων της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης ήδη έχουν καταστρώσει τα σχέδια τους για το νέο έτος έχοντας λάβει υπόψη ότι η λιπόσαρκη ελληνική οικονομία θα παραμείνει στην εντατική με τη πλειοψηφία των πολιτών να γίνεται ακόμη πιο εσωστρεφής αφού ο Covid 19 παραμένει ακόμη αήττητος για εκατομμύρια πολίτες που μάχονται καθημερινά για τη ζωή τους.