Είχαμε από το καλοκαίρι του 2015 -τότε που ο Γιάνης υπερηφάνως έκλεισε τις τράπεζες και επέφερε τα 60 ευρώ την ημέρα- ν ακούσουμε ότι επανήλθε το καθεστώς της προπληρωμής των παραγγελιών για πρώτες ύλες. Αυτό το φαινόμενο επανήλθε μετά από 4 χρόνια γιατί ήδη υπάρχουν οι φόβοι των προμηθευτών ότι πολλοί πελάτες τους λόγω της καθίζησης της κατανάλωσης δεν έχουν αρκετό ταμειακό λίπος για να μπορέσουν να αποπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.

Έτσι επαναφέρουν το καθεστώς της προπληρωμής των παραγγελιών δημιουργώντας νέα περίοδο capital controls και λογικά θα έχουμε νέο κύκλο πτωχεύσεων για όσες επιχειρήσεις οριακά επιβιώνουν αφού τα δάνεια από τις τράπεζες είναι είδος εν εξαφάνιση.

Η πικρή αλήθεια είναι με βάση τη σημερινή κατανάλωση στην Ελλάδα είναι υπερβολικά μεγάλος ο αριθμός των επιχειρήσεων που λειτουργούν αφού οι περισσότερες εταιρίες δεν έκαναν και ποτέ το άλμα στο εξωτερικό με συνέπεια να αργοσβήνουν στην εγχώρια αγορά.

Η πανδημία δεν κατάφερε μόνο να κλείσει μέσα στα σπίτια τους ανθρώπους και τους άλλαξε πλέον τη φιλοσοφία τους για τη ζωή, τον τρόπο διασκέδασης και τον τρόπο εργασίας αφού η τηλεργασία θα κυριαρχήσει αλλά η πανδημία αλλάζει και τους όρους των επιχειρήσεων.

Όσες δεν έχουν το συγκριτικό μέγεθος στο κλάδο που δραστηριοποιούνται με αξιόλογα μερίδια και λειτουργική κερδοφορία, υποχρεωτικά θα σβήνουν σιγά-σιγά γιατί δεν θα μπορούν να υποστηρίξουν τους πελάτες τους. Αυτό είναι εξάλλου και το ουσιαστικό. Δεν αρκεί να κλείσεις τη συμφωνία και να πάρεις τα πρώτα χρήματα αλλά να αφουγκραστείς τις ανάγκες τους πελάτη σου και να τον υποστηρίζεις καθημερινά…