To μείζον θέμα για τις 157 εισηγμένες και ειδικά για όσες ελέγχονται από τις οικογένειες των ιδρυτών-και πιστέψτε με είναι πάνω από 60- είναι ότι θα πρέπει να εξαφανιστούν από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου οι κόρες, οι γιοι του ιδρυτή ή γενικά οι συγγενείς πρώτου βαθμού που μέχρι σήμερα είχαν και εκτελεστικά χρέη. Αυτή η εικόνα δεν συμβαίνει πουθενά αλλού και είναι από τις μάστιγες των εταιριών που δεν μπορούν να απλώσουν τα φτερά τους και να αναπτυχθούν γιατί υπάρχουν τα μυστικά των οικογενειών και ο φόβος μήπως εισέλθει ξένος στην οικογένεια και απειλήσει το στέμμα του βασιλείου που είναι η εταιρία.

Όλα τα παραπάνω πρέπει ν αλλάξουν γιατί αλλιώς θα υπάρξουν βαρύ πρόστιμα. Βέβαια αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο είναι ότι αυτές οι οικογενειακές εισηγμένες δεν θα μπορέσουν να βρούνε καλύτερα συμβόλαια για την ανάπτυξη των εργασιών τους. Έχουμε δει στο παρελθόν τις συγκρούσεις μεταξύ των μελών των οικογενειών που στερούν την ανάπτυξη των εισηγμένων και προσπαθούν να βρούνε λύσεις στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Οι λίγες και υγιείς επιχειρήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και πριν εισέλθουμε στο ευρώ με αργό αλλά σταθερό βηματισμό έβαλαν ανεξάρτητα στελέχη στα διοικητικά τους συμβούλια και μόνο ο ιδρυτής και βασικός μέτοχος παρέμεινε για να καθορίζει τους στόχους και γι αυτό σήμερα απολαμβάνουν κερδοφορία και κυρίως την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό εγχωρίων και ξένων επενδυτών.

Όλοι πρέπει να αλλάξουμε για να παραμείνουν ίδια τα πράγματα τόσο στη ζωή μας όσο και στη πραγματική οικονομία. Οι ρυθμοί της ζωής είναι ασύλληπτοι και όπως το έχει ξεκαθαρίσει και ο Δαρβίνος , επιβιώνουν αυτοί που προσαρμόζονται και όχι οι πιο δυνατοί…