Με κάποιον παρασκηνιακό και ατεκμηρίωτο τρόπο έχει κυριαρχήσει σαν απόλυτη και μη αμφισβητήσιμη αλήθεια ότι τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών είναι πιο σημαντικά από την ασφάλειά τους. Αυτή η αντίληψη όμως διευκολύνει τις απειλές και προκαλεί θύματα και νεκρούς. Δεν μπορεί να προσποιούμαστε ότι δεν το βλέπουμε.
Τα κράτη φτιάχτηκαν για να προστατεύουν τους υπηκόους των
Ποιο είναι τελικά πιο σημαντικό, η ασφάλεια των πολιτών ή τα προσωπικά δεδομένα; Η απάντηση είναι ιστορικά τεκμηριωμένη: Η ασφάλεια των πολιτών πρωτεύει, γιατί αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργήθηκαν οι οργανωμένες κοινωνίες και τα κράτη. Όλα ξεκίνησαν το 10000 πΧ , με την Αγροτική Επανάσταση όταν κάποιοι άνθρωποι, που ήταν περιπλανώμενοι τροφοσυλλέκτες μέχρι τότε, εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε περιοχές και άρχισαν να καλλιεργούν τη γη για να παράγουν τροφή. Προκειμένου να προστατέψουν τα σπίτια και τις καλλιέργειές τους από τους περιπλανώμενους που τους έκλεβαν τη σοδειά και τους απειλούσαν, οι αγρότες οργανώθηκαν αρχικά σε ομάδες, ακολούθως σε χωριά, σε πόλεις και τελικά σε κράτη.
Τα κράτη λοιπόν δεν δημιουργήθηκαν για να προστατεύουν τα προσωπικά δεδομένα, ούτε για να υπάρχει ελευθερία του λόγου. Αυτά ήταν πολύ μεταγενέστερα δικαιώματα, που προστέθηκαν πάντα με την προϋπόθεση ότι θα είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα ασφαλείς οι πολίτες της χώρας.
Οι μύθοι και οι αντιφάσεις για τα προσωπικά δεδομένα.
Είναι γνωστό ότι σχεδόν όλα τα προσωπικά δεδομένα είναι κάπου καταχωρημένα. Τα οικονομικά δεδομένα είναι γνωστά στην Εφορία, στις Τράπεζες, στα λογιστικά γραφεία και έχουν πρόσβαση οι περισσότεροι υπάλληλοι των οργανισμών αυτών. Τα ιατρικά δεδομένα είναι γνωστά στο σύστημα υγείας, στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, στα φαρμακεία, στα εργαστήρια, σε δεκάδες ιατρούς και σε γραμματείς και υπαλλήλους. Τα υπόλοιπα δεδομένα οι περισσότεροι σημερινοί άνθρωποι τα καταχωρούν στο Facebook και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης , όπου γνωστοποιούν ποιοι είναι οι φίλοι τους, βάζουν φωτογραφίες τους , σκέψεις , γούστα , σεξουαλικό προσανατολισμό, ενδιαφέροντα και δεκάδες άλλα. Για ποια προσωπικά δεδομένα λοιπόν μιλούμε;
Αυτό που όντως έχει σημασία είναι να μην γίνεται δόλια χρήση των καταχωρημένων δεδομένων. Χρήση προσωπικών δεδομένων δεν σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν όλα τα προσωπικά δεδομένα, ούτε ότι θα εκτεθούν σε δημόσια θέα, αλλά ότι θα χρησιμοποιηθούν αυτά που είναι απαραίτητα για τον εκάστοτε σκοπό από τον αρμόδιο φορέα, ο οποίος και θα ελέγχεται αυστηρά.
Οι ίδιοι άνθρωποι που δεν εμπιστεύονται το κράτος , περιέργως εμπιστεύονται στο Facebook τόσα πολλά βαθιά προσωπικά ευαίσθητα δεδομένα, παρότι είναι γνωστό ότι η εταιρεία αυτή και οι παρόμοιες τα κοινοποιούν και τα εμπορεύονται. Στον παραλογισμό αυτόν προφανώς έχει ευθύνες και το πολιτικό μας σύστημα. Η μεν αριστερά καλλιεργεί την ιδέα ότι το αστικό κράτος είναι “εχθρός του πολίτη”, ενώ η δεξιά είναι αλήθεια ότι χρησιμοποίησε κατά καιρούς προσωπικά στοιχεία με αθέμιτο τρόπο. Το ίδιο όμως έκανε και η αριστερά όταν και όπου ανέλαβε εξουσία όπως στην Κίνα, στην ΕΣΣΔ , στον συνδικαλισμό και σε κυβερνήσεις.
Προστασία αυτών που απειλούν τους πολίτες ;
Πρωταγωνιστές στην παρεμπόδιση χρήσης των προσωπικών δεδομένων είναι το κίνημα Πολιτικής Ορθότητας. Είναι η νέα θρησκεία, που γοήτευσε πολλούς επειδή εμφανίστηκε σαν κάτι προοδευτικό, διαφορετικό και δίκαιο. Όλοι αυτοί δεν αναρωτιούνται όμως για τις συνέπειες. Έτσι στην προσπάθεια να διορθώσουν κάποιο επιμέρους στραβό, υποστηρίζουν λύσεις που καταπατούν πολλά δικαιώματα και αγαθά που είναι πιο σημαντικά από αυτό που προσπαθούν να διορθώσουν. Στην περίπτωση του COVID 19 προτιμούν να βάζουν τους πολίτες σε κίνδυνο και ας υπάρχουν νεκροί, προκειμένου να μην χρησιμοποιηθούν κάποια στοιχειώδη προσωπικά δεδομένα όπως είναι η διεύθυνση κατοικίας, για να επιτηρηθεί η καραντίνα. Να επιβεβαιώνουν δηλαδή ότι το άτομο δεν μετακινήθηκε από το σπίτι του, χρησιμοποιώντας ένα δήθεν προσωπικό δεδομένο που είναι καταχωρημένο ακόμα και στον τηλεφωνικό κατάλογο. Παρόμοια στρέβλωση γίνεται και με την ελευθερία έκφρασης των ανθρώπων, όπου οι πολιτικά ορθοί υποστηρίζουν την προληπτική αυτολογοκρισία: Δεν επιτρέπεται για λόγους πολιτικής ορθότητας να εκστομίζεις αυτό που πιστεύεις εφόσον είναι αντίθετο από “αυτό που θα έπρεπε να νομίζεις”. Αλλά αυτό που θα έπρεπε να νομίζεις είναι αυτό που καθορίζουν αυτοί σαν σωστό. Πρόκειται δηλαδή για καθαρά φασιστική αντίληψη.
Η κυβέρνηση υποχώρησε και δεν επέτρεψε την επιτήρηση με ηλεκτρονικά μέσα όσων νοσούν από COVID 19 ( πχ κινητό ή ηλεκτρονικό βραχιόλι ) . Αν ερωτηθεί η πλειοψηφία του κόσμου, θα απαντήσει ότι η παρακολούθηση μάλλον δεν είναι αθέμιτη ούτε παράλογη. Όμως η πλειοψηφία δεν φωνασκεί και δεν καταγγέλλει και έτσι τελικά δεν ακούγεται δημόσια, πλην όμως δυσανασχετεί.
Η αδυναμία παρακολούθησης της νόσου με σύγχρονα μέσα είναι ένας από τους λόγους που υποχρέωσε σε καθολικό εγκλεισμό στο σπίτι ολόκληρου του πληθυσμού. Αυτό φαίνεται να μην ενοχλεί τους οπαδούς της Πολιτικής Ορθότητας … αρκεί που δεν χρησιμοποιήθηκαν προσωπικά δεδομένα.
Οι τέσσερεις αρχές χρήσης προσωπικών δεδομένων
Επειδή παγκοσμίως θεωρείται ανήθικη η μη χρήση προσωπικών δεδομένων για να προστατεύονται οι πολίτες, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ECHR) , το Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR) και οι Αρχές των Συρακουσών των Ηνωμένων Εθνών καθορίζουν τις τέσσερις αρχές που πρέπει να διέπουν οποιαδήποτε εφαρμογή παρακολουθεί πολίτες ώστε να θεωρείται ηθική: Να είναι απαραίτητη, να έχει αναλογική, να είναι επιστημονικά έγκυρη και να έχει χρόνο λήξεως. Οι επιπόλαιες ιδεολογίες που εμποδίζουν κάθε πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα, δεν έχουν θέση όταν πρόκειται για την ασφάλεια των πολιτών . Αυτή είναι μια ορθολογική θέση που συμμερίζονται πια όλα τα κράτη.