Την ίδια περίπου στιγμή σύμφωνα με στοιχεία του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων είχαμε τις χειρότερες επιδόσεις της τελευταίας τριετίας για τις εξαγωγές το πρώτο εξάμηνο του έτους.
Μόνον ανεξήγητη δεν είναι αυτή η πτώση αφού η λειτουργία των εξαγωγικών επιχειρήσεων συναντά τεράστια εμπόδια κυρίως στον τομέα της χρηματοδότησης των επενδύσεων, της παραγωγής και των εξαγωγών, στην αδυναμία αποφασιστικής μείωσης των γραφειοκρατικών αντικινήτρων και βέβαια στην απουσία ορισμού και υλοποίησης μιας αναπτυξιακής στρατηγικής που θα καθορίσει στόχους και προτεραιότητες για ένα νέο αναπτυξιακό και εξαγωγικό μοντέλο που θα στηρίζεται στην ανάπτυξη των διεθνώς ανταγωνιστικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας.

Η έκθεση του World Εeconomic Forum (WEF) για τη διεθνή ανταγωνιστικότητα που κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες κατέταξε την Ελλάδα στην... 91η θέση (!), σε σύνολο 148 χωρών, όταν η Κύπρος και η Πορτογαλία βρίσκονται στην 58η και στην 51η αντίστοιχα. Όμως το σημαντικό συμπέρασμα που προκύπτει από την έκθεση αυτή, είναι ότι το αναπτυξιακό πρόβλημα της χώρας είναι κυρίως πολιτικό: συνίσταται στην προβληματική λειτουργία των θεσμών δηλαδή του Κράτους, γεγονός που ακυρώνει τις δυνατότητες αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας.
Εξαιρετικό παράδειγμα αποτελεί και η αποτυχία δημιουργίας σύγχρονου και αποτελεσματικού μηχανισμού υποστήριξης της εξωστρέφειας και της οικονομικής διπλωματίας. Η με υψηλές προσδοκίες ανακοινωθείσα τον Ιανουάριο αναδιάρθρωση του μηχανισμού υποστήριξης της οικονομικής εξωστρέφειας και γενικότερα του σχεδιασμού και της άσκησης της οικονομικής διπλωματίας οδεύει προς οριστικό ενταφιασμό αφού και αυτή η προσπάθεια εγκλωβίστηκε στις συμπληγάδες της απουσίας στρατηγικής και στις συντεχνιακές και κοντόφθαλμες επιδιώξεις ενός ανομοιογενούς εσμού ομάδων συμφερόντων που κατά θαυμαστό τρόπο κατορθώνουν για σχεδόν 10 και πλέον χρόνια τώρα, ομιλώντας για αναβάθμιση της οικονομικής διπλωματίας να την έχουν καθηλώσει στα επίπεδα μιας υποανάπτυκτης χώρας.
Το αίτημα των παραγωγικών τάξεων για πολλά χρόνια αναφέρεται στην δημιουργία μιας Γενικής Γραμματείας Εξωστρέφειας που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είχε υιοθετήσει και εξαγγείλει από την θέση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πριν μερικά χρόνια χάθηκε στην ομίχλη του ...βαλκανικού τοπίου.
Είναι γνωστό ότι χωρίς εξειδικευμένη υπηρεσία με υψηλού επιπέδου στελεχιακό δυναμικό, που θα υποστηρίζει τις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην εξαγωγική τους προσπάθεια στις αγορές του εξωτερικού, που θα παρακολουθεί τις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με άλλες χώρες, που θα συν- διαμορφώνει με συναρμόδιες υπηρεσίες τις θέσεις της χώρας σε πλειάδα διεθνών οικονομικών οργανισμών για κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ανταγωνιστικότητα της χώρας, που θα παρακολουθεί και έγκαιρα θα ενημερώνει τους εσωτερικούς μηχανισμούς για την απαραίτητη προσαρμογή των επιχειρήσεων στις συνεχώς μεταβαλλόμενες διεθνείς συνθήκες, το παιχνίδι μιας ισορροπημένης οικονομικής μεγέθυνσης θα χαθεί.
Ποτέ δεν αυξηθούν δραστικά οι εξαγωγές μας, σαν ποσοστό του ΑΕΠ (ώστε να πλησιάσουμε τον μέσο κοινοτικό όρο), ποτέ δεν θα σχεδιαστούν στοχευόμενες διπλωματικές ενέργειες και δράσεις προώθησης, ποτέ δεν θα αποκτήσουμε μακροχρόνιο στρατηγικό σχεδιασμό που μέσω πολυετών προγραμμάτων θα θέτουν ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους, ποτέ δεν θα υπάρξει αποφασιστική συμμετοχή των παραγωγικών τάξεων και συνεργατική εμπλοκή του συνόλου κρατικών θεσμών.
Αυτή η αδράνεια κοστίζει χρόνο, χρήμα, ευκαιρίες, αγορές με δύο λόγια κοστίζει ακριβά στο κοινωνικό σύνολο Σε τελική ανάλυση, η δομή των εξαγωγών συνδέεται με την πραγματική διεθνή εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας και με την εθνική αυτοπεποίθηση. Όπως στο μπάσκετ μπορούμε να τα καταφέρουμε και στην οικονομική δημιουργία μπορούμε να κάνουμε «πρωταθλητισμό» με την δημιουργία καινοτόμων προϊόντων, υψηλής ποιότητας, δηλαδή προϊόντων με υψηλή προστιθεμένη αξία.
Η Λυδία λίθος των εξαγγελιών και προθέσεων θα κριθεί στην δημιουργία ή όχι μιας Γενικής Γραμματείας Εξωστρέφειας που θα είναι το στρατηγείο των Διεθνών Οικονομικών σχέσεων της Ελλάδας, της ανάπτυξη των εξαγωγών, της προσέλκυσης επενδύσεων, της επιτάχυνση της εξόδου της χώρας.

Χρήστος Φαρμάκης

Σύμβουλος ΟΕΥ – Μέλος του ΔΣ της ΕΝΔΥ ΟΕΥ
(οι απόψεις που διατυπώνονται εδώ είναι αυστηρά προσωπικές)