Δηλαδή δεν τα ανακαλύψαμε ακριβώς σήμερα. Όσοι έχουμε περάσει απ το τραπεζικό σύστημα τα ξέρουμε πολύ καλά. Μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις, η παρούσα και οι προηγούμενες, παριστάνουν ότι δεν το γνωρίζουν.

Η ανεπάρκεια των τραπεζών είναι διαχρονικά ο κυριότερος ανασχετικός παράγοντας για την ανάπτυξη στην Ελλάδα. Τώρα δε, που στην πράξη έχουν μείνει μόνο τέσσερις τράπεζες και που τα χαρτοφυλάκιά τους είναι γεμάτα κόκκινα δάνεια, οι τράπεζες έχουν καταντήσει χώροι στέγασης των ATMs, τίποτα παραπάνω. Γι αυτό, όσα και ν' ακούτε για τεράστια ευρωπαϊκά κονδύλια που κάθε τόσο εγκρίνονται για να αντιμετωπιστεί η κρίση, μην τα πιστεύετε· διότι τα κονδύλια θα εγκριθούν, θα πιστωθούν στα διάφορα ειδικά funds που θα φτιαχτούν γι αυτό το σκοπό και θα κολλήσουν στο τραπεζικό μας σύστημα.

Θυμάμαι, πριν μια δεκαετία περίπου, ήμουν στο Board ενός γνωστού ευρωπαϊκού προγράμματος που είχε συστήσει ένα τέτοιο fund για την Ελλάδα και είχαμε ετοιμάσει τις συμβάσεις εκτέλεσης των χρηματοδοτήσεων με τις τράπεζες που εκδήλωσαν ενδιαφέρον. Όταν ήρθαν να υπογράψουν, ο διευθυντής πίστεως μιας μεγάλης συστημικής τράπεζας είχε αλλάξει το λεκτικό της σύμβασης και εκεί που έλεγε ότι θα χρηματοδοτήσουν είχε προσθέσει τη φράση: "με τα συνήθη τραπεζικά κριτήρια και εγγυήσεις".

Του επισημάναμε ότι αν ήταν να δίνει δάνεια με τα συνήθη τραπεζικά κριτήρια, τότε δεν χρειαζόταν το πρόγραμμα και πως μ' αυτή τη διατύπωση δεν θα πάρει κανείς δάνειο (πέραν των όσων θα έπαιρναν και χωρίς τις ευρωπαϊκές ενισχύσεις). Ανταπάντησε το γνωστό "ας μου δώσει εντολή η διοίκηση να υπογράφω τα δάνεια χωρίς εγγυήσεις" και τα λοιπά κόλπα που γνωρίζουμε καλά όσοι έχουμε περάσει απ' το χώρο. Δεν θα σας κουράσω με τις λεπτομέρειες, αλλά αυτό είναι ένα απ' τα μεγαλύτερα προβλήματά μας σήμερα. Και για κάποιους μυστηριώδεις λόγους η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για να το λύσει.