Ο τίτλος αυτού του άρθρου θέλει να ξεκαθαρίσει ότι με σκόρδα, ξόρκια, λαμπάδες και ομαδικά "βοήθα παναγιά", δε μπορεί κανείς ατομικά να χειραφετηθεί, ούτε ομαδικά να μετεξελιχθεί συγκροτημένα προς κάποια κατεύθυνση. Παρενθετικά δε, υπονοεί ότι έφτασε η ώρα για ορισμένες σαφείς, αδιαπραγμάτευτες και αστρογγύλευτες προσεγγίσεις, τέτοιες που να μπορούν να διαμορφώσουν ένα νέο πυρήνα αξιακής και ιδεολογικής ανασυγκρότησης ώστε μαζί με τις προεκτάσεις τους να γίνουν κατανοητές από όλους, τις επιλέξουν δεν τις επιλέξουν οι σύνεδροι, τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ.

Προ λοιπόν άλλων γεγονότων που θα υπερκαθορίσουν ασύμετρα τις εξελίξεις και θα υπερβαίνουν τη δυνατότητα ενός κόμματος να διεξαγάγει ένα αξιακό και πολιτικό συνέδριο, το ΠΑΣΟΚ προχωράει -σημειωτόν βέβαια αλλά προχωράει- προς το προγραμματισμένο συνέδριο του Ιουνίου 2015.

 Ποιούς αφορά αυτό το συνέδριο λένε πολλοί, μην καταλαβαίνοντας ότι αφορά όλη την ελληνική κοινωνία στο μέτρο που θα εκφραστούν και θα υπερισχύσουν προσεγγίσεις και θέσεις για το μέλλον, με τις οποίες θα μπορεί να ταυτιστεί το τμήμα της κοινωνίας που σήμερα παραμένει απαθές, μη εκπροσωπούμενο ή/και αποπροσανατολισμένο.

Όλοι, όσοι μείναμε έως και σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, εκφραστήκαμε στις τελευταίες διαδικασίες μιλώντας για την ανάγκη μετεξέλιξης του κόμματος. Το ζητούμενο είναι σε ποιά αξιακή βάση, με ποιό ιδεολογικό περιεχόμενο, εκφρασμένο από ποιά πρόσωπα, με ποιό στόχο, με ποιό σχέδιο για την Ελλάδα; Η μετεξέλιξη είναι μονόδρομος, οι εκλογές το αποτύπωσαν και για άλλη μια φορά αυτή η μετεξέλιξη πρέπει να γίνει στη βάση του αξιακού και πολιτικού περιεχομένου του ΠΑΣΟΚ όπως αυτό έχει εκφραστεί διαχρονικά μέσα από τις διαρκείς μετεξελίξεις του, τις μικρότερες και τις μεγαλύτερες, μετεξελίξεις που σφραγίστηκαν από συνέδρια και επίπονες διαδικασίες.

Το ΠΑΣΟΚ μετεξελισόμενο έμεινε για 40 χρόνια στην καρδιά της χώρας και έτσι για άλλη μία φορά καλείται -επίπονα- να αλλάξει για να παραμείνει σύγχρονο, σε έναν κόσμο που αλλάζει, σε μια χώρα που αλλάζει. Όλοι εμείς, στο επικείμενο συνέδριο, θα κληθούμε να πάρουμε την απόφαση να αλλάξουμε σεμνά ή να χαθούμε επικά αναμασώντας με συναίσθημα το ιστορικό παρελθόν μας.

Θα κληθούμε να συζητήσουμε και τελικά να ψηφίσουμε μεταξύ δύο κυρίαρχων, έως αυτήν τη στιγμή αντιλήψεων, της (ανα)στροφής προς το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος μας -το μέγα μέρος του οποίου ήδη βρίσκεται στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α- ή στην ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας.

Θα κληθούμε να αποφασίσουμε εάν θέλουμε ένα Ελληνικό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ένα κόμμα στα πολιτικά πλαίσια των ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D), ένα κόμμα που θα καλύπτει το χώρο έκφρασης του κοινωνικού κέντρου, ένα κόμμα πατριωτικό αλλά στρατηγικά τοποθετημένο εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, ένα κόμμα πολυτασικό, ένα κόμμα με ισχυρές συλλογικότητες σε όλα του τα όργανα, ένα κόμμα ιδεολογικά σαφές, ενωμένο και ξανά με κυβερνητική προοπτική σε μια Ελλάδα που θα κάνει -καλώς- αρκετά χρόνια ακόμα να ξαναδεί αυτοδύναμες κυβερνήσεις.

Ένα κόμμα που θα αποτυπώνει αληθώς τις διαφορές του από την εξουσιαστική λαϊκιστική δεξιά αλλά και από την ιδεοληπτική λαϊκιστική αριστερά διαμεσολαβώντας άκρως ειλικρινά και μόνο πολιτικά, μεταξύ των ελίτ και της κοινωνίας των πολιτών.

Ένα κόμμα που θα υπηρετήσει την ανάγκη για Συνταγματική Αναθεώρηση, για εξορθολογισμό του εκλογικού νόμου, για θεσμοθέτηση της καθολικής αξιολόγησης στο Δημόσιο Τομέα και στις Δομές και στα άτομα που τις υπηρετούν, ένα κόμμα που θα απενοχοποιήσει το επιχειρηματικό κέρδος και θα υπηρετήσει τις Δημιουργικές Δυνάμεις της Ελλάδας διατηρώντας με περίσκεψη απόσταση από τον υπερβολικό κρατισμό.

Ένα κόμμα σύγχρονο που θα μπορεί -πέραν του πελατειακού κράτους που και αυτό υπηρέτησε για χρόνια- να κάνει άμεσα πράξη την πιο μεγάλη και ειρηνική επανάσταση στη χώρα, την ξεκάθαρη σύγκρουσή του με τον παρωχημένο, αναποτελεσματικό και απροκάλυπτα παρασιτικό και πελατειακό Δημόσιο Τομέα, όχι με τους Δημοσίους υπαλλήλους αλλά με το Δημόσιο Τομέα, που καταδυναστεύει αντί να υπηρετεί την καθημερινή ζωή και την υγιή επιχειρηματικότητα.

Ένα κόμμα μακριά από τις συντεχνίες, που ακόμα να καταλάβουν ότι το όφελος κάποιων είναι το κόστος κάποιων άλλων, που θα χτίσει ξανά με αντίληψη εκτίμησης προς ένα θεσμικό και σύγχρονο συνομιλητή τη σχέση του με το συνδικαλιστικό κίνημα.

Τέλος, ένα κόμμα που θα θυμάται πάντα ότι όταν τα ψάρια μυρίζουν, μυρίζουν απ' το κεφάλι και το κεφάλι κάθε χώρας είναι το κράτος της, αυτό που δημιουργεί και τους όποιους όρους για την ύπαρξή της.

ΥΓ. Υπενθυμίζω λόγω συγκυρίας και στο γενικότερο πολιτικό πλαίσιο, το Senatum Consultum Ultimum, που περιέγραψε ο Αλ. Παπαδόπουλος και εφαρμοζόταν ως σταθερή προειδοποίηση προς τους Υπάτους σε περίπτωση κινδύνου καταστροφής της Ρώμης και της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, καθιερώνοντας την έσχατη ευθύνη γι' αυτούς, όχι μόνο εάν τυχόν δρούσαν ενάντια στη Ρώμη αλλά ακόμα και στην περίπτωση που ολιγωρούσαν να πάρουν εγκαίρως μέτρα προστασίας της για να αποτραπεί διαφαινόμενη καταστροφή της...

Δημήτρης Καρέλας

Αρχιτέκτονας Μηχ. ΕΜΠ

Υπ. Ευρωβουλευτής Ελιά/Δημοκρατική Παράταξη

Υπ. Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Α' Αθήνας