Η νομολαγνεία (με την έννοια ότι, όποτε γεννάται κάποιο θέμα, θεσπίζεται εν θερμώ ένας νόμος να το αντιμετωπίσει- ει δυνατόν προβλέποντας και καμιά δεκαριά νέα κακουργήματα), η προχειρότητα και η εξ αυτής πολυνομία είναι, βέβαια, παραδοσιακά χαρακτηριστικά της χώρας (γνωστός δικηγόρος μέτρησε ότι ο κώδικας φορολογίας εισοδήματος έχει τροποποιηθεί 77 φορές από το 1994), τελευταία όμως έχει κανείς την αίσθηση μιας παραληρηματικής πλημμυρίδας.

Αν τα κελεύσματα της τρόικας και των δανειστών έχουν οδηγήσει ευθέως σε τερατώδεις διατάξεις, έχει κανείς την εντύπωση ότι έδωσαν λαβή και σε καταιγισμό εγχωρίων εμπνεύσεων. Νομοθετήματα που υποτίθεται ότι στοχεύουν σε διάρκεια, όπως οι κώδικες λειτουργίας των δικαστηρίων ή ο Αστικός και ο Ποινικός Κώδικας (θα πείτε και ο Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος κώδικας είναι, ήτοι μακρόπνοος, αλλά, όπως είπαμε, έχει γίνει κουρελού με 77 μπαλώματα) αλλάζουν κάθε τόσο ανάλογα με την άποψη ή την εμμονή (όχι, όχι το συμφέρον, προς Θεού) του καθενός υπουργού ή συμβούλου ή επιτροπής. Κακουργήματα γίνονται και ξεγίνονται, έργα που έχουν εκτελεστεί (!) απειλούνται με επανεξέταση για λόγους περιβάλλοντος, κίνητρα για επενδύσεις ...«ξενομοθετούνται» για να προστατευθεί η ποτάμια καραβίδα (αν βρείτε, φέρτε μου έστω μία, θα ανάψω τα κάρβουνα) κ.ο.κ.

          [Για να μη νομίζετε ότι υπερβάλλω σημειώνω παρενθετικά ότι ο νόμος για την καταχώριση ιδιοκτησιών στο κτηματολόγιο είχε αλλάξει το 2006-7 τρείς φορές μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο για να διορθωθεί ένα λάθος που τελικά ...δεν διορθώθηκε πλήρως ή ότι ο Πτωχευτικός Κώδικας θεσπίστηκε το 2007, τροποποιήθηκε εν μέρει το 2009, τροποποιήθηκε δραστικότερα το 2011 και το 2012 τροποποιήθηκε η ...τροποποίηση.]

          Εσχάτως έχει ανακαλυφθεί και μία νέα πατέντα. Οι νόμοι προβλέπουν και σε πόσο διάστημα πρέπει να γίνεται κάτι, όπως π.χ. ότι οι δίκες πρέπει να προσδιορίζονται γρήγορα και οι αποφάσεις να εκδίδονται αμέσως, λες και τις δίκες τις κάνει ο ...νόμος και όχι δικαστές και δικαστήρια που πρέπει να επαρκούν να κάνουν κάτι τέτοιο. Οι νόμοι του είδους βγαίνουν, τα δικαστήρια τους γράφουν αρμοδίως (ακόμη και αν ήθελαν, Aστραπόγιαννοι δεν θα μπορούσαν να γίνουν) και απλώς αναμένεται η νέα τροποποίηση επειδή απέτυχε η προηγούμενη (συχνότατα η επόμενη είναι έτι χειρότερη).

          Το μόνο που δεν έχει ακόμη γίνει είναι να ψηφισθεί ένας νόμος που θα διατάσσει ότι εντός τριμήνου θα γίνουμε όλοι πλούσιοι - και να περιμένουμε να πλουτίσουμε αυτομάτως με την εκπνοή της προθεσμίας. Όπως πάμε, μπορεί να το δούμε κι αυτό. Αυτό το τρίμηνο διάλειμμα νομοθετικής σιωπής ήταν, πάντως, αληθινή ανάσα...