Το παρελθόν, σημείωνε, είναι μάλιστα το μοναδικό δεδομένο. Μόνο τα πεπραγμένα των απερχόμενων αιρετών «αρχόντων» ξέρουμε με βεβαιότητα. Οι υποσχέσεις των αντιπολιτευομένων, οσοδήποτε σοβαρές, αναφέρονται στο μέλλον – το πάντοτε άδηλον- και είναι άρα εξ ορισμού αβέβαιες. Όσο οι εκλογές κερδίζονται από την αντιπολίτευση, άλλο τόσο και παραπάνω χάνονται από τις κυβερνήσεις. [Και κατά τη γνώμη του Kaletsky στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2008 προέχον ήταν να τιμωρηθεί η παράταξη του Μπους, όχι να προεξοφληθούν οι κυβερνητικές επιδόσεις του Ομπάμα.]
Υπ' αυτό το πρίσμα, η (αν)αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο η μία παράμετρος κρίσης των εκλογέων. Η άλλη εστιάζεται στο έργο της κυβέρνησης, όπου το πολυθρύλητο πρωτογενές πλεόνασμα έχει αντίβαρα την εξοντωτική φορολογία, τη μετατροπή του ποινικού δικαίου σε εισπρακτικό όργανο, την καταρράκωση του τεκμηρίου αθωότητας, τη γενικευμένη επίθεση κατά της περιουσίας των πολιτών. Αν υπάρχουν ικανά επιχειρήματα ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί ακόμη χειρότερα, κινούνται, ωστόσο, στη σφαίρα των υποθέσεων. Το βέβαιο είναι πως ό,τι έγινε δεν ήταν καλώς καμωμένο και, πάντως, δεν είχε καμία σχέση με υποσχέσεις τύπου Ζάππειο 1, 2 κλπ.
Το αν η ψήφος θα προσδιοριστεί από την επιθυμία αποδοκιμασίας των νυν κυβερνώντων ή από την εικόνα κακοφωνίας και αντιφάσεων που εκπέμπει η αντιπολίτευση είναι ζήτημα καθενός ψηφοφόρου. Ο τελευταίος πρέπει μόνο να θυμάται ότι πάντοτε η εκάστοτε εξουσία επισείει τους κινδύνους της κυβερνητικής αστάθειας και της (αληθούς ή υποτιθέμενης) αφροσύνης των αντιπάλων της για να φοβίσει τους εκλογείς και να τους κρατήσει στο μαντρί. Και ακόμη ότι τόσο η εξουσία όσο και η αντιπολίτευση πολύ συχνά προβάλλουν κάθε εκλογική αναμέτρηση ως δήθεν κρίσιμο «δημοψήφισμα», ακόμη και όταν σ' αυτήν δεν κρίνονται θέσεις βουλευτών αλλά δημάρχων και μελών του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Με άλλα λόγια (και με την χάριν ειλικρίνειας διευκρίνιση ότι δεν ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ – απλώς με πνίγει ο πολύς φιλοκυβερνητικός λιβανωτός), ας ψηφίσουμε κατά συνείδηση και ελεύθερη κρίση αφήνοντας κατά μέρος τα παχιά περί διλημμάτων λόγια.