Αν πράγματι συμβαίνουν αυτά που ακούμε να καταγγέλλονται ότι συμβαίνουν, ότι συνέβησαν το 2017, το 2018, το 2019, αν αποδειχτεί και το ελάχιστον έστω ποσοστό ενοχής, συνενοχής και συνωμοσίας ανθρώπων σε υπεύθυνες θέσεις, εντεταλμένων για την προστασία μας και για τη σωστή και εύρυθμη λειτουργία του κράτους, άλλων εκλεγμένων από εμάς τους ίδιους και άλλων διορισμένων από αυτ ούς που εκλέξαμε εμείς, τότε φίλοι μου, περήφανοι συνέλληνες την «έχουμε βάψει» . Και την «έχουμε βάψει» πολύ άσχημα. Ο οργανισμός μας θα έχει μολυνθεί πολύ περισσότερο απ΄ όσο μπορεί να αντέξει.

Τότε αντί να χαιρόμαστε και να πανηγυρίζουμε γιατί :

• «νικήσαμε τον κορωναιό»,
• η χώρα μας βγαίνει ενισχυμένη από τις «επιδοτήσεις» και τα δάνεια ,
• οι Ελληνικές θέσεις ενισχύονται διεθνώς,
• η Ελλάδα δικαιώνεται απέναντι στον παραλογισμό του Σουλτάνου,
• η κυβέρνηση «νοικοκύρεψε» τον τόπο,
• οι τουρίστες ξανάρχισαν να έρχονται,
• οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και τα μαγαζιά εστίασης άρχισαν να «δουλεύουν»,

θα έπρεπε να μη λέμε κουβέντα και να συνεχίζουμε να ψάχνουμε και να πιέζουμε και να ερευνούμε το Κράτος το ίδιο, τη χώρα την ίδια, τους θεσμούς, τις υπηρεσίες, τους ανθρώπους σε υπεύθυνες θέσεις για να ανακαλύψουμε τις εστίες της μόλυνσης.

Δεν μάς αρμόζουν μέσα σ αυτή την κατάσταση ενθουσιασμοί και «μπράβο» και αισιοδοξία και ανταλλαγή κομπλιμέντων και δημοσκοπήσεις της συμφοράς. Θα έπρεπε να αισθανόμαστε πολύ δυστυχείς. Ούτε «περήφανοι ως Έλληνες», ούτε «ωραίοι ως Έλληνες» πρέπει να αισθανόμαστε. Αλλά χειρότεροι κι απ΄ τους χειρότερους. Συγκρίνω αυτά τα «καλά» που μάς συνέβησαν αυτό το χρόνο με τα κακά που μάς συνέβαιναν τα περασμένα χρόνια, και το 2016 και το 2010 και το 2000 και το 1995 κι όλα όσα μάς συσσώρευσαν και απορώ: Δεν καταλάβαμε τίποτα, δεν ψάξαμε και δεν ερευνήσαμε τίποτα, δεν πήραμε μαχαίρι να «κόψουμε» τα αποστήματα αλλά ξεχάσαμε και πανηγυρίζουμε γιατί «πάμε καλά».

Στην ουσία, δεν ξέρουμε σε τι κόσμο, σε τι χώρα, σε πόσο τοξικό περιβάλλον ζούμε, πόσο βαθιά μέσα στο φλοιό της Δημοκρατίας μας έχει μπει η διαφθορά, η ανικανότητα, η συγκάλυψη, η συναλλαγή, η εγκληματικότητα, η αδιαφορία, η απατεωνιά.

Συγγνώμη αλλά όσες «καλές ειδήσεις» κι αν μάς προσφέρει η Κεντρική Ενημέρωση – που κι αυτή τη δουλειά της κάνει και «καλά πράγματα» υπάρχουν- δεν μπορώ, δεν μού επιτρέπεται να χαίρομαι.

Δεν μπορώ να γνωρίζω τι πορεία θα πάρουν οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τις τραγωδίες στη Μάνη, στα Κύθηρα, στη Μάνδρα, στο Μάτι και αλλού αλλά η εμπειρία μου τα τελευταία 20-30 χρόνια δεν μού εγγυάται ότι «κάτι» θα κινηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά