• ΓΔ: 00
  • FTSE/ΧΑ LARGE CAP0
  • FTSE ΧΑ MID CAP0
  • Τζίρος0
  • €/$ 0 €/£ 0
    BTC 0 ETH 0 XRP 0
Image on Reporter.gr
0
0
  • Nasdaq00%
  • S&P 50000%
  • CAC 4000%
  • DAX00%
  • FTSE 10000%
  • Nikkei 22500%

Δημήτρης Κωνσταντάρας

Διαβάζοντας και «ψαχουλεύοντας» άρθρα και αναλύσεις εφημερίδων το τριήμερο,, έμεινα σε δυο άρθρα, διαφορετικών εφημερίδων και διαφορετικών «γραμμών», που μού κίνησαν ιδιαίτερα την προσοχή και με «τσίγκλισαν» να γράψω λίγες γραμμές. Το ένα ήταν γραμμένο από καταξιωμένο αρθρογράφο και Διευθυντή Σύνταξης μιάς εφημερίδας που ακολουθεί σχετικά φιλο-Μητσοτακική πολιτική και το άλλο προερχόταν από ένα φίλο μου πολιτικό ο οποίος βρέθηκε στη μέση μιας ταραχής σ΄ένα ιστορικό κόμμα και φάνηκε αρχικά να «πληρώνει τη νύφη» αυτός αντί άλλων αλλά πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Οι δυο κομματικοί σχηματισμοί, οι «Δημοκράτες» του Ανδρέα Λοβέρδου και η «Εθνική Ομάδα» του Κωστή Αιβαλιώτη ( ο οποίος υποσημείωσε ότι στοχεύει ,προς το παρόν, στις Ευρωεκλογές).

Και πριν οποιοσδήποτε μού αντιτάξει το επιχείρημα που ήδη ακούστηκε , ότι δηλαδή  «κάνει κόμμα ο κάθε πικραμένος», απαντώ προκαταβολικά ότι  στις  εκλογές του Ιουνίου, τρία κόμματα που βρέθηκαν αντιμέτωπα με τη χλεύη των «ερευνητών», μπήκαν πανηγυρικά στη Βουλή ( καλώς ή κακώς δεν έχει σημασία): «Νίκη», «Πλεύση Ελευθερίας» και «Σπαρτιάτες». Και η κοινοβουλευτική δύναμη των τριών κομμάτων είναι «Σπαρτιάτες» 11 βουλευτές, «Νίκη» 10,  και «Πλεύση Ελευθερίας» 6. Δηλαδή; 27 βουλευτές από τρία κόμματα σχεδόν από το πουθενά, έχουν θέση και φωνή στη Βουλή και σίγουρα έχουν αλλάξει την εικόνα της.

Φυσικά όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί και σήμερα και χτες και προχτές  και βαθιά μέσα στην κοινοβουλευτική μας ιστορία υπόκειντο στους νόμους της φθοράς – για να μην πω «και της διαφθοράς»- και των εσωτερικών προβλημάτων  που τους διέλυαν. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, τη…. δουλειά τους την είχαν κάνει : Να αλλάξουν τη φυσιογνωμία της Βουλής, να προβάλουν  νέα πρόσωπα και  ίσως μερικές φορές , να δημιουργήσουν κάποιες προσωπικότητες  που απέκτησαν και κάποιο  μέλλον.

Γνωρίζω προσωπικά και αρκετά καλά και  τον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Κωστή Αιβαλιώτη. Δεν θα κάνω κριτική των προσωπικοτήτων τους γιατί δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Οι πολιτικοί κρίνονται από το έργο τους και όχι από τα…. ρεπορτάζ και τα σχόλια καλών και κακών γραφιάδων. Θα πω μόνο ότι ο απλός μου νους που παρακολουθεί πολύ στενά την πορεία της κυβέρνησης και του ίδιου του Μητσοτάκη , των συνεργατών του που φυσικά ΜΟΝΟΣ του επέλεξε, τις πρωτοβουλίες και το έργο του πρωθυπουργού και των υπουργών του και το μόνο πραγματικά ΑΡΙΣΤΟ έργο τους είναι η εξαιρετική διαχείριση της συμπεριφοράς και απόδοσης της προηγούμενης  κυβέρνησης.

Εδώ και καιρό το πάει «μία η άλλη». Ένα καλό, ένα στραβό. «Γιατί το κάνατε αυτό;» φωνάζει ο αγρότης  ας πούμε. «Ναι, αλλά κάναμε κι αυτό» απαντά η κυβέρνηση που δεν έχει απάντηση στην ερώτηση του αγρότη αλλά  έχει γεμάτο το οπλοστάσιό της.  Και η στήριξη που έχει από τα ΜΜΕ είναι σχεδόν απόλυτη.

Αυτή τη στιγμή, ύστερα από τα τρία νέα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή τον Ιούνιο, έρχονται άλλα δυο –προς το παρόν- με επικεφαλής πεπειραμένους κοινοβουλευτικούς που ανεξάρτητα από τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειες που έχουν, διαθέτουν το μεγαλύτερο προσόν:  Εμπειρία στο πεδίο. Ένα στοιχείο που  δεν αξιολόγησε, δεν πίστευε γιαυτό και ανεπαρκώς αξιοποίησε στις επιλογές του ο Μητσοτάκης, μηδενίζοντας την πείρα και τις ουσιαστικές γνώσεις  των ανθρώπων που ΔΕΝ επέλεξε.

Καλά ξεμπερδέματα.

Μέσα σε λίγα μόλις 24ωρα, δυο νέοι κομματικοί σχηματισμοί εμφανίστηκαν και ανακοίνωσαν ότι θα διεκδικήσουν την ψήφο των Ελλήνων στις Ευρωεκλογές. Δεν ξέρω εάν οι δυο αυτοί σχηματισμοί θα καταφέρουν να επιβιώσουν μέχρι τις Εθνικές Εκλογές – οψέποτε κι αν γίνουν- αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι το σκοπούμενο.

Θέλοντας και μη, πάλι με τον Κασσελάκη θα ασχοληθώ, απλά γιατί ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην ασχοληθώ. Έχει σίγουρα κάποια προσόντα, κάποιες επικοινωνιακές ικανότηττες αλλά αυτά που λέει και αυτά που κάνει, προκαλούν. Προκαλούν το κοινό αίσθημα ,προκαλούν περιέργεια, προκαλούν θυμό, προκαλούν διάθεση για αατεισμό, προκαλούν απορίες…. γενικά προκαλούν.

Καθόμουνα τις προάλλες σ ένα τραπεζάκι του εστιατορίου/ καφεπωλείου της γειτονιάς μου όπου πλέον πίνω τον καφέ μου ΧΩΡΙΣ ΤΣΙΓΑΡΟ αφού έτσι έχουν τα πράγματα για την υγεία μου, όταν τα αυτιά κου «έπιασαν» μια συζήτηση που γινόταν σ΄ ένα παραδίπλα τραπεζάκι. Γύρισα – ευγενικά και …με τρόπο γιατί ήθελα να δω ποιοι ήταν αυτοί οι 3 άντρες που συζητούσαν περίπου τα ίδια πράγματα που συζητώ κι εγώ με φίλους και με ενδιαφέρουν – και ένοιωσα ότι αυτοί οι τρεις άνθρωποι σαν να το περίμεναν να γυρίσω. ‘Ηταν προφανές ότι με γνώριζαν αφού άλλωστε πηγαίναμε στο ίδιο μαγαζί.

Με απασχολούν σφόδρα – και ξέρω ότι απασχολούν και πολλούς από εσάς – δυο ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με το «έχει καλώς» στη σημερινή συγκυρία της Ελλάδος και των Ελλήνων.

Φράσεις σαν κι αυτή, τις ξέρετε –και τις ξέρουμε όλοι- πολύ καλά: « Συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας και πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών πραγματοποίησαν το μεσημέρι ……….., διαμαρτυρόμενοι για……….. Λόγω της συγκέντρωσης, η αστυνομία προχώρησε σε προσωρινή διακοπή της κυκλοφορίας των οχημάτων στις οδούς Σταδίου και Φιλελλήνων».

Όταν ήμουνα μικρός, 10--13 χρονών, απολάμβανα τις σχολικές εκδρομές, με πούλμαν σε κοντινές διαδρομές βέβαια, για 3-4 πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ο πρώτος ήταν γιατί θα …γλύτωνα μια μέρα σχολείο. Λογικό. Ο δεύτερος γιατί θα είχαμε την ευκαιρία να βρούμε κάποιο χώρο μεγάλο και ελεύθερο για να παίξουμε ποδόσφαιρο χωρίς να μας διώχνουν και χωρίς να σπάμε τα τζάμια των παραθύρων γειτονικών σπιτιών. Ο τρίτος γιατί θα είχαμε πλήρη ελευθερία να τραγουδήσουμε γνωστά τραγούδια κοροιδεύοντας με την ψυχή μας πρόσωπα και καταστάσεις αλλάζοντας τους στίχους. Και ο τέταρτος , γιατί θα είχαμε την ευκαιρία να ενημερώσουμε ο ένας τον άλλον – μόνο μεταξύ αγοριών βέβαια αφού τα κορίτσια δεν είχαν μπει ακόμα στη ζωή μας- για όλες τις καινούργιες «κακές λέξεις», βρισιές, απαγορευμένες εκφράσεις και τα τοιαύτα που θα είχαμε μάθει – ή έστω, απλώς ακούσει- το διάστημα μεταξύ της τελευταίας εκδρομής και της τωρινής.

Δεν ξέρω- ειλικρινά- τι γίνεται τριγύρω μου. Κι αν σέβεσαι τον εαυτό σου, αν όσο κι αν ψάχνεις δεν μπορείς να βρείς ΤΙΠΟΤΑ που να σού προκαλεί κάποιο χαμόγελο, μια αισιοδοξία, μια θετική σκέψη που να οδηγεί σε κάτι ΚΑΛΥΤΕΡΟ στη σημερινή - άντε να πούμε και στην «αυριανή»- Ελλάδα, τότε σταμάτα να ψάχνεις. Γιατί -απλώς- δεν υπάρχει. Είναι σαν να είσαι εκπρόσωπος κόμματος που σώνει και καλά σε σπρώχνουν μπροστά στα μικρόφωνα να κάνεις μια δήλωση καλή για το κόμμα σου ενώ δεν υπάρχει τίποτε καλό.

Εχουν συμβεί τόσα πολλά στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες, σε τόσους τομεις, με τόσα θύματα τόσες πολλές και σοβαρές κατασττροφές, τόσα "ανώμαλα" πράγματα που ειλικρινά θεωρώ μάταιο να ανταλλάζουμε απόψεις, γνώμες και συστάσεις μέσα από τα Μ.Μ.Ε. για το τι έγινε, τι δεν έγινε, για το τι έπρεπε να γίνει...

Η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ στην αποχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου, δείχνει καθαρά το πως αισθάνεται το κόμμα : «Καθένας κάνει τις επιλογές του και κρίνεται από αυτές».

Το τι έχουμε ν ακούσουμε για τα πολιτικά μας πράγματα τον Ιούλιο -κυρίως- αλλά και τον Αύγουστο που μας έρχονται, φαντάζεστε -και φαντάζομαι- πως  το μόνο σίγουρο είναι ότι το μυαλό μας θα γίνει «σούπα». Οι βουλευτές -κυρίως οι νέοι- ετοιμάζονται να «σαρώσουν» τα τηλεοπτικά κανάλια και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, άλλοι για να τους γνωρίσουμε, διότι δεν τους ξέρουμε και άλλοι για να αναπτύξουν, παρέα με κατ επάγγελμα αναλυτές, δημοσκόπους, επικοινωνιολόγους και πολλών άλλων ειδικοτήτων εκπροσώπους, τις θεωρίες τους για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, τα «κρίσιμα προβλήματα» του Μητσοτάκη και το ρόλο των μικρών κομμάτων.

Διαβάζω, βλέπω και διαπιστώνω με χαρά ότι ο αρχικός σκεπτικισμός πολλών διαπρεπών επιστημόνων αλλά και «απλών», σκεπτόμενων ανθρώπων - χωρίς δηλαδή πτυχία και διδακτορικά αλλά με γνώση, εμπειρία και συμμετοχή στα δρώμενα- γύρω από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Είναι κάποιοι μήνες που πρωτοεμφανίστηκε μια κάποια σχετική αμφισβήτηση –ή έστω προβληματισμός- για το πόσο θετική θα είναι για το σύγχρονο κόσμο η Τεχνητή Νοημοσύνη και η επίδρασή της και για το ποσοστό κινδύνου που συνεπάγεται η προώθηση αυτού του αναμφισβήτητου θαύματος της τεχνολογίας. Όσο μεγαλύτερη η αμφισβήτηση, τόσο μεγαλύτερη η προσπάθεια να διευκρινιστεί πλήρως τι είναι αυτό το Τεχνολογικό Επίτευγμα και να μπεί σε κάποιο πλαίσιο η εξέλιξή του.

Μ έτρωγαν τα χέρια μου να γράψω για τις εκλογές από την πρώτη στιγμή που βγήκαν τα αποτελέσματα αλλά αποφάσισα : 1. να μην το κάνω πριν «κατακαθίσει η σκόνη» και 2. γιατί δεν ήθελα να γράψω πάνω-κάτω τα ίδια που θα έγραφαν τόσοι άλλοι καταξιωμένοι συνάδελφοι ,πολύ πιο ενεργοί από εμένα τον συνταξιούχο και πιο κοντά στις «πηγές». Στην απόφασή μου αυτή με οδήγησε βασικά όλο το απίθανο παρασκήνιο για την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις –μεγάλη κουβέντα αλλά ακούστηκε κατά κόρον- στις αναλύσεις όταν τα τελικά αποτελέσματα είχαν ξεκαθαρίσει. Αποδείχθηκε ότι μεγάλες εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν παρουσίαζαν την πραγματική διαφορά μεταξύ των δυο πρώτων κομμάτων αλλά την παρουσίαζαν κατά τι μικρότερη.

σελίδα 1 από 16
Image on Reporter.gr Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman