Ο ανωτέρω αυτονόητος στόχος μοιάζει με επίτευγμα ή άθλο, στις περιπτώσεις όπου μετά από δεκάδες πιέσεις της τρόικας, οι δημόσιες επιχειρήσεις κατάφεραν πρόσφατα να μηδενίσουν τα ελλείμματα τους ή να εξασφαλίσουν κάποιο μικρό κέδρος. Το τίμημα όμως της προσπάθειας αυτής φαίνεται μεγάλο. Πράγματι, δεν είναι λίγες οι φορές όπου μειώνεται δραστικά η παροχή δημοσίων αγαθών-υπηρεσιών. Ενδεικτικά σημειώνεται το εξής: Όλη η Πελοπόννησος –και όχι μόνο– έμεινε χωρίς τραίνα, επιβαρύνοντας, εκτός των  άλλων, τις μεταφορές των εμπορευμάτων με υψηλό κόστος μεταφοράς.

Από την άλλη βέβαια έργα του ΟΣΕ που πριν λίγο καιρό ολοκληρώθηκαν, παραμένουν αχρησιμοποίητα, ενώ υλικά αξίας εκατομμυρίων ευρώ (σιδηροτροχιές, κ.λπ) βρίσκονται σκόρπια και πεταγμένα γύρω από τους κλειστούς σταθμούς ή κάπου παρατημένα σε  χωράφια, πλησίον των σιδηροτροχιών που επισκευάστηκαν .

Είναι άραγε τόσο δύσκολο η διοίκηση μιας ΔΕΚΟ να είναι αποτελεσματική; Φυσικά όχι. Αρκεί τα ανώτατα στελέχη της να γνωρίζουν το αντικείμενο  της Δημόσιας επιχείρησης την ευθύνη της οποίας αναλαμβάνουν και από την άλλη να κατέχουν την τέχνη της Διοίκησης. 

Oι Δημόσιες επιχειρήσεις όμως, παίζοντας το ρόλο μιας δεξαμενής που εξυπηρετεί την πελατεία των βαρόνων της πολιτικής απέχουν πολύ από το να κάνουν το αυτονόητο. Έτσι, Γενικοί Διευθυντές ή Διευθύνοντες Σύμβουλοι, εν πολλοίς ανεπάγγελτοι, χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις, τις διοικούν χρόνια ανεξέλεγκτοι.

Κύριο μέλημά τους πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι η εξυπηρέτηση της πελατείας του πολιτικού ινστρούχτορα που τους ανέδειξε. Έχοντας τα ανώτατα αυτά διοικητικά στελέχη των ΔΕΚΟ, ένα απλό πτυχίο νομικής ή άλλης επιστήμης και χωρίς την παραμικρή τριβή με την πιάτσα, θεωρήθηκαν κάποτε ειδικοί σε θέματα αγοράς οπότε ανέλαβαν νευραλγικά πόστα στο χώρο του εμπορίου. Κατά την επόμενη θητεία τους, ως πάλι ειδικοί σε θέματα επικοινωνίας συμμετείχαν στη διοίκηση μιας δημόσιας τηλεόρασης. Τέλος ως ξανά ειδικοί σε θέματα θαλασσίων μεταφορών, ανέλαβαν την διοίκηση ενός μεγάλου λιμανιού της χώρας. Όσον αφορά στους ειδικούς επιστήμονες, αυτοί περιττεύουν…

Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι ένα σύνολο από αυτόν τον κόσμο, πράγματι τιμά τη θέση που τους ανατέθηκε, καθώς διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα για να διοικήσει τις «δύσκολες» ΔΕΚΟ, εκείνες δηλαδή που, λόγω πολυπλοκότητας του αντικειμένου, δεν  προσελκύουν την προσοχή των γνωστών φίλων των πολιτικών γραφείων.

Εκατοντάδες λοιπόν Πρόεδροι ή Διευθύνοντες Σύμβουλοι, νιώθουν στις ημέρες μας την απειλή να βρεθούν στην αγορά άνεργοι. Για πολλούς από αυτούς ή μη ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ συνδέεται με την επιβίωση τους.

 Οπότε,  όχι απλά δεν έχουν λόγο να επιζητούν τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά από την άλλη, επιδιώκουν με κάθε μέσο, το αντίθετο. Αν χάσουν την ομπρέλα του κράτους και του πολιτικού τους μέντορα χάνονται και οι ίδιοι.

Όσοι –ελάχιστοι– αντίθετα μέσα από το «ψήσιμό» τους στην αγορά, είχαν αποκτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες πριν την διοίκηση των ΔΕΚΟ που ανέλαβαν, δεν έχουν να φοβηθούν το παραμικρό. Θα συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν πριν την εμπλοκή τους με τις επιχειρήσεις του κράτους. Διαθέτουν όλα τα προσόντα και τις απαραίτητες γνώσεις. Δεν ανήκουν στους «εγκάθετους» των πολιτικών γραφείων της χώρας, παίζοντας εδώ και καιρό το ρόλο των μανδαρίνων του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας.

Στους παράγοντες λοιπόν που παρεμποδίσουν τις ιδιωτικοποιήσεις προστίθεται ακόμη ένας: Η πολεμική που αναπτύσσουν όλοι οι νυν Διοικητές, Πρόεδροι και ανώτατα κρατικοδίαιτα χωρίς ιδιαίτερες δεξιότητες στελέχη των ΔΕΚΟ,  με σκοπό τη συνέχιση της κρατούσας κατάστασης.