Έτσι παρά την ευφυΐα τους συνοδευόμενη συχνά από μια υπέρμετρη γλωσσολαγνεία και ένα ανεκδιήγητο lifestyle, το φλασάκι με τα ονόματα των Ελλήνων καταθετών στην Ελβετία παρέμεινε σε ένα συρτάρι και μάλιστα ανέγγιχτο!.

Το τελευταίο δείχνει και το μέγεθος του τεχνολογικού τους αναλφαβητισμού. Δεν είναι δυνατόν ένα φλασάκι ή μια δισκέτα ή ένα CD, που μπορεί να χαθεί ή να καταστραφεί, να μένει έτσι ως έχει χωρίς αντίγραφο. Αν το αντέγραψαν βέβαια κάπου τότε είπαν ψέματα!. Ποιος όμως πιστεύει ότι πράγματι δεν το αντέγραψαν είτε για λόγους ασφαλείας είτε προς ίδιαν χρήση;

Τις λύσεις για την αποκάλυψη των ονομάτων των CD ή του επίμαχου φλάς, που μοίρασε αφειδώς η κα Λαγκάρντ όχι μόνο στην Ελλάδα, τη δίνουν άλλοι λιγότερο ευφυείς από τους δικούς μας ηγέτες. Έτσι το πρόβλημα της νομιμοποίησης υλικού αποκτηθέντος παράνομα το αντιμετώπισε το ίδιο το Κοινοβούλιο της Γερμανίας λύνοντας με μια απλή απόφαση τα χέρια της κας Μέρκελ.

Οι Γάλλοι… αδαείς πολιτικοί, ακολουθώντας ένα πιο έξυπνο χειρισμό ανακοίνωσαν την ύπαρξη του CD με τα ονόματα, χωρίς όμως να δημοσιοποιήσουν τα 4000 ονόματα του εν λόγω CD. Κάλεσαν όμως όσους έχουν καταθέσεις στην Ελβετία που πιθανώς ήταν μέρος του καταλόγου του CD –ουδείς γνώριζε τι πράγματι συνέβαινε– να καταβάλουν τους αναλογούντες φόρους εισοδήματος χωρίς πολλές φασαρίες.

Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν το εξής: 6000 Γάλλοι (και όχι μόνο 4000) προθυμοποιήθηκαν να καταβάλουν τους προβλεπόμενους φόρους. Μη γνωρίζοντας οι Γάλλοι καταθέτες στην Ελβετία το κατά πόσο τα ονόματά τους φιγούραραν στην επίμαχη λίστα, απαλλάχθηκαν με τον τρόπο αυτό, από πιθανές εμπλοκές με τη γαλλική δικαιοσύνη και το υπουργείο οικονομικών της χώρας.

Πόσο δύσκολο θα ήταν να εφαρμοστεί και εδώ κάτι ανάλογο; Πόσο δύσκολο θα ήταν λοιπόν να καλούσε η όποια κυβέρνηση τους Έλληνες καταθέτες στην Ελβετία να καταβάλλουν το 40% των όσων εξήγαγαν και να ξεμπέρδευαν με οτιδήποτε επιπλοκές;

Όποιοι δεν θα ακολουθούσαν βέβαια την τόσο ευέλικτη λύση, θα αντιμετώπιζαν πλην των φόρων, και τις διατάξεις περί μαύρου χρήματος.