Η αγάπη δεν είναι μόνον έννοια, περικλείει και συναίσθημα. Πλήρες πακέτο δηλαδή και σύνθετο. Ποιός δε ζεσταίνεται από την αγάπη; Πόσο όμορφη κι εύκολη θα ήταν η ζωή, εάν γνώμονας της ύπαρξης του ατόμου ήταν η αγάπη ολούθε.

Έλα όμως, που η επιβίωση του καθενός μας αποκλείει κάθε άλλον. Στα δύσκολα είναι ο εαυτός μας κι απέναντι του όλοι οι υπόλοιποι. Στην διαβίωση πρώτα χορταίνει το σαρκίο μας κι από το περίσσευμα τρώνε οι άλλοι. Αυτό είναι ο πυρήνας της ανθρώπινης φύσης. Αυτό επιβάλλει το ένστικτο αυτοσυντήρησης του ανθρώπου. Και στην αληθινή ζωή το ένστικτο είναι ανίκητο από τις ιδέες και τα συναισθήματα.

Αγάπη λοιπόν, εμείς οι διαφορετικοί και πεφωτισμένοι. Πόσους όμως να προλάβουμε να αγαπήσουμε; Όλους είναι αδύνατον. Αν αγαπήσουμε τους αδικημένους, πρέπει τότε να μισήσουμε τους αδικούντες; Αν δεν τους μισήσουμε, έχουμε κάνει το χρέος μας στην αγάπη. Είναι όμως αυτό δικαιοσύνη; Και γιατί, εφ' όσον υπάρχει αγάπη, πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη;

Από την άλλη να αγαπήσω την γυναίκα μου, το παιδί μου, τους φίλους μου. Τον κακό γείτονα, τον τοξικό συνάνθρωπο, τον φονιά γιατί πρέπει να τον αγαπήσω; Σύμφωνοι, να τον ανεχτώ, να τον συνδράμω, να τον συγχωρήσω. Αλλά να τον αγαπήσω κι από πάνω;

Η αγάπη τους θέλει όλους, γι' αυτό είναι ακατόρθωτη στη πράξη. Είναι πάντα βολική γι' αυτόν, που δεν αγαπά.