Δύο είναι οι προβαλλόμενες κύριες αιτίες για τους κυβερνητικούς κλονισμούς.
Η μία αιτία, που την μοιράζονται τα δύο φτωχότερα κράτη, Ελλάδα και Πορτογαλία, είναι η αυξανόμενη απελπισία των αδυνάμων στρωμάτων αυτών των δύο χώρων, με την συνεχιζόμενη ανελέητη και την αυξανόμενη και επιδεινωμένη οικονομική καταστροφική των μνημονίων αυτών των δύο χωρών.
Η άλλη αιτία, που την μοιράζονται τα άλλα δύο, πολύ ισχυρότερα κράτη, η Ιταλία και η Ισπανία, και τα οποία επίσης δεν έχουν εισαχθεί σε επίσημη αυστηρή μνημονιακή πολιτική, είναι η πολιτική διαφθορά, όπως παραδειγματικά μόνο, ζωγραφίζεται από τα πολλαπλά αδικήματα του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, και από τον αθέμιτο χρηματισμό του Ραχόη στην Ισπανία.
Αυτό το γρήγορο σκίτσο αρκεί, δυστυχώς, για να περιγράψει κανείς την πεμπτουσία της τραγωδίας των λαών του Νότου. Η συνεχιζόμενη τραγωδία εστιάζει αφενός στο γεγονός ότι οι λαοί αυτών των τεσσάρων κρατών διατηρούν στην εξουσία απόλυτα διεφθαρμένα πολιτικά συστήματα, (επί γενεές), και αφετέρου, ότι το πυρήνας της Ευρωζώνης, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, εκμεταλλεύεται αυτήν ακριβώς την διαφθορά και ανικανότητα των πολιτικών ηγεσιών των κρατών του Νότου, για να επιβάλλει την εκμεταλλευτική και καταστροφική πολιτική αυστηρής λιτότητας, η οποία έχει ένα και μόνο επιτελικό σκοπό, την πλήρη οικονομική αποδυνάμωση του Νότου, και την συνδεδεμένη γεωπολιτική υποδούλωση της Ευρωζώνης, αρχής γενομένης με τον Νότο, στην Γερμανική αυτοκρατορία.
Υπάρχει δυστυχώς μία απλή και ανελέητη λογική σε αυτό το σενάριο, και σε αυτό βρίσκει συνενόχους την γερμανοκρατούμενη πολιτική ηγεσία του Πυρήνα, και τους λαούς της Περιφέρειας. Αφού οι λαοί του Νότου, παίζει το σκεπτικό της ηγεσίας του Πυρήνα, είναι τόσο πολιτικά αγράμματοι και υποστηρίζουν απόλυτα διεφθαρμένες πολιτικές ηγεσίες και κρατικές γραφειοκρατίες, ο μόνος τρόπος να εξυγιανθεί η διαφθορά στον Νότο είναι να καταστραφεί οικονομικά ο Νότος, έτσι ώστε οι ηγεσίες τους, να καταστούν πραγματικά και απόλυτα ανδρείκελα της ηγεσίας του Πυρήνα, μία πορεία που διαγράφεται, στην σταδιακή της εφαρμογή, σιγά αλλά σταθερά αυτά τα τρία χρόνια της ευρωζωνικής κρίσης.
Η πορεία αυτή είναι ιστορικά ξεκάθαρη. Οι πολιτικές ηγεσίες του Νότου, υπό την πίεση του οικονομικού πολέμου που έρχεται και επιβάλλεται από τον Πυρήνα, με εργαλείο την διεθνή χρηματοπιστωτική κεφαλαιαγορά, αναγκάζονται να εφαρμόζουν μέτρα που δεν αποβλέπουν στην οικονομική διάσωση των κρατών του Νότου, παρά στην οικονομική αποδυνάμωση των προς όφελος της Γερμανίας.
Οι λαοί αντιστέκονται, αλλά τρομοκρατημένοι, αφενός, από την εφαρμογή του δόγματος του (οικονομικού) Τρόμου με το σκιάχτρο της χρεοκοπίας και του αποκλεισμού από τις δανειακές αγορές, αλλά και συνηθισμένοι, αφετέρου, να ψηφίζουν και να υποστηρίζουν τα ίδια πανάρχαια διεφθαρμένα πολιτικά συστήματα, παραμένουν μέσα στην φάκα του ευρώ, όπως αυτή η φάκα κατασκευάστηκε από τον διαβολικό νου της μεταπολεμικής Γερμανίας. Ένας γεωπολιτικός νους, πρέπει κανείς να παραδεχθεί, ο οποίος είναι απαράμιλλος στον διεθνές σκηνικό τις τελευταίες γενεές και στην παρούσα συγκυρία.
Γιατί, όμως, κλονίζονται οι τέσσερεις πολιτικές ηγεσίας του Νότου, ακριβώς την ίδια περίοδο; Ο καταλύτης είναι η επερχόμενη επανεκλογή της Μέρκελ στα τέλη Σεπτεμβρίου για τέσσερα ακόμη χρόνια στην ηγεσία της Ευρωζώνης. Το φαντάζεστε αυτό το δράμα; Τέσσερα ακόμα χρόνια της ίδιας πολιτικά επιβαλλόμενης αφαίμαξης πόρων από τις Μεσογειακές οικονομίες και τα νοικοκυριά τους;
Έτσι, λοιπόν, πιστεύω ότι κλονισμοί συνδυάζονται και προκαλούνται άθελα τους, από τον επερχόμενο κατακλυσμό της μερκελικής επανεκλογής. Και αυτοί οι κλονισμοί στα μνημονιακά κράτη, την Ελλάδα και την Πορτογαλία, φανερώνονται με την μορφή του κλονισμού των μνημονιακών κυβερνήσεων, όπου διάφοροι βουλευτές και διάφορα κόμματα που υποστηρίζουν ή υποστηρίζανε τις μνημονιακές κυβερνήσεις, άρχισαν να τα κλ…, που λένε, και να αναρωτιούνται εάν μπορούν να συνεχίσουν το ίδιο αντικοινωνικό βιολί.
Στα άλλα δύο κράτη, όπου οι λαοί της Ιταλίας και της Ισπανίας δυσανασχετούν σοβαρά εναντίον της καταστροφικής λιτότητας, η αντίσταση παίρνει τον δρόμο της αναζήτησης και της καταδίωξης της διαφθοράς στην κυβερνητική ηγεσία, για να την κατακρημνίσουν από την εξουσία. Έτσι, στην Ιταλία, τα δικαστήρια επισπεύδουν τις δίκες του Μπερλουσκόνι, μπας και μπορέσουν να τον εξαφανίσουν από το πολιτικό σκηνικό πριν τελειώσει ο μήνας, και στην Ισπανία, ξανά τα δικαστήρια σκάβουν απεγνωσμένα και φυσικά βρίσκουν καλό υλικό για να επιφέρουν την παραίτηση της κυβέρνησης Ραχόη.
Ο Νότος, είτε το έχει καταλάβει ενσυνείδητα, είτε όχι, είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με την προοπτική να επανεκλεγεί η Μέρκελ για τέσσερα ακόμα χρόνια, και αντιστέκεται απεγνωσμένα, και σπασμωδικά, με κάθε δυνατό τρόπο, που το γεωπολιτικό μυαλουδάκι του, του επιτρέπει. Και επιμένω στον χαρακτηρισμό «μυαλουδάκι», διότι οι γενεές της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής διαφθοράς, έχουν ρουφήξει πολύ μεδούλι από το μυελό του μέσου μεσογειακού ψηφοφόρου.