Τα ΜΜΕ, ως συνήθως, περιγράφουν την κατάσταση ανάποδα από ότι πραγματικά είναι, αποδίδοντας στην Ιταλία και στον Ρέντσι την ευθύνη για την νέα κρίση στην οποία πέφτει η Ευρώπη στην προσπάθειά της να ενωθεί κάτω από την γερμανική οικονομική μπότα.
Στην πραγματικότητα, το ηχηρότατο ΟΧΙ του ιταλικού λαού είναι ένα πρόσφατο σύμπτωμα του καρκίνου που μαστίζει την γηραιά ήπειρο, που λέγεται γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, ένας καρκίνος που μπορεί να αποβεί θανατηφόρος, αλλά όχι οπωσδήποτε, εάν ποτέ καταλάβει ο Σόιμπλε και οι πατριώτες τους, πόσο καταστροφική είναι η πολιτική που επιβάλουν στην υπόλοιπη Ευρώπη για καθαρά εθνικιστικούς λόγους .
Πρόσφατα άλλα συμπτώματα θα έχετε σίγουρα αντιληφθεί, με το καλοκαιρινό Brexit, να είναι το πιο οφθαλμοφανές, και το επόμενο σύμπτωμα που προμηνύεται είναι οι γαλλικές εκλογές, και το οποίο σύμπτωμα θα μπορούσε να βγει και θανατηφόρο.
Ο Ρέντσι, ο άμοιρος, φωνασκούσε από την πρώτη στιγμή που ήρθε στην ηγεσία της πατρίδας του, ζητώντας την μετρίαση της λιτότητας και την προώθηση σημαντικών αναπτυξιακών πολιτικών, για να πάρουν ανάσα οι λαοί της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της πατρίδας του με τους μισούς νέους ανθρώπους να μην έχουν εργασία.
Αλλά η Γερμανία συνεχίζει να τραβάει το σχοινί της λιτότητας, που κανένα σκοπό άλλο δεν έχει παρά να αποδυναμώνει σταδιακά, οικονομικά και χρηματοπιστωτικά τις λιγότερο ανταγωνιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης, εγκλωβισμένες όπως είναι σε ένα μοντέλο «πανευρωπαϊσμού» που είναι φτιαγμένο να προωθεί τις ανάγκες των ισχυρότερων οικονομιών και να αποδυναμώνει περαιτέρω τις πιο αδύναμες.
Η Ιταλία είναι ένα έξοχο παράδειγμα, μίας πρώην δυνατής οικονομίας, που σταμάτησε «ξαφνικά» να μεγαλώνει από τον πρώτο χρόνο που μπήκε στο ευρώ. Κοίτα σύμπτωση!!!...
Η Αυστρία, μετά δυσκολίας, και μετά από πολλά καρδιοχτύπια, γλύτωσε χθες από μία ακροδεξιά ηγεσία, αλλά το προσφυγικό είναι πολύ πέραν μίας λύσης σαν πρόβλημα, και έτσι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά της.
Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα, χωρίς να συμπεριλαμβάνει κανείς την επερχόμενη τραπεζική κρίση των ιταλικών τραπεζών, και της πιθανότητας νέων εκλογών στην Ιταλία με πιθανή επικράτηση των κομμάτων που δεν θέλουν το ευρώ, έχουμε μπροστά μας την συστημική αντιπαράθεση στην Γαλλία, ανάμεσα στον δεξιό κ. Φιγιόν, που προτείνει μία απόλυτη λιτότητα για τους Γάλλους, και την κα. Λε Πεν, που υπόσχεται, σαν τον Τραμπ, θα ξαναφέρει την Γαλλία στην παλιά της δόξα και δύναμη, εγκαταλείποντας την γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, κάτι που η βρετανίδα Μέι, ακολουθώντας την προκάτοχό της Θάτσερ, ετοιμάζεται να ολοκληρώσει. Μαντέψτε ποιος θα κερδίσει. Και εάν πιστεύατε ότι θα κέρδιζε η Χίλαρη, ποντάρετε στον Φιγιόν για να χάσετε πάλι τα λεφτά σας…
Και έτσι θα μείνει ακόμα μία φορά, η Γερμανία, στην αστείρευτη προσπάθειά της να επικρατεί όλων και των πάντων, ακόμα μία φορά μόνη… Και η ενοποίηση της Ευρώπης θα έχει αποτύχει…
Και η Ευρώπη θα έχει πεθάνει λόγω του καρκίνου που λέγεται Γερμανικός Εθνικισμός…