Ο κ. Σόιμπλε μίλησε για δύο ελέφαντες αναμεσα στους οποίους παραπονιέται ότι βρίσκεται ο κ. Τσακαλωτος, και περιέπαιξε τον έλληνα υπουργό στην αντιμετώπιση των δύο ελεφάντων.
Στην πραγματικότητα ο κ. Σόιμπλε ειναι αυτός που αναγκαζεται να παλαίψει με τρεις ελέφαντες ταυτόχρονα, το ΔΝΤ, το γερμανικό κοινοβούλιο και τον γερμανικό λαό. Και δυστυχώς ο κ. Σόιμπλε τα έχει καταφέρει πολύ καλά έως τώρα μέσω ακριβώς αυτής της περίφημης διαστρέβλωσης που έχει τόσο επιτυχώς επιβάλει.
Και γιατί να μην την επιβάλει, αφού σύσσωμη η λοιπή πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης αλλά και τα πάντα εμπεδωμένα ΜΜΕ, την αποδέχονται όλα αυτά τα χρόνια χωρις ούτε ένα κκχ;
Ποια είναι αυτή η διαστρέβλωση θα μου πείτε, τέλος πάντων;
Μα ο τρόπος συμμετοχής του ΔΝΤ στην κρίση του ευρώ, αρχής γενομένης με την Ελλάδα, αλλά όχι μόνο.
Το ΔΝΤ το κάλεσε η Γερμανία σαν τον ειδικό στην διάσωση χρεοκοπημένων κρατών και χρεοκοπημένων τραπεζικών συστημάτων, με την πρώτη κρίση που ξέσπασε στην Ελλαδα, διότι δεν υπήρχαν οι απαραίτητες διασωστικες γνώσεις στην Ευρώπη στην αρχή της κρίσης.
Επτά χρόνια αργότερα ή Γερμανία, και ειδικά το γερμανικό κοινοβούλιο, δεν εμπιστεύεται στις γνώσεις και στις προθέσεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, αλλά επιμένει να θεωρεί την συμβολή και την συμβουλή του ΔΝΤ ως απαραίτητες στην συνέχιση της εκμεταλλευτικότατης “διάσωσης” της, εξ αρχής, χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Αλλά, άλλα συμβουλεύει το ΔΝΤ και άλλα διατάζει ο Κάιζερ, για να μην τον πω κάτι χειρότερο. Και εδώ μπαίνει και παίζει θριαμβευτικά η απίστευτη “διαστρέβλωση Σόιμπλε”: Καταφέρνει να έχει και την πίτα του ολόκληρη και τον σκύλο του χορτάτο.
Ο κ. Σόιμπλε καταφέρνει και επιβάλει οιαδήποτε πολιτική διάσωσης της χρεοκοπημένης Ελλάδας, αλλά και των άλλων κρατών, που συμφέρει τα γερμανικά συμφέροντα, και πετυχαίνει να προβάλλει το ΔΝΤ σαν τον αναγκαίο ειδήμονα αυτής της καταστροφικής διασωστικής πολιτικής, εναποθέτοντας στο ΔΝΤ τον ρόλο του κακού, και τον ρόλο του αποτυχημένου διεθνούς οργανισμού, καταστρέφοντας με μία κίνηση και την ήδη αμφιλεγόμενη φήμη του ΔΝΤ αλλά και την ελληνική οικονομία, έως ότου η τελευταία να καταστεί μία ανυπερέβλητη αποικία χρέους.
Αυτή η “Διαστρέβλωση Σόιμπλε” σχεδιάστηκε και μπήκε σε εφαρμογή από τις πρώτες μέρες της ευρωπαϊκής κρίσης και ισχύει ακράδαντα έως την σήμερον ημέρα.
Αυτή και άλλες παρεμφερείς διαστρεβλώσεις της πραγματικοτητας, της λογικής και της αληθειας, που έχουν επιβληθεί στην γερμανοκρατούμενη Ευρωζώνη, καταδυναστεύουν τους λαούς του ευρώ, εκτός φυσικά αυτών του πυρήνα. Οι πολιτικές ηγεσίες έχουν λάμψει δια της αποχής των στην αντιμετώπιση αυτών των διαστρεβλωτικών πολιτικών, υποστηριζόμενα πιστά και δυναμικά από τα εμπεδωμένα ΜΜΕ.
Αυτή η παράδοση της ευρωζωνικής ηγεσίας στην ηγεμονική κυριαρχίας του εθνικιστή κ. Σόιμπλε έχει σαν αποτέλεσμα την αποδυνάμωση και εξαφάνιση των λοιπών ευρωπαίων ηγετών, βλέπε, Σαρκοζι, Ολάντ, Κάμερον, Ρέντσι, κλπ.
Ή μόνη αντίσταση που σιγά σιγά συσσωρεύεται σαν ένα πολύ αργό αλλά πολύ μεγάλο ποτάμι, είναι οι φωνές των λαών του ευρώ, όταν τους δίνεται ή ευκαιρία να εκφραστούν απερίφραστα και δημοκρατικά.
Και από εκεί θα έρθει και το τέλος του κ. Σόιμπλε αλλά και της Ευρώπης...