Εάν παρατηρήσει και αξιολογήσει κανείς τις στάσεις και τις συμμετοχές όλων των θεσμών στην ελληνοευρωπαϊκή κρίση, οφείλει να παρατηρήσει,(και να επικροτήσει το γεγονός), ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ο μόνος θεσμός του κουαρτέτου, ή του κουιντέτο, εάν συμπεριλάβει κανείς, ως οφείλει και τις ελληνικές κυβερνήσεις, που λάμπει με την συμπεριφορά του, διότι είναι ο μόνος που επί χρόνια ασκεί δριμεία αυτοκριτική στην ιστορική προσφορά του προς την ελληνοευρωπαϊκή κρίση, και έχει επανειλημμένα δημοσιεύσει τα λάθη που έχει διαπράξει τα εφτά χρόνια της κρίσης, και την συνενοχή του στην καταστροφική πορεία της «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας.
Κι αυτή την στιγμή το ΔΝΤ είναι ο μόνος θεσμός που πραγματικά θέλει να βοηθήσει τον ελληνικό λαό και το κράτος. Το ΔΝΤ έχει τα πάντα να χάσει από μια ελληνική αποτυχία και όλα να κερδίσει από μία έκβαση που θα του επιτρέψει να κλείσει το κεφάλαιο Ελλάδας έχοντας σώσει την οικονομία της.
Κανείς άλλος θεσμός δεν έχει μία τόσο καθαρά ανιδιοτελή πρόθεση αυτήν την στιγμή προς την Ελλάδα, ούτε καν η κυβέρνηση, και οπωσδήποτε όχι η αξιωματική αντιπολίτευση. Και δεν χρειάζεται να συζητήσουμε την ιδιοτέλεια της εγκληματικά εκμεταλλευτικότατης, για εθνικιστικούς και μικροκομματικούς λόγους, Γερμανίας, ούτε την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η μόνη έγνοια είναι πώς να υπερασπιστεί τις πιστωτικές απαιτήσεις των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης.
Ποιος άλλος από τους περίφημους θεσμούς έχει κάνει έστω και πέντε λεπτά αυτοκριτική; Ή αλάνθαστη Γερμανία που, όπως πάει, σε λίγο θα απαιτήσει ένα θεολογικό αναλάθητο σαν του Πάπα; Ή Ευρωπαϊκή Επιτροπή με επικεφαλής τον περίφημο Γιούνκερ των Louxleaks; Η μήπως και όλοι οι έλληνες κυβερνήτες, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσηες, δεν σχεδίαζαν πάντα την πολιτική τους με προσοχή στην καρέκλα τους, κατ’ αρχάς, και μετά όλα τα άλλα?
Το ΔΝΤ απαιτεί τρείς κατηγορίες μέτρων για την διάσωση της Ελλάδας.
- Σημαντική μείωση του χρέους, έως πριν από λίγο μάλιστα, πριν ο Σόιμπλε αρχίσει τους εκβιασμούς του, το ΔΝΤ επιθυμούσε ονομαστική μείωση χρέους, έως και στο 50%.
- Το ΔΝΤ συμβουλεύει επίσης, χαμηλά πλεονάσματα στο ύψος του 1.5% του ΑΕΠ.
- Επιπλέον, το ΔΝΤ θέλει σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές, αναστολή εργασιακών νόμων με ρήτρα την ανάπτυξη της οικονομίας, κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο, και περαιτέρω σημαντική μείωση των δημοσίων δαπανών, και καταφεύγει στις συντάξεις μόνο και μόνο γιατί οι κυβερνήσεις αρνούνται να μειώσουν τα παρασιτικά μέλη του ελληνικού κρατισμού.
Από αυτές τις τρεις εντολές που προωθεί το ΔΝΤ, οι πρώτες δύο είναι οφθαλμοφανώς λυτρωτικές για την Ελλάδα ακόμα και για τις μεροληπτικότατες ελληνικές κυβερνήσεις. Την δε τρίτη εντολή, την ασπάζεται πιά και η κουτσή Μαριά στην Ελλάδα, και όχι μόνο. Τι περιμένει ο Τσίπρας; Τόσες και τόσες κωλοτούμπες γίνανε έως τώρα, αυτές μας μαράνανε;;;
Αξιολογώντας όλα τα ανωτέρω είναι απίστευτο πώς η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, παίζουν ακόμα κρυφτούλι, με και εναντίον του Ταμείου.
Η μόνη σωστή διαπραγματευτική στρατηγική για την Ελλάδα πρέπει από εδώ και στο εξής να είναι μία απόλυτη και ηχηρή ταύτιση με τις θέσεις του ΔΝΤ εναντίον της Ευρώπης, δηλαδή της Γερμανίας του Σόιμπλε.
Η Ελλάδα πρέπει να απαιτήσει, από τώρα και στο εξής, όχι μόνο στην συνεχή συμμετοχή του ΔΝΤ στην διάσωση της ελληνικής οικονομίας, αλλά πρέπει να απαιτήσει, ακολουθώντας το παράδειγμα της γερμανικής κυβέρνησης, και του γερμανικού κοινοβουλίου, την απόλυτη αποδοχή και εφαρμογή των μέτρων που προτείνει το ΔΝΤ, και τίποτα άλλο.
Εάν το γερμανικό κοινοβούλιο έχει τους δικούς του λόγους να απαιτεί την συμμετοχή του ΔΝΤ για την φερεγγυότητα της διασωστικής στρατηγικής για την Ελλάδα, η Ελλάδα, η ίδια, ως η βασική μέτοχος του επιχειρήματος, έχει δεκαπλάσιους λόγους να απαιτήσει την εφαρμογή των μέτρων του Ταμείου. Και για να υποστηρίξει ακόμα πιο πολύ την θέση του Ταμείου, πρέπει η Ελλάδα, πάραυτα να νομοθετήσει όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές για την προώθηση της ανάπτυξης της ιδιωτικής οικονομίας και των επενδύσεων.
Αλλά αυτές οι σκέψεις είναι μάλλον ευχολόγια. Η κρίση της Ευρώπης πήρε από την αρχή τέτοιο αυτοκαταστροφικό δρόμο, ακριβώς διότι υπερίσχυσε η γνώμη των πολιτικών, και εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας, και των μικροκομματικών και εθνικιστικών των συμφερόντων.
Και έγινε γης Μαδιάμ...