Η μεγάλη διαφορά, ο βασικός παράγοντας σε αυτήν την αντιπαράθεση που έχει τόσο άγρια ξεσπάσει που ο διάλογος έχει σχεδόν εξαλειφθεί από το προσκήνιο, έγκειται ανάμεσα στον μύθο του λευκού κάου μπόυ των απέραντων πεδιάδων και βουνών της Αμερικής, και στην πραγματικότητα της τεράστιας και βαθείας πολυπολιτισμικότητας των αστικών κέντρων, όπου οι διάφορες φυλές και οι διάφορες εθνικές παραδόσεις των τελευταίων μεταναστευτικών κυμάτων των δύο πρόσφατων γενεών, μαθαίνουν σιγά σιγά , και όχι χωρίς σημαντικές τριβές, να συνυπάρχουν η μία με την άλλην, και ακόμα πιο σημαντικά, μαθαίνουν να προσθέτουν η μία προς την άλλη, αντί να αφαιρούν.
Ιστορικά για την παρούσα συγκυρία, αυτός ο ανοικτός πόλεμος ξέσπασε σαν κεραυνός σε καταγάλανο ουρανό, όταν ο Τραμπ, στην αρχή της εκλογικής του εκστρατείας, το 2016, ξεσπάθωσε εναντιώνόλων των μεταναστών, αλλά κυριώς εναντίον των λατινοαμερικάνων, που αποτελούν την τεράστια πλειοψηφία τωνθεμιτών αλλά και αθέμιτωνμεταναστευτικών κυμάτων των τελευταίων δεκαετιών, βρίζοντας τους με τον πιο απαράδεκτο τρόπο, σαν υποτιθέμενους βιαστές, ληστές και γενικώς εγκληματίες, βρυσιές που φυσικά δεν είχαν καμία υπόσταση πραγματικότητας, και που θεωρόντουσαν έως εκείνη την στιγμή, απαράδεκτες πολιτικές παρεμβάσεις. Και με τρομερή έκπληξη, παρατήρησε ο ευρύτερος πολιτικός κόσμος, αλλά και η ευρύτερη αμερικανική κοινωνία, ότι το πολιτικό αστέρι του Τραμπ εκτοξεύτηκε από εκείνη την στιγμή σε δημοτικότητα, και μέσα σε λίγο καιρό είχε κατατροπώσει τους 15 άλλους Ρεπουμπλικάνους υποψηφίους για την προεδρεία της χώρας.
Στο τρατόπεδο της επαρχίας πλειοψηφεί ένας κοινωνικά συντηρητικός, λευκός πληθυσμός, ο οποίος ζει πιο παραδοσιακά, πιο εξαρτημένος από την φύση, και λιγότερο από την μοντέρνα τεχνολογία. Επί πλέον, λόγω της αμερικανικής πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων υπέρ της παγκοσμιοποίησης, έχει αφενός χάσει την πρόσβαση σε θέσεις καλοπληρωμένης βιομηχανικής εργασίας, αλλά και έχει πάθει καθίζηση στο βιοτικό του επίπεδο επί μία ολόκληρη γενιά.
Από την άλλη μεριά είναι τα αστικά κέντρα, όπου όλες οι φυλές της γης, που δεν είναι λευκές, βρίσκουν σχετική ασφάλεια και αποκούμπι, αλλά και όλοι οι άλλοι κοινωνικοί “παρείσακτοι”, όπως οι ομοφυλόφιλοι, αναγκάζονται να καταφύγουν για να βρουν μια θέση στον ήλιο, που δεν είναι συνήθως δυνατή στην επαρχεία. Και αυτές οι πολύμορφες και πολυπληθείςδιαφορετικότητεςβρίσκουν σιγά σιγά τρόπους συνύπαρξης και συμβίωσης, που υπερέχουν κατά το πλείστον, σαν αστικές κοινωνίες, όλων των αστικών κοινωνιών της Ευρώπης, κατά την γνώμη του γράφοντα.
Ο εμφύλιος αυτός πόλεμος στην Αμερική, ήταν κατά την γνώμη πάντα του γράφοντα, αναπόφευκτος, από την στιγμή που το αμερικανικό πολιτικό σύστημα αποφάσισε την δεκαετία του 1970,να αλλάξει ριζικά την μεταναστευτική του πολιτική, καταργώντας τα εμπόδια μετανάστευσης μή λευκών ανθρώπων, και θέτοντας την μετανάστευση Ευρωπαίων σε υποδεέστερη μοίρα, αφού έτσι και αλλιώς, λόγω της επερχόμενης ευρωπαϊκής ευημερίας, το κύμα μετανάστευσης Ευρωπαίων προς Αμερική είχε βασικά εξαντληθεί.Στην ίδια δεκαετία το 1970, όχι τυχαία,καταλύθηκε επίσης η σύνδεση του δολαρίου με τον χρυσό, και απελευθερώθηκε το κεφάλαιο από τα εθνικά του σύνορα παγκοσμίως, βάζοντας τα θεμέλια της τωρινής παγκοσμιοποίησης,
Έκτοτε, το φυλετικό προφίλ της Αμερικής αλλάζει καθε χρόνο ραγδαία, μειώνοντας συνεχώς την ιστορική πλειοψηφία λευκών πολιτών, ευρωπαϊκής προέλευσης. Στο Λος Άντζελες, παραδείγματος χάριν, την μεγαλούπολη της πολυπληθέστερης και πλουσιότερης πολιτείας της Αμερικής, η πλειοψηφία των κατοίκων είναι λατινοαμερικάνικης προέλευσης, και σε δύο δεκαετίες το ίδιο θα συμβεί σε όλη την επικράτεια της Καλιφόρνια.
Έχει έρθει λοιπόν η στιγμή, όπου η πλάστιγγα έχει αρχίσει να κλείνει εις βάρος της λευκής φυλής, όσον αφορά τον αριθμό πολιτών.
Από την άλλη μεριά, το επιτυχημένο καθεστώς της Παγκοσμιοποίησης, που έχει επιβληθεί από την κεφαλιοκρατούμενη πολιτική ελίτ της Αμερικής, είναι συνδεδεμένο στην κοινή γνώμη με απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας σε χώρες κατοίκων που δεν είναι λευκοί. Δηλαδή, ο λευκός Αμερικανός, που δεν είναι εύπορος, και που δυσκολεύεται να επιβιώσει με την εργασία που έχει, αισθάνεται δίπλα καταπιεσμένος από τις μη λευκές φυλές. Από την μια μεριά η ιστορικάκαλοπληρωμένη εργασία, που επέτρεπε στον πατέρα του της γενεάς μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, να έχει δικό του σπίτι και αυτοκίνητο και η γυναίκα του να μην χρειάζεται να δουλεύει, πάρα να μεγαλώνει τα παιδιά στο σπίτι,έχει φύγει και έχει πάει σε κατοίκους του Τρίτου ΚΚόσμο. Από την άλλη μεριά βλέπει κατοίκους του Τρίτου Κόσμου, να εισβάλουν με το έτσι θέλω στον τόπο και να διεκδικούν τις ίδιες κακοπληρωμένες θέσεις εργασιας, που ο ίδιος αγωνίζεται να κερδίσει, και οι οποίες δεν προσφέρουν καν ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο για αυτόν και την οικογένειά του.
Και αυτός ο μέσος, λευκός, Αμερικανός επαρχιώτης είναι θυμωμένος, είναι εξωργισμενος, και ο Τραμπ του προσφέρει και φωνή και παρουσία και άποψη στην θανάσιμη οργή του, και από την άλλη μεριά, του προσφέρει μέσω του προσωπικού του πλούτου, και του παθολογικού του ναρκισσισμού, ένα μοντέλο ηγέτη, όπου ο μέσος πολίτης μπορεί να θαυμάσει και μπορεί να ελπίζει, όσο και εάν δεν είναι πιθανό, ότι με τον Τραμπ σαν ηγέτη, θα γίνει και αυτόςένας μικρός Τραμπ.
Και η ειδωλολατρεία έχει σπάσει κάθε όριο, όπως συμβαίνει με επιτυχημένους πολιτικούς ηγέτες που πάσχουν από άγριο, παθολογικό ναρκισσισμό, όπως ο Τραμπ. (Μια παράπλευρη κατάσταση που αναδεικνύει αυτήν την ιστορική παθολογία ανάμεσα σε ηγέτες και σε μάζες. Οι σοβαρά νάρκισσοι ηγέτες ξυπνάνε άγρια συναισθήματα στον κόσμο και διασπάνε τον λαό, σε μια μερίδα που λατρεύει τον νάρκισσο ηγέτη, γιατί ταυτίζεται τόσο εύκολα θετικά μαζί του, και σε μια μερίδα που μισεί τον ίδιο ηγέτη, γιατί ταυτίζει στο πρόσωπο του ηγέτη όλα όσα μισεί και απεχθάνεται.
Και αυτό συμβαίνει την σήμερον ημέρα στην Αμερική. Ο επί δεκαετίες "κρυμμένος" φυλετικός, (ρατσιστικός), και κοινωνικός πόλεμος ανάμεσα στη. Επαρχεία και στο Αστικό Κέντρο, έχει βρει τον τέλειο καταλύτη του, στο άτομο του Τραμπ, και έχει ξεσπάσει για καλά.
Και έπεται συνέχεια.