Δεν έχουν όρια οι αυθαίρετες και πολύ ανιστόρητες καταγγελίες που εκσφενδονίζουν οι παλιοί και οι νέοι Πασοκικοί ενάντια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ λόγω της προσπάθειας της τελευταίας να συσπειρώσει τις δημοκρατικές πολιτικές παρατάξεις αριστερά του κέντρου εναντίον της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και εναντίον όλων των δεξιόφρονων και ακροδεξιόφρονων πολιτικών παρατάξεων, συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, και της εκτός του δημοκρατικού τόξου τοποθετημένης Χρυσής Αυγής. Μια από αυτές τις καταγγελίες, η αστειότερη ίσως από όλες, είναι η κατηγορία της απειλής ότι προωθεί η κυβέρνηση έναν πολιτικό δικομματισμό.

Αυτή η κατηγορία, που επαναλαμβάνει σχεδόν σε κάθε δεύτερη εμφάνιση και ανακοίνωση της η κυρία Γεννηματά, είναι αυτή του φόβητρου του δικομματισμού, που προωθεί η κυβέρνηση, σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας της τελευταίας να συνεργαστεί με τα αριστερά και κεντροαριστερά κόμματα εναντίον της δεξιάς πτέρυγας της ελληνικής Βουλής.

Ακολουθώντας το παράδειγμα της κυρίας Γεννηματά, (ή μήπως το κεφάλι κοπιάρει και ακολουθεί το σώμα?), πολλοί, μεγάλοι και μικροί, επώνυμοι και ανώνυμοι, αρέσκονται να στηλιτεύουν τον αρχηγό της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, τον κ. Τσίπρα, διότι έχει ξεκινήσει, τώρα που αποσπάστηκε από τους ΑΝΕΛ, να συνεργαστεί άμεσα και συγκεντρωτικά με τα λοιπά κόμματα των διαφόρων αριστερά από το κέντρο πολιτικών ιδεολογιών.

Ο Τσίπρας παρουσιάζεται σε αυτές τις εκφοβιστικές καταγγελίες σαν ο μεγάλος καρχαρίας, ο οποίος με δόλο, με υστεροβουλία, με απόλυτη έλλειψη ηθικών αρχών, επιχειρεί να κατασπαράξει τα διάφορα μικρά και μεσομέγαλα πολιτικά κόμματα της χώρας.

Μα και ο εθνοσωτήρας της Μεταπολίτευσης, ο άγιος Αντρέας Παπανδρέου, τι άλλο έκανε στο πρώτο ήμισυ της καριέρας του, παρά να κατασπαράξει και να αφομοιώσει, ή τουλάχιστον να φιμώσει, κάθε άλλη πολιτική ιδεολογία, και αριστερά αλλά και δεξιά από το κέντρο της πολιτικής ιδεολογίας;

Γιατί είναι ο ένας εθνοσωτήρας και ο άλλος πανάθλιος αρριβίστας; Ο Αντρέας δεν είπε τις ψεμματάρες του για την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, τα ίδια συνδικάτα; Εάν όχι τί άλλο, ο Τσίπρας μπόρεσε και κολοτούμπισε τα ψέματα του, ή τις αυταπάτες του, με τεράστια ψηφοφορική επιτυχία μέσα σε έξι μήνες, ενώ ο Αντρέας είχε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα να κάνει την κολοτουμπα του, και να κρατήσει με το μέρος του τον ελληνικό λαό. Δεν φανερώνει αυτή και μόνο η αντιπαράθεση μια κάποια υπεροχή σε ικανότητα μακιαβελικής υπεροχής του Αλέξη εναντίον του Αντρέα; Και ο Αλέξης έκανε την επιτυχέστατη αυτήν πολιτική ακροβασία έχοντας σαν αντιπάλους του όλη την Ευρώπη και μια Ελλάδα σε καθεστώς χρηματοπιστωτικής δουλοπαροικίας.

Οι πολλοί και διάφοροι Πασόκοι, ας θυμηθούν την λαμπρή εποχή του Μονοκομματισμού που είχε καταφέρει να επιβάλει ο Αντρέας, και τα χρυσά κουτάλια με τα οποία έτρωγε τότε όλη η Ελλάδα εις βάρος των μεταγενέστερων γενεών, και ας έχουν, εάν όχι λίγη κατανόηση και αποδοχή για την πολιτική στρατηγική του Αλέξη, τουλάχιστον λίγη ντροπή για την δικιά τους προσωπική αλλαξοπιστία, (θα έλεγα μάλιστα, κολοτούμπα). Παλιά χαιρόντουσαν και υπερηφανευόταν για τον Μονοκομματισμό τους. Τώρα απεχθάνονται και καταριούνται την επιχείρηση δικομματισμού του Τσίπρα.